Διαβάζω στην κρατική τηλεόραση ότι με την εμφάνισή της στην πασαρέλα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών του Ρίο, η Ζιζέλ ζωντάψε το Κορίστι (sic) από την Ιπανέμα, δηλαδή το κλασικό βραζιλιάνικο τραγούδι υπό τους ήχους του οποίου εμφανίστηκε.
Το Κορίτσι από την Ιπανέμα ή, πορτογαλιστί, a Garota de Ipanema, είναι ένα τραγούδι που έγραψε ο Βινίσους ντε Μοράες, γνωστός Βραζιλιάνος συνθέτης (μεταξύ άλλων) και ο Αντόνιο Ζομπίν περί το 1962. Έμπνευσή του στιχουργού, που ήταν ο Μοράες, ήταν η Ελό Πινιέιρο, γνωστό μοντέλο, η οποία ήταν τότε 16 χρονών.
Η Ελό έμενε στην Ιπανέμα, συνοικία δίπλα στην Κοπακαμπάνα, και συχνοπερνούσε μπροστά από το μπαρ Βελόζο (σήμερα μπαρ Γκαγότα τζι Ιπανίμα), όπου σύχναζαν οι δύο δημιουργοί και, μη σας τα πολυλογώ, γεννήθηκε έτσι το τραγούδι. Θα καταλάβετε από τους στίχους πόσο όμορφο ήταν το κορίτσι που ενέπνευσε τους δύο δημιουργούς.
Olha que coisa mais linda | Κοίτα ομορφιά
Mais cheia de graça | γεμάτη χάρη
É ela, menina | είναι εκείνη, η κοπέλα
Que vem e que passa | που 'ρχεται και που περνάει
Num doce balanço | που λικνίζεται γλυκά
A caminho do mar | στο δρόμο προς τη θάλασσα
Moça do corpo dourado | κοπέλα με χρυσαφένιο σώμα
Do sol de Ipanema | απ' τον ήλιο της Ιπανέμα
O seu balançado é mais que um poema | το λίκνισμά σου είναι κάτι παραπάνω από ποίημα
É a coisa mais linda que eu já vi passar | Είσαι τ' ομορφότερο πράγμα που έχω δει ποτέ μου να περνάει
Ah, por que estou tão sozinho? | Αχ, γιατί να είμαι τόσο μόνος;
Ah, por que tudo é tão triste? | Αχ, γιατί είναι όλα τόσο μελαχολικά;
Ah, a beleza que existe | Αχ, η ομορφιά που υπάρχει
A beleza que não é só minha | Ομορφιά που δεν είναι μόνο δική μου
Que também passa sozinha | και που περνά κι εκείνη μόνη
Ah, se ela soubesse | Αχ, μόνο να 'ξερε
Que quando ela passa | ότι όταν περνάει
O mundo inteirinho se enche de graça | ο κόσμος όλος γεμίζει χάρη
E fica mais lindo | και γίνεται ομορφότερος
Por causa do amor | χάρη στην αγάπη
(Ζιζέλ και αηδίες)
Το Κορίτσι από την Ιπανέμα ή, πορτογαλιστί, a Garota de Ipanema, είναι ένα τραγούδι που έγραψε ο Βινίσους ντε Μοράες, γνωστός Βραζιλιάνος συνθέτης (μεταξύ άλλων) και ο Αντόνιο Ζομπίν περί το 1962. Έμπνευσή του στιχουργού, που ήταν ο Μοράες, ήταν η Ελό Πινιέιρο, γνωστό μοντέλο, η οποία ήταν τότε 16 χρονών.
Η Ελό έμενε στην Ιπανέμα, συνοικία δίπλα στην Κοπακαμπάνα, και συχνοπερνούσε μπροστά από το μπαρ Βελόζο (σήμερα μπαρ Γκαγότα τζι Ιπανίμα), όπου σύχναζαν οι δύο δημιουργοί και, μη σας τα πολυλογώ, γεννήθηκε έτσι το τραγούδι. Θα καταλάβετε από τους στίχους πόσο όμορφο ήταν το κορίτσι που ενέπνευσε τους δύο δημιουργούς.
Mais cheia de graça | γεμάτη χάρη
É ela, menina | είναι εκείνη, η κοπέλα
Que vem e que passa | που 'ρχεται και που περνάει
Num doce balanço | που λικνίζεται γλυκά
A caminho do mar | στο δρόμο προς τη θάλασσα
Moça do corpo dourado | κοπέλα με χρυσαφένιο σώμα
Do sol de Ipanema | απ' τον ήλιο της Ιπανέμα
O seu balançado é mais que um poema | το λίκνισμά σου είναι κάτι παραπάνω από ποίημα
É a coisa mais linda que eu já vi passar | Είσαι τ' ομορφότερο πράγμα που έχω δει ποτέ μου να περνάει
Ah, por que estou tão sozinho? | Αχ, γιατί να είμαι τόσο μόνος;
Ah, por que tudo é tão triste? | Αχ, γιατί είναι όλα τόσο μελαχολικά;
Ah, a beleza que existe | Αχ, η ομορφιά που υπάρχει
A beleza que não é só minha | Ομορφιά που δεν είναι μόνο δική μου
Que também passa sozinha | και που περνά κι εκείνη μόνη
Ah, se ela soubesse | Αχ, μόνο να 'ξερε
Que quando ela passa | ότι όταν περνάει
O mundo inteirinho se enche de graça | ο κόσμος όλος γεμίζει χάρη
E fica mais lindo | και γίνεται ομορφότερος
Por causa do amor | χάρη στην αγάπη
(Ζιζέλ και αηδίες)
)
