Βούτυρο με μέλι: έδεσμα που εκτός Ελλάδας δεν έχω συναντήσει και τόσο πολύ.
FLOURi: δεν τους είχα υπόψη μου, φαίνεται ενδιαφέρον για εμένα που ανήκω στην έθνικ αγορά, αλλά είναι πολύ έθνικ για το γενικότερο κοινό. Ειδικά αυτά τα "διδακτικά" τύπου η λέξη Χ σημαίνει αυτό (και να ακολουθεί κατεβατό με επεξήγηση), πολύ αρέσουν στους Έλληνες, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι θα αρέσουν εκτός με τον ίδιο τρόπο. Η φωτογραφία με τα προϊόντα στο τραπέζι είναι σα να βλέπω το μπουφέ της φιλοπτώχου, και ξέρω γιατί για πολλά πολλά χρόνια ήμουνα στο ΔΣ ελληνικού πολιτιστικού συλλόγου κι είχα πολλές φορές οργανώσει τέτοια, κι έτσι έμοιαζαν όταν δεν είχαμε κανέναν εφοπλιστή για χορηγό να κάνουμε κανονικό κέιτερινγκ.
Επίσης, εγώ που ξέρω