Αγόρασα ένα λακόστ μπλουζάκι, μούρλια!

[drsiebenmal]

Σήμερα είχα μια διαφωτιστική συζήτηση με μια εξαιρετική και αγαπητή συνάδελφο σχετικά με μια φράση όπως στον τίτλο. Επέμενα ότι δεν λέμε ένα μίλε πλυντήριο, ένα πάρκερ στιλό, ένα σέικο ρολόι, ένα μπεμβέ αυτοκίνητο. Μου εξηγούσε ότι σε θέματα ρουχισμού, οι μάρκες έχουν καταξιωθεί κι έχουν κερδίσει το δικαίωμα να χρησιμοποιούνται (σε καθημερινό ρέτζιστερ) ως επιθετικοί προσδιορισμοί. Ένα βερσάτσε φόρεμα, ένα ερμές μαντίλι, μια λονσάν (το γράφω καλά, ελπίζω) τσάντα.

Αναρωτιέμαι αν α) υπάρχει πραγματικά εδώ ένας διαφορετικός τρόπος έκφρασης μεταξύ των φύλων και β) κατά πόσο επηρεάζει ο εξελληνισμός/ο τρόπος γραφής (με άλλα λόγια, μπορεί να λες «ένα λακόστ μπλουζάκι» αλλά να μη γράφεις εύκολα «ένα Lacoste μπλουζάκι»). Ή δεν έχει σχέση αυτό το τελευταίο;



===========
Mod's Note: Παρεμφερής συζήτηση: αρχείο HTML ή HTML αρχείο;

 

[Palavra]

Εγώ πάντως λέω «αγόρασα ένα μπλουζάκι Ζάρα, μούρλια!» Δε λέγεται το αντίθετο, νομίζω.

 

[Kettie]

Εμένα κάπως μου "χτυπάει" αυτός ο τρόπος. Όταν μία μάρκα χρησιμοποιείται πάρα πολύ, αντικαθιστά την ίδια τη λέξη, όπως για παράδειγμα η ασπιρίνη, η φορμάικα κ.λπ. Δε λέμε, όμως: φορμάικα τραπέζι, ή ασπιρίνη χάπι, αλλά το αντίστροφο. Με την ίδια λογική, από τη χρήση αυτή, το "μπλουζάκι Λακόστ", "φόρεμα Βερσάτσε" κ.λπ. φαίνονται πιο σωστά στη γλώσσα.

 

[Irini]

Εγώ πάντως πάντα δεύτερο το βάζω, εν είδει επεξήγησης. Δεν θυμάμαι να το έχω ακούσει ως επιθετικό προσδιορισμό, αλλά μπορεί να κάνω λάθος. Το δεύτερο ερώτημα δεν το πολυκαταλαβαίνω να πω την αλήθεια.

 

[drsiebenmal]

Το δεύτερο ερώτημα δεν το πολυκαταλαβαίνω να πω την αλήθεια.

Εννοούσα ότι, ακόμη και αν κάποιος χρησιμοποιεί το ερώτημα όπως στον τίτλο, το γράφει άραγε εξίσου εύκολα αν χρησιμοποιεί τη μάρκα στην πρωτότυπη, ξένη μορφή της;

 

[Palavra]

Και τώρα που το σκέφτομαι, οι περισσότερες γυναίκες (για να μην πω καμιά τους) δε θα έλεγαν «αγόρασα κάτι Καλογήρου παπούτσια», «πήρα ένα φανταστικό Λουί Βιτόν πορτοφόλι», «μου χάρισε ο καλός μου ένα Γκαβέλο σταυρό», «είχε εκπτώσεις στα Τρουσάρντι πουκάμισα», «θέλω να πάρω μια Νάρα Καμίτσε πουκαμίσα».

Εμένα δε μου ακούγονται σωστά. Η αλήθεια είναι ότι σε ό,τι αφορά τις μάρκες συχνά επηρεαζόμαστε από τα περιοδικά και τις εκπομπές λαϊφστάιλ, όπου η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι (κατά την ταπεινότατη γνώμη μου) κάτω του μετρίου, και γεμάτη αγγλισμούς.

Ο Nickel (aka bannedsomething) είχε πει κάποτε σε ένα παλιό φόρουμ σε δική μου αντίστοιχη ερώτηση:

Έχω την εντύπωση ότι εδώ η μάρκα (π.χ. αυτοκίνητο Μερσεντές) λειτουργεί ως κατηγορούμενο του πρώτου ουσιαστικού, όπως όταν λέμε «ταξίδι-αστραπή». Ως εξειδίκευση, πρέπει να μπαίνει δεύτερο. ​

 

[Marinos]

Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες. Αλλά υπάρχει και το Gucci φόρεμα:

 

[drsiebenmal]

Αλλά υπάρχει και το Gucci φόρεμα:

Ορίστε, πρέπει να έρθει άντρας να αποδείξει ότι υπάρχει το φαινόμενο!

