Απόσπασμα από τη "Δωδέκατη Νύχτα".

[psifio]

Καλησπέρα, αγαπημένοι μου λεξιλογούντες.

Ψάχνω το παρακάτω απόσπασμα από την "Δωδέκατη νύχτα". Είναι για αύριο το απόγευμα και τώρα είναι κλειστά και τα μαγαζιά και οι βιβλιοθήκες. Όποιος το έχει, θα με καταϋποχρεώσει!

How will this fadge? my master loves her dearly;
And I, poor monster, fond as much on him;
And she, mistaken, seems to dote on me.
What will become of this? As I am man,
My state is desperate for my master's love;
As I am woman,--now alas the day!--
What thriftless sighs shall poor Olivia breathe!
O time! thou must untangle this, not I;
It is too hard a knot for me to untie!

Είναι από τη δεύτερη σκηνή της δεύτερης πράξης, στίχοι 32-40.

Σας ευχαριστώ θερμά!

 

[nickel]

Ρώτας:

Πού θα βγει αυτό; Την αγαπάει θερμά ο αφέντης μου
κι εγώ, η φτωχή καρδιά, τρελαίνομαι για κείνον,
όσο κι αυτή, στην πλάνη της, λιώνει για μένα.
Και τώρα τι θα γίνει; Εγώ, σαν άντρας που είμαι,
πρέπει ν’ απελπιστώ απ’ του δούκα την αγάπη.
Και, σαν γυναίκα που είμαι, –ανάθεμα την ώρα–
θ’ αναστενάζει η δόλια Ολίβια, δίχως διάφορο!
Δύσκολος κόμπος δέθηκε, τον νου μου σακατεύει.
Τέτοια μπερδέματα ο καιρός μονάχα ξεμπερδεύει.​

Μπελιές:

Πού θα πάει αυτή η ιστορία; Ο κύριός μου
την αγαπάει με πάθος· κι εγώ, που άλλο είμαι κι άλλο δείχνω,
έχω την ίδια αδυναμία στον κύριό μου. Άσε που η Ολίβια,
ξετρελαμένη από την εμφάνισή μου, λιώνει για μένα.
Πού θα καταλήξουν όλα αυτά; Αφού έχω δηλώσει άντρας,
δεν έχω καμιά ελπίδα για την αγάπη του κυρίου μου·
κι αφού είμαι γυναίκα –ανάθεμα την ώρα– πολύ θ’ αναστενάξει,
κι άδικα, η κακομοίρα η Ολίβια. Ω χρόνε,
εσύ, κι όχι εγώ, αυτά να μας τα ξεμπερδέψεις.
Ο κόμπος είναι για μένα δύσκολος, άλλο μη με παιδέψεις.​

 

[psifio]

Με σώζεις!
Ευχαριστώ πάρα πολύ.

 

[psifio]

Κι άλλο ένα: Τρίτη πράξη, σκηνή τέταρτη, στίχοι 26-36. Ευχαριστώ!

Why, how dost thou, man? what is the matter with thee?
Not black in my mind, though yellow in my legs. It
did come to his hands, and commands shall be
executed: I think we do know the sweet Roman hand.

Wilt thou go to bed, Malvolio?

To bed! ay, sweet-heart, and I'll come to thee.

God comfort thee! Why dost thou smile so and kiss
thy hand so oft?

How do you, Malvolio?

At your request! yes; nightingales answer daws.

 

[nickel]

Ρώτας:

ΟΛΙΒΙΑ: Μπα, τι σ’ έπιασε, άνθρωπε, τι έχεις;
ΜΑΛΒ.: Δεν έχω μαύρο στην καρδιά, μα κίτρινο στις γάμπες. Έφτασε στα χέρια του κι οι προσταγές θα εκτελεσθούν. Το γνωρίζουμε, λέω, το γλυκό στρογγυλό γράψιμο.
ΟΛΙΒΙΑ: Δεν πας να πέσεις στο κρεβάτι, Μαλβόλιε;
ΜΑΛΒ.: Στο κρεβάτι! Ναι, καρδούλα μου, και θα ’ρθω σε σένα.
ΟΛΙΒΙΑ: Ο Θεός να σου δώσει την υγειά σου! Γιατί χαμογελάς έτσι και φιλείς το χέρι σου τόσο συχνά;
ΜΑΡΙΑ: Πώς είσαι, Μαλβόλιε;
ΜΑΛΒ.: Ν’ αποκριθώ σε σένα! Ναι, τ' αηδόνια αποκρίνονται στις κουρούνες!​

Μπελιές:

— Μα, τι έχεις πάθει, άνθρωπέ μου; Τι σ’ έπιασε;
— Δεν έχω μαύρο στην ψυχή, παρόλο που είναι κίτρινα τα πόδια μου. Πάντως… «εκείνο» παρελήφθη, κι οι εντολές θα εκτελεσθούν. Νομίζω πως η υπέροχη καλλιγραφία έγινε αντιληπτή.
— Δεν πας στο κρεβάτι σου, Μαλβόλιο;
— Στο κρεβάτι! Αχ, ναι, γλυκιά μου, σ’ εσένα θα ’ρθω.
— Θεός φυλάξοι! Μα γιατί χαμογελάς έτσι και συνέχεια φιλάς το χέρι σου;
— Τι έχεις πάθει, Μαλβόλιο;
— Σιγά μη σ’ απαντήσω εσένα! Μάλιστα! Τ’ αηδόνια ν’ απαντάνε στις κουρούνες!​

 

[psifio]

Σ'ευχαριστώ πολύ.
Συγγνώμη για την ταλαιπωρία νυχτιάτικα. :)

 

[psifio]

Έχει κι άλλο, συγγνώμη.

Πράξη τρίτη, σκηνή τέταρτη, στίχοι 7-9.
Where is Malvolio?

He's coming, madam; but in very strange manner.
He is, sure, possessed, madam.

Πράξη πέμπτη, σκηνή πρώτη, στίχοι 217-8
One face, one voice, one habit, and two persons,
A natural perspective, that is and is not!
[...] στίχοι 224-6
How have you made division of yourself?
An apple, cleft in two, is not more twin
Than these two creatures. Which is Sebastian?
[...]
στίχοι 276-7
Give me thy hand;
And let me see thee in thy woman's weeds.

στίχοι 331-51
Is this the madman?
Ay, my lord, this same.
How now, Malvolio!

Madam, you have done me wrong,
Notorious wrong.

Have I, Malvolio? no.

Lady, you have. Pray you, peruse that letter.
You must not now deny it is your hand:
Write from it, if you can, in hand or phrase;
Or say 'tis not your seal, nor your invention:
You can say none of this: well, grant it then
And tell me, in the modesty of honour,
Why you have given me such clear lights of favour,
Bade me come smiling and cross-garter'd to you,
To put on yellow stockings and to frown
Upon Sir Toby and the lighter people;
And, acting this in an obedient hope,
Why have you suffer'd me to be imprison'd,
Kept in a dark house, visited by the priest,
And made the most notorious geck and gull
That e'er invention play'd on? tell me why.


Ελπίζω να μην έχει άλλο.
Ευχαριστώ και πάλι, και χίλια συγγνώμη για την ταλαιπωρία.

 

[nickel]

Picking and choosing:

Πράξη τρίτη, σκηνή τέταρτη, στίχοι 7-9.
— Where is Malvolio?
— He's coming, madam; but in very strange manner.
He is, sure, possessed, madam.

— Πού είναι ο Μαλβόλιο;
— Έρχεται, κυρία, αλλά έχει γίνει πολύ μυστήριος. Σίγουρα, κυρία, είναι δαιμονισμένος.
(Μπελιές)

Πράξη πέμπτη, σκηνή πρώτη, στίχοι 217-8
One face, one voice, one habit, and two persons,
A natural perspective, that is and is not!

Ένα πρόσωπο, μία φωνή, ένα ρούχο, δύο άνθρωποι! (Μπελιές)
Εικόνα μαγική, που είναι και δεν είναι. (Αλλαγή στον Ρώτα)

στίχοι 224-6
How have you made division of yourself?
An apple, cleft in two, is not more twin
Than these two creatures. Which is Sebastian?

Πώς χώρισες στα δυο τον εαυτό σου;
Και μήλο αν κόψουμε στα δυο, τα μέρη δε θα μοιάζουν
σαν τούτα εδώ τα πλάσματα. Σεβαστιανός ποιος είναι;
(Ρώτας)

στίχοι 276-7
Give me thy hand;
And let me see thee in thy woman's weeds.

Δώσε μου το χέρι σου· θέλω να σε δω με τα φορέματά σου.
(Μπελιές)

στίχοι 331-51
Is this the madman?
Ay, my lord, this same.
How now, Malvolio!
— Madam, you have done me wrong,
Notorious wrong.
— Have I, Malvolio? no.
— Lady, you have. Pray you, peruse that letter.
You must not now deny it is your hand:
Write from it, if you can, in hand or phrase;
Or say 'tis not your seal, nor your invention:
You can say none of this: well, grant it then
And tell me, in the modesty of honour,
Why you have given me such clear lights of favour,
Bade me come smiling and cross-garter'd to you,
To put on yellow stockings and to frown
Upon Sir Toby and the lighter people;
And, acting this in an obedient hope,
Why have you suffer'd me to be imprison'd,
Kept in a dark house, visited by the priest,
And made the most notorious geck and gull
That e'er invention play'd on? tell me why.

— Αυτός είναι ο παλαβός;
— Αυτοπροσώπως, άρχοντά μου.
Λοιπόν, Μαλβόλιο, τι νέα;
[...]

Συμπλήρωσε από εικόνες... Ούτε OCR δεν αντέχω να κάνω... zzzz
(Αν έχεις πρόβλημα με το ανακάτεμα, θα τα πούμε το πρωί.)

Ρώτας
Μπελιές

 

[psifio]

Κανένα πρόβλημα, ευχαριστώ θερμώς.

 

[sarant]

Μια πρόταση στο άσχετο (νομίζω την είχε κάνει κι άλλος). Να αναλαμβάναμε να σκανάραμε από μια μεταφρασμένη τραγωδία ο καθένας και να την ανεβάζαμε σε ένα δικό μας χώρο, εδωμέσα, ώστε να υπάρχει βοήθεια σε περίπτωση που ο Νίκελ πάει διακοπές;