Η ενοποίηση είναι περισσότερο επείγουσα και για έναν ακόμη λόγο. Αντιλαμβάνομαι τον τελευταίο καιρό ότι η νεωτερικότητα ασκεί υποσυνείδητη έλξη στην έκφραση Νεότεροι Χρόνοι και από εκεί ποιος ξέρει πού θα καταλήξει, ίσως σε πλήρη παλινόρθωση του νεώτερος, -η, -ο.
Σας δίνω τυχαία δείγματα από τίτλους βιβλίων:
Το νόμισμα στο μακεδονικό χώρο: πρακτικά Β΄ επιστημονικής συνάντησης: Νομισματοκοπεία, κυκλοφορία, εικονογραφία, ιστορία, αρχαίοι, βυζαντινοί και νεώτεροι χρόνοι. Επιμέλεια Πολυξένη Αδάμ-Βελένη. Θεσσαλονίκη: University Studio Press, 2000.
Τζομπανάκη, Χρυσούλα. Οι Αρχάνες και η αρχιτεκτονική τους: περίοδος νεώτερων χρόνων. Ηράκλειο Κρήτης, 2003.
Πεπραγμένα του Ζ΄ Διεθνούς Κρητολογικού Συνεδρίου, Τμήμα Νεώτερων Χρόνων. Ρέθυμνο: Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ρεθύμνης, 1995.
1453, η άλωση της Κωνσταντινούπολης και η μετάβαση από τους μεσαιωνικούς στους νεώτερους χρόνους. Επιμέλεια Τόνια Κιουσοπούλου. Ηράκλειο Κρήτης: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2006.
Βλαστός, Στυλιανός Γ. Ατομικό εργατικό δίκαιο: με πλήρη θεωρητική, νομολογιακή και νομοθετική ενημέρωση μέχρι και τον Δεκέμβριο 1998: συμπεριλαμβάνονται και οι νεώτεροι εργατικοί νόμοι 2556/1997, 2639/1998 και 2643/1998. Αθήνα: Αντ. Ν. Σάκκουλας, 1999.