 

[crystal]

Για μένα το πρόβλημα είναι οι συνυποδηλώσεις. Τη σύνταξη "Versace φόρεμα" και "Hermes μαντίλι" τη χρησιμοποιούν πρωτίστως τα γυναικεία περιοδικά, όπου μεταξύ άλλων επικρατεί η τάση να γράφουν και "μια chic εμφάνιση", "φροντίστε το manicure σας" κι άλλα τέτοια που βασανίζουν το οπτικό μου νεύρο. Για τα δικά μου γλωσσικά κριτήρια, οι συντάκτες του λαϊφστάιλ έχουν δημιουργήσει μια σχολή δηθενιάς στον γραπτό λόγο, η οποία θα μου φανεί πολύ χρήσιμη αν, π.χ., έχω στο βιβλίο μου μια ψωνισμένη ηρωίδα. Εκεί θα χρησιμοποιήσω τις προσταγές αυτής της σχολής και θα πω κι ευχαριστώ.
Στον προφορικό λόγο, λέω κι εγώ "μια μπλούζα Ζάρα", "ένα τισέρτ Λακόστ", "ένα τσαντάκι της Σανέλ", "μια ζακέτα από τα Μάνγκο". Κι όταν έχω μια ηρωίδα και θέλω να τη βάλω να μιλήσει όπως όλοι οι άνθρωποι, αυτό θα χρησιμοποιήσω.

έντιτ: Παλάβρα, αδελφή ψυχή!

 

[Palavra]

έντιτ: Παλάβρα, αδελφή ψυχή!

:angel:

 

[sarant]

Με κάλυψαν οι περισσότεροι -πάντως, την εποχή που συζητούσα κι εγώ αυτά τα είδη αμφίεσης, κανείς δεν θα διανοούνταν να πει "μπλουζάκι", είτε πριν είτε μετά το όνομα της μάρκας. Λέγαμε "αγόρασα ένα Λακόστ" ή "ένα λακοστάκι μούρλια". Συνήθως μάλιστα λέγαμε "Ο θείος μου πήγε στη Ρόδο και μου αγόρασε ένα λακόστ" γιατί στην Αθήνα ήταν απλησίαστα για το βαλάντιό μας (τα Δωδεκάνησα είχαν ειδικό φορολογικό καθεστώς μέχρι... δεν θυμάμαι πότε).

Σαφώς πάντως, ένα μπλουζάκι Λακόστ θα το έλεγα.

 

[Alexandra]

Για μένα το πρόβλημα είναι οι συνυποδηλώσεις. Τη σύνταξη "Versace φόρεμα" και "Hermes μαντίλι" τη χρησιμοποιούν πρωτίστως τα γυναικεία περιοδικά, όπου μεταξύ άλλων επικρατεί η τάση να γράφουν και "μια chic εμφάνιση", "φροντίστε το manicure σας" κι άλλα τέτοια που βασανίζουν το οπτικό μου νεύρο. Για τα δικά μου γλωσσικά κριτήρια, οι συντάκτες του λαϊφστάιλ έχουν δημιουργήσει μια σχολή δηθενιάς στον γραπτό λόγο, η οποία θα μου φανεί πολύ χρήσιμη αν, π.χ., έχω στο βιβλίο μου μια ψωνισμένη ηρωίδα. Εκεί θα χρησιμοποιήσω τις προσταγές αυτής της σχολής και θα πω κι ευχαριστώ.
Στον προφορικό λόγο, λέω κι εγώ "μια μπλούζα Ζάρα", "ένα τισέρτ Λακόστ", "ένα τσαντάκι της Σανέλ", "μια ζακέτα από τα Μάνγκο". Κι όταν έχω μια ηρωίδα και θέλω να τη βάλω να μιλήσει όπως όλοι οι άνθρωποι, αυτό θα χρησιμοποιήσω.

έντιτ: Παλάβρα, αδελφή ψυχή!

Τα είπες όλα εσύ για μένα! Γι' αυτό έχω σταματήσει εντελώς να αγοράζω τέτοιου είδους περιοδικά, και τυχαίνει να τα παίρνει το μάτι μου μόνο μια φορά το τρίμηνο σε κανένα κομμωτήριο.

 

[Rogerios]

Και για μένα το λογικό είναι το λεκτικό σήμα (ή το λεκτικό τμήμα του εμπορικού σήματος) να έπεται του είδους. Ένα μπλουζάκι λακόστ (ή Λακόστ), λοιπόν. Όταν ένα σήμα είναι σχεδόν ταυτισμένο με ένα από τα είδη που προσδιορίζει, ενδέχεται να παραλείψω το δηλώνον είδος ουσιαστικό: "αγόρασα ένα Λακόστ" (ενν. κοντομάνικο πόλο μπλουζάκι), "αγόρασε μια Λουί Βυιτόν/ Λονσάν" (ενν. τσάντα) κ.λπ.

[Δρα, στο εισαγωγικό του νήματος σχόλιο, κάμε το πληζ Lacoste]

 

[oliver_twisted]

Συμφωνώ απόλυτα με τους προλαλήσαντες. Και τώρα πρέπει να σας πω κάτι που με έχει σημαδέψει σε τρυφερή ηλικία, αλλιώς θα σκάσω:

Όταν ήμουν πιτσιρίκα έκανα την πρακτική μου για το ΤΕΙ τουριστικών που έκανα ψιλοπαράλληλα (meaning το είχα παρατήσει) με το ΙFA, κεντρικά γραφεία της Ολυμπιακής στη Συγγρού. Μιλάμε για μεγάλη εμπειρία. Τρεις τόμοι δεν θα μου έφταναν να τα πω όλα, τεσπα. Μια μέρα, λοιπόν, γίνεται ένα τρελό λάθος και το τμήμα πωλήσεων πουλά κατά λάθος μεμονωμένα εισιτήρια μιας πτήσης τσάρτερ. Επικρατεί πανικός, όλος ο όροφος τρέχει, και ξαφνικά, μες το χαμό, βλέπω τη διευθύντρια του τμήματος να έρχεται αναψοκοκκινισμένη προς το μέρος μου: "Τι έπαθα! Τι έπαθα!" Μου λέει. "Τι πάθατε;" ρωτάω εγώ, περιμένοντας να ακούσω ότι παίρνει μετάθεση στην πινέζα του χάρτη. Και μου απαντάει, με όλο το βάρος μιας Ηλέκτρας, μιας Αντιγόνης: "Έχασα το κασκόλ μου το Μπέρρρμπερρις!" :blink: :blink: :blink:
Πωπωπω, ακόμα γελάω..

 

[SBE]

Εγώ είμαι της σχολής sarant, θα έλεγα σκέτο ένα λακόστ, κι άμα το λακόστ ήταν π.χ. παπούτσια ή φόρεμα, θα το προσδιόριζα αναλόγως: αγόρασα ένα φόρεμα Λακόστ.
Εκτός αν ήθελα να πω ότι αγόρασα ένα λακοστφόρεμα, ενα ζευγάρι λακοστπάπουτσα κλπ

 

[nickel]

Ξανακαλημέρα. Να σας πληροφορήσω ότι είμαστε το φόρουμ που δεν πληρώνει την γκρίζα διαφήμιση. Μπορείτε να κατεβάσετε όλες τις μάρκες, πριν ή μετά από το είδος, διαφημιστικά να μοιράσουμε δεν θα έχουμε όσο κι αν προσπαθήσετε.

Και εδώ μια παρεμφερής συζήτηση είχε καταλήξει με τη διατύπωση «(σχεδόν) κανείς δεν λέει *Φαμπερζέ αβγά. Όλοι: αβγά / αυγά Φαμπερζέ».

 

[Zazula]

Προς όλους όσοι αγόρασαν ένα λακόστ μπλουζάκι μούρλια: Περάστε απ' τη ΔΟΥ σας. (Ο Επόπτης Ελέγχου)

ΥΓ Προς όλους όσους έγραψαν «όλους όσοι»: Περάστε απ' τη Γραμματική Αστυνομία τής περιοχής σας. :twit:

 

[Cadmian]

Παλιά λέγαμε και «αγόρασα ένα κροκοδειλάκι... (συμπληρώστε τον προσδιορισμό της αρεσκείας σας)». Η επόμενη ερώτηση ήταν «με την ουρά πάνω ή κάτω;», όπου αν ήταν κεραία ήταν γνήσιο, ενώ αν σερνόταν ήταν μαϊμού.

Αυτός δε που κυκλοφορούσε πολύ με λακόστ αυτόματα έπαιρνε τον χαρακτηρισμό κροκοδειλάκιας.

Παλιές εποχές, παλιά ήθη...

 

[Elsa]

Αυτό το «Γκαβέλο σταυρό», καλέ Παλάβρα, καλιαρντά είναι; Έτσι ακούγεται, πάντως... :twit:

 

[anef]

Και εδώ μια παρεμφερής συζήτηση είχε καταλήξει με τη διατύπωση «(σχεδόν) κανείς δεν λέει *Φαμπερζέ αβγά. Όλοι: αβγά / αυγά Φαμπερζέ».

Προσωπικά εξακολουθώ να βρίσκω, όπως έλεγα και σε κείνη τη συζήτηση, ότι μερικές φορές η σωστή σύνταξη είναι προβληματική, όπως π.χ. με κτητικό.
Το τσαντάκι Σανέλ μου; Το κινητό Σάμσουνγκ σου; (Και όχι το Σάμσουνγκ κινητό σου; -ή μου, δεν θυμάμαι πώς το'λεγε η διαφήμιση)