Απορίες: λέξεις "κάνναβη" και "κομμουνισμός"

[Den_Kserw]

Γεια σας!
Η λέξη κάνναβη ξέρω πως γράφεται με δύο ν, ωστόσο έχω παρατηρήσει ότι πάρα πολλά άτομα την γράφουν με ένα (δηλαδή κάναβη). Συμβαίνει λόγω άγνοιας ή είναι αποδεκτοί και οι δύο τρόποι;
Επίσης, η λέξη κομμουνισμός γράφεται με δύο μ, ωστόσο έχω επίσης παρατηρήσει, και μάλιστα και σε πιο «επίσημα» βιβλία, ότι την γράφουν κομουνισμός. Συμβαίνει λόγω άγνοιας ή είναι αποδεκτοί και οι δύο τρόποι;

 

[nickel]

Καλωσήρθες. Η κάννη / κάνη γράφεται και με τους δύο τρόπους. Το Λεξικό της Ακαδημίας, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, αναφέρει και τις δύο ορθογραφίες. Θα βρεις λεπτομέρειες εδώ και στη μέση του σημειώματος εδώ.

Στην περίπτωση του κομουνισμού, η ορθογραφική απλοποίηση θα επέβαλλε να γράφουμε τη λέξη με ένα -μ-. Το δεύτερο -μ- έχει διασωθεί από την επιμονή του Κομμουνιστικού Κόμματος να διατηρεί την παλιά ορθογραφία, όπως και ο Καμμένος διατηρεί τα δύο -μ- στο δικό του όνομα. Από σεβασμό στις επιθυμίες τους μπορούμε (ή πρέπει) να γράφουμε Καμμένος και Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, αλλά το κοινό επίθετο καμένος και οτιδήποτε κομουνιστικό που δεν έχει άμεση σχέση με το όνομα του ΚΚΕ μπορούμε (ή πρέπει) να τα γράφουμε με ένα -μ-.

 

[Earion]

Γεια κι από μένα.

Βλέπω ότι το Χρηστικό (το Λεξικό της Ακαδημίας, που λέει ο Νίκελ), με τη γνωστή του ανεκτικότητα, δέχεται την κάν(ν)αβη και με ένα και με δύο ν.

Για την κάν(ν)αβη θεωρεί κύριο λήμμα αυτό με τα δύο ν, και παραπέμπει σε αυτό από το κάναβη. Το ίδιο και με το επίθετο καν(ν)άβινος (κύριο λήμμα με δύο ν). Το καννάβι και τον κάνναβο τα θέλει μόνο με δύο ν. Το καναβούρι και την καναβουριά τα θέλει με ένα ν.

Ως προς τον κομουνισμό, εσύ Νίκελ βρίσκεις ότι είναι εύκολο να κάνεις διάκριση ανάμεσα σε κομουνισμό εν γένει και σε *κομμουνισμό που έχει άμεση σχέση με το Κομ(μ)ουνιστικό Κόμμα; Γιατί εγώ μπερδεύομαι λίγο.

Δεν θα κάναμε τη ζωή μιας πιο εύκολη αν ακολουθούσαμε την ομαλή οδό;

 

[nickel]

Ως προς τον κομουνισμό, εσύ Νίκελ βρίσκεις ότι είναι εύκολο να κάνεις διάκριση ανάμεσα σε κομουνισμό εν γένει και σε *κομμουνισμό που έχει άμεση σχέση με το Κομ(μ)ουνιστικό Κόμμα; Γιατί εγώ μπερδεύομαι λίγο.

Καλά να πάθω. Δεν ήμουν αρκετά σαφής. Τον κομουνισμό του ΚΚΕ θα τον γράψω με ένα μ. Ούτε με δύο ούτε με τρία. Μόνο το επίθετο στο όνομα θα σεβαστώ.

 

[Den_Kserw]

Μερικές ακόμη απορίες για το "κομμουνισμός" / "κομουνισμός"

Ευχαριστώ για την απάντηση!
Για ποιο λόγο να γίνει ορθογραφική απλούστευση σε μια λέξη που δεν είναι ελληνική; Απλώς προσθέσαμε την κατάληξη -ισμός, και δεν μεταφράστηκε σε κάτι τύπου "κοινοτισμός" για παράδειγμα. Θέλω να πω μπορούν να εφαρμοστούν οι γραμματικοί κανόνες σε τέτοιες περιπτώσεις;
Κάθε λέξη έχει την ιστορία της, από πού προήλθε κτλ., και αυτό κατά τη γνώμη μου πρέπει να αποτελεί κριτήριο για την ορθογραφία. Αντιθέτως, με αυτό τον τρόπο το μόνο που καταφέρνουμε είναι να αποκόψουμε τη λέξη απο τα νοήματα που φέρει. Και αν μη τι άλλο, νομίζω πως η τάση για εξελληνισμό λέξεων δεν είναι άσχετη από εθνικιστικές τάσεις και πολιτιστικά κόμπλεξ.

 

[Earion]

Για την απλογράφηση στη νέα ελληνική των λέξεων με ξένη καταγωγή έχουμε μιλήσει, αγαπητέ/ή Den_Kserw, αρκετές φορές. Η τελευταία είναι αυτή:

Νομίζω πως το ζήτημα θεωρείται εδώ και πολύν καιρό λήξαν: τα ξένης προέλευσης κοινά (ή προσηγορικά) ουσιαστικά ονόματα απλογραφούνται.

Βλ. επ’ αυτού: Γ. Παπαναστασίου. Νεοελληνική ορθογραφία: ιστορία, θεωρία, εφαρμογή. Θεσσαλονίκη: Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών - Ίδρυμα Τριανταφυλλίδη, 2008, σσ. 397-39 (υποκεφ. 10.1.3: Γραφή των δανείων).

Κοντολογής, κάθε γλώσσα, κάθε λαός που τη μιλά, έχει το δικαίωμα να προσαρμόζει στο στόμα του και στο χέρι του (σήμερα μάλιστα πρέπει να προσθέσουμε και στο πληκτρολόγιό του) οποιαδήποτε ξένη λέξη, όπως την αισθάνεται και όπως τον βολεύει. Ο Έλληνας θα μετατρέψει την *μπουγκαινβίλλια σε βουκαμβίλια, γιατί έτσι του αρέσει, κι ο Εβραίος θα κάνει αγνώριστο το Συνέδριον και θα το πει Σανχεντρίν. Αναγνωρίστε κι εσείς σε όλους αυτό το δικαίωμα, και δεχθείτε ότι αυτό είναι το καλύτερο αντίδοτο στις εθνικιστικές τάσεις και τα πολιτιστικά κόμπλεξ.

 

[nickel]

Κάθε λέξη έχει την ιστορία της, από πού προήλθε κτλ., και αυτό κατά τη γνώμη μου πρέπει να αποτελεί κριτήριο για την ορθογραφία. Αντιθέτως, με αυτό τον τρόπο το μόνο που καταφέρνουμε είναι να αποκόψουμε τη λέξη απο τα νοήματα που φέρει.

Για να προσθέσω στα παραπάνω, αυτά διδάσκονται στο σχολείο από τον καιρό της ορθογραφικής μεταρρύθμισης το 1976 σε σχέση με τις ξενόφερτες λέξεις. (1) Τέρμα στα διπλά σύμφωνα και (2) χρησιμοποιούμε ε, ι και ο για τα φωνήεντα. Έτσι: καπέλο, τρένο, μπίρα, σοφέρ. Δεν είναι υποχρεωμένος ο Έλληνας να αναζητά νόημα από την ορθογραφία και ετυμολογία της ξένης λέξης. Δηλαδή τι; Πρέπει να γράφει σωφφέρ και να ξέρει το γαλλικό chauffer = ζεσταίνω και την ιστορία από τον θερμαστή στον οδηγό; Και ποιο ετυμολογικό συμπέρασμα να βγάλει από τον κομ(μ)ουνισμό;