Ξεφυλλίζοντας, μάλλον αφηρημένα, το τεύχος Ιουνίου του Book Press, ενός δωρεάν περιοδικού που ασχολείται με το βιβλίο, το μάτι μου έπεσε στη στήλη με τον τίτλο «Τ.Κ. 2010», που επιμελείται ο Γιώργος Τσακνιάς, και άρχισα να διαβάζω τα παρακάτω, που τα μεταφέρω εδώ ολόκληρα όπως ακριβώς έχουν. Απολαύστε το κείμενο χωρίς άλλες σκέψεις· οποιαδήποτε άλλη αντίδραση κρατήστε τη για το τέλος.
Ασφαλώς πρόκειται για αποκύημα μηχανικής μετάφρασης. Υψηλότατης ποιοτικής στάθμης μάλιστα. Έχουν φτάσει σε τέτοιο ζηλευτό επίπεδο οι μηχανές; Δεν το είχα αντιληφθεί.
Αλλά, γιά σταθείτε μια στιγμή. Εκείνο το «Γκουγκλάκης» είναι υπαρκτό επώνυμο; Μήπως θα ’πρεπε να μας βάλει σε υποψίες; Τι μπορεί να έχει συμβεί εδώ; Το όνομα Γιάννης Καραμητσόπουλος είναι υπαρκτό. Είναι ποιητής και εκδότης λογοτεχνικών περιοδικών.
Μήπως πιαστήκαμε στα δίχτια κάποιας ευφυούς φάρσας; Να το σκαρφίστηκε ο συντάκτης; Α, στο καλό!, κατάφερε να με ξεγελάσει.
Κύριε Διευθυντά,
Στο τεύχος υπ’ αριθ. 5,5 του περιοδικού σας, ο συνεργάτης σας κ. Τσακνιάς δημοσίευσε βιβλιοκρισία για το μυθιστόρημα του Τζέιμς Πίνκερτον «Θάνατος πάνω σε ψηλά τακούνια» (Καραμητσόπουλος Εκδοτική), χαρακτηρίζοντας τη μετάφραση του συνεργάτη μας Α. Ι. Γκουγκλάκη «άθλια». Παραθέτω απόσπασμα του βιβλίου, προκειμένου οι αναγνώστες σας να κρίνουν αν η μετάφραση «είναι τόσο κατά λέξη, που στα ελληνικά δεν βγάζει νόημα», όπως ισχυρίζεται ο αξιότιμος (;) συνεργάτης σας:
Μετά τιμής,
Ιωάννης Καραμητσόπουλος,
Εκδότης
Ωραίο δεν ήταν; Πού γελάσατε περισσότερο, στο «ιδιωτικό μάτι» ή στο «σήκωσε τον παραλήπτη»; Εγώ παραδόθηκα στο γέλιο στο «Βάλε τον Τομ πάνω στο τηλέφωνο».Στο τεύχος υπ’ αριθ. 5,5 του περιοδικού σας, ο συνεργάτης σας κ. Τσακνιάς δημοσίευσε βιβλιοκρισία για το μυθιστόρημα του Τζέιμς Πίνκερτον «Θάνατος πάνω σε ψηλά τακούνια» (Καραμητσόπουλος Εκδοτική), χαρακτηρίζοντας τη μετάφραση του συνεργάτη μας Α. Ι. Γκουγκλάκη «άθλια». Παραθέτω απόσπασμα του βιβλίου, προκειμένου οι αναγνώστες σας να κρίνουν αν η μετάφραση «είναι τόσο κατά λέξη, που στα ελληνικά δεν βγάζει νόημα», όπως ισχυρίζεται ο αξιότιμος (;) συνεργάτης σας:
«Φίνα!», είπε ο Ντικ, και περπάτησε έξω την πόρτα. Έβρεχε γάτες και σκύλους, έτσι είχε χρειαστεί να ανοίξει την ομπρέλα του. «Ποια να ήταν η μυστηριώδης γυναίκα πάνω σε ψηλά τακούνια που είχε φανεί να βγαίνει από το μπαρ μισή ώρα προτού βρούνε τον Χάρυ με μια τρύπα μέσα στο μέτωπό του;», ρώτησε τον εαυτό του. «Πού να κοιτάξω για το φονικό όπλο; Δεν έχω ένα στοιχείο...» Περπάτησε μέσα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο, σήκωσε τον παραλήπτη και πληκτρολόγησε έναν αριθμό. Μια βραχνή γυναικεία φωνή απάντησε στο άλλο τέλος της γραμμής. «Χέυ όμορφη», είπε κοφτά το ιδιωτικό μάτι, «είναι ο Ντικ. Βάλε τον Τομ πάνω στο τηλέφωνο». Αυτή την ώρα της ημέρας, ο γερο-Τομ συνήθιζε να αρπάζει ένα σάντουιτς. Ο Ντικ είχε σημαντικά νέα να μοιραστεί μαζί του για τον φόνο του Χάρυ --ύστερα από όλα, ήταν ο Τομ, δεν ήταν ο Τομ, ο Ντικ κι ο Χάρυ. «Είναι η ώρα να βάλουμε τις κάρτες μας πάνω στο τραπέζι», σκέφτηκε.
Μετά τιμής,
Ιωάννης Καραμητσόπουλος,
Εκδότης
Ασφαλώς πρόκειται για αποκύημα μηχανικής μετάφρασης. Υψηλότατης ποιοτικής στάθμης μάλιστα. Έχουν φτάσει σε τέτοιο ζηλευτό επίπεδο οι μηχανές; Δεν το είχα αντιληφθεί.
Αλλά, γιά σταθείτε μια στιγμή. Εκείνο το «Γκουγκλάκης» είναι υπαρκτό επώνυμο; Μήπως θα ’πρεπε να μας βάλει σε υποψίες; Τι μπορεί να έχει συμβεί εδώ; Το όνομα Γιάννης Καραμητσόπουλος είναι υπαρκτό. Είναι ποιητής και εκδότης λογοτεχνικών περιοδικών.
Μήπως πιαστήκαμε στα δίχτια κάποιας ευφυούς φάρσας; Να το σκαρφίστηκε ο συντάκτης; Α, στο καλό!, κατάφερε να με ξεγελάσει.
