Βλακόμετρο ή βλακόμουτρο;

Wish

New member
Χαίρετε και πάλι! :)

Ποια είναι η σωστή λέξη; Λέμε ότι κάποιος είναι βλακόμετρο ή βλακόμουτρο; :confused:


Ωχ! Μπορείτε να μετακινήσετε το νήμα στο σωστό section παρακαλώ;
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Και τα δύο ξέρω εγώ, χωρίς να ξέρω την προέλευση του "βλακόμετρου". Βέβαια, βλέπω ότι τώρα μερικοί χρησιμοποιούν το "βλακόμετρο" με την έννοια του μετρητή βλακείας, αλλά από πολύ παλιά το ξέρω ως συνώνυμο του "βλάκα".
 
Κι εγώ κάπως έτσι τα ξέρω, όπως η Αλεξάνδρα. Θυμάμαι μάλιστα πως οι χαρακτηρισμοί αυτοί χρησιμοποιούνταν σχεδόν αποκλειστικά από παιδιά μέχρι 12 το πολύ -με την έλευση της εφηβείας αλλάζει το ρέτζιστερ, βλέπετε... :D
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Θα ορκιζόμουν ότι το μοναδικό σωστό είναι το «βλακόμουτρο» αλλά το ΛΚΝ με διαψεύδει:

βλακόμετρο το [vlakómetro] Ο41 : (οικ.) αυτός που είναι υπερβολικά βλάκας.
[λόγ. βλακ- (δες βλάκας) -ο- + μέτρον]

βλακόμουτρο το [vlakómutro] Ο41 : (οικ.) 1. βλάκας. 2. αυτός που έχει πρόσωπο, όψη βλάκα.
[βλάκ(ας) -ο- + μούτρο]

Αλλά και στο ΛΝΕΓ (2006) έχουμε:
βλακόμετρο (το) [1889] (σκωπτ.) ο πολύ ανόητος άνθρωπος, αυτός που μπορεί να χρησιμεύσει ως μέτρο βλακείας.

βλακόμουτρο (το) (υβριστ.) ο βλάκας ΣΥΝ. χαζός, ηλίθιος.​

Άρα υπάρχει (ίσως...) μια λεπτή και αδιόρατη διαφορά...

Και καλώς όρισες (και το νήμα μεταφέρθηκε κατά τις προσταγές σου :)).
 

Wish

New member
Άρα είναι και τα δύο σωστά! :)
Ευχαριστώ πολύ Alexandra, Porkcastle και drsiebenmal...

Και καλώς όρισες (και το νήμα μεταφέρθηκε κατά τις προσταγές σου :)).

Ευχαριστώ πολύ! :D
 

nickel

Administrator
Staff member
Το «βρε βλακόμετρο» το έλεγε συχνά ο πατέρας μου, οπότε πάντα νόμιζα ότι το βλακόμουτρο είναι λάθος. :)

Λέει στον Πάπυρο:
βλακόμετρο το· εκείνος που μπορεί να χρησιμεύσει ως μέτρο βλακείας, ο πολύ βλάκας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < βλαξ (-κός) + μέτρο. Η λ. βλακόμετρον, το μαρτυρείται από το 1889 στην εφημερίδα Εφημερίς].


Στη Συναγωγή του Κουμανούδη συναναφέρεται το νοόμετρον.

Εδώ γράφει:
Νούμετρον ή φρενόμετρον
Σε περιόδους παρακμής και ασυδοσίας, γράφει ο Αδαμάντιος Κοραής στα «Προλεγόμενά» του του Ξενοκράτους και του Γαληνού, «η γλώσσα μας είναι τόσον βάρβαρος, ως ήταν του καιρού εκείνου η γλώσσα»· αναφέρεται στην εποχή της ρωμαϊκής δουλείας. Συγκρίνει τη γλώσσα της τουρκοκρατίας με εκείνη του Πτωχοπροδρόμου, στην εποχή του οποίου πλεονάζουν οι άρπαγες και γαστρίμαργοι Μοναχοί. «Των τοιούτων αρπάγων την ποσότητα εμπορεί τις να μεταχειρισθή ως κριτήριον της παιδείας και του νου των εθνών, παρόμοιον τρόπον τινά του φυσικού Θερμομέτρου, να το διαιρέση εις βαθμούς και να τονομάση Νούμετρον ή Φρενόμετρον. Όσους πλειοτέρους έχει το έθνος αργούς τρεφομένους από κόπους εργαζομένων, τόσον είναι πλησιέστερον εις την καταψύχουσαν τας δυνάμεις της ψυχής απαιδευσίαν· όσον ολιγωτέρους, τόσον εγγύτερα προχωρεί εις τα θερμαίνοντα και ζωογονούντα τας φρένας φώτα της παιδείας». «Ήθελέ τις απορήσειν», θα συμπλήρωνε ο Κοραής για την εποχή μας.

http://books.google.co.uk/books?id=eecIAAAAQAAJ&pg=PR6&dq=φρενόμετρον&cd=3

Το φρενόμετρο το έχει ο Κοραής και στον Παπατρέχα.

Αυτά για το νούμετρον τα έγραφε ο Κοραής το 1814. Τα θυμήθηκε ο βουλευτής Κυθήρων Στυλιανός Κασιμάτης προς το τέλος του αιώνα και επανέφερε τον όρο με τον τύπο νοόμετρον, οπότε του το κόλλησαν οι εφημερίδες σαν παρατσούκλι.
Στους πολιτικούς κύκλους της εποχής έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο «Το νοόμετρον» γιατί είχε προτείνει δημόσια, να μετράται η νοημοσύνη όσων ήθελαν να εισέλθουν στην πολιτική.
http://edrana.blogspot.com/2009/12/34.html
 
Top