Βιβλιογραφία: πώς παρατίθενται οι γαλλικοί τίτλοι;

[unique]

Βιβλιογραφία σε ελληνικά βιβλία: πώς παρατίθενται οι γαλλικοί τίτλοι; Γίνεται χρήση πεζών ή κεφαλαίων στην αρχή κάθε λέξης;
Ομοίως, τι ισχύει για τους ιταλικούς και τους λατινικούς τίτλους;

 

[Earion]

Οι Γάλλοι και οι Ιταλοί δεν κεφαλαιογράφουν το αρχικό γράμμα των λέξεων στους τίτλους (παρά μόνο, εννοείται, στα κύρια ονόματα). Το ίδιο ισχύει και για τους τίτλους στα λατινικά.

 

[rogne]

Οι Γάλλοι ωστόσο συνηθίζουν να γράφουν με κεφαλαίο το πρώτο ουσιαστικό του τίτλου: π.χ. Edmund Husserl, L’Origine de la géométrie, traduction et introduction par Jacques Derrida, Paris, PUF, 1962.

 

[Themis†]

Για τους Γάλλους βλέπε π.χ. εδώ ή εδώ, όπου διαπιστώνεις ότι δεν διστάζουν να αναφέρουν και αγγλόγλωσσα συγγράμματα με το δικό τους σύστημα, δηλ. μόνο με τα μίνιμουμ κεφαλαία. Σε ελληνικό βιβλίο θα φαινόταν λογικό να αναφέρονται τα συγγράμματα σύμφωνα με το σύστημα της κάθε γλώσσας. Αλλά το πιο ρεαλιστικό απ' όλα στις μεταφράσεις είναι να τα αφήνεις όπως τα βρίσκεις στο πρωτότυπό σου. Η απόλυτη συνέπεια στην εφαρμογή κάποιου συστήματος είναι ούτως ή άλλως εξαιρετικά δυσεύρετη όταν μπλέκονται πολλές γλώσσες. Κι έπειτα, η μετάφραση καλά-καλά δεν πληρώνεται, συμβαίνει άραγε συχνά να πληρώνεται το συγύρισμα της βιβλιογραφίας;

 

[rogne]

Αλλά το πιο ρεαλιστικό απ' όλα στις μεταφράσεις είναι να τα αφήνεις όπως τα βρίσκεις στο πρωτότυπό σου.

This.

 

[unique]

Σας ευχαριστώ πολύ!

 

[nickel]

Αν στα γαλλικά υπάρχουν κενά διαστήματα πριν από σημεία στίξης (ή μετά το άνοιγμα παρένθεσης ή εισαγωγικών), μου αρέσει να τα τρώω (τα κενά).

 

[Earion]

Ναι, αυτή είναι μια γαλλική τυπογραφική ιδιοτροπία, που εμφανίστηκε κατά καιρούς και στην Ελλάδα (π.χ. πιο πρόσφατα Εκδόσεις Άγρα), αλλά δεν έπιασε.

 

[Alexandra]

Έχει πιάσει σε μερικούς υποτιτλιστές της μακαρίτισσας ΕΡΤ. Το έβλεπα και αναρωτιόμουν γιατί το κάνουν.

 

[nickel]

Αν το πρόγραμμα που χρησιμοποιείς δεν σου επιτρέπει να βάζεις κενά διαστήματα που δεν αλλάζουν γραμμή (non-breaking spaces) και να τα αξιοποιεί όταν τα βρίσκει και να έχεις και γραφιάδες που ξέρουν να αξιοποιούν αυτές τις δυνατότητες, τότε το γαλλικό σύστημα των κενών είναι πέρα ως πέρα γελοίο και επιτρέπει κείμενα όπου ένα σημείο στίξης μπορεί να εμφανιστεί μόνο κι έρημο στο τέλος μιας γραμμής ή στην αρχή μιας άλλης. Στα σελιδοποιητικά προγράμματα και τα βιβλία των εκδοτικών οίκων μπορείς να επιβάλεις τη σχετική πειθαρχία, αλλά στο διαδίκτυο αυτά δεν περνάνε. Οπότε καταλήγεις με δύο συστήματα ή αποφασίζεις ότι το τυπογραφικό θα δώσει τόπο στα νέα δεδομένα.

Από την άλλη, το να ζεις στην εποχή που επιβάλλεται να απλοποιούμε τη ζωή μας και να αναζητούμε την ουσία, αλλά εσύ να θέλεις να βάλεις περισσά σημαδάκια πάνω στα γράμματα και διαστήματα στη στίξη, αυτό είναι περισσότερο μαζοχισμός παρά γλωσσική άποψη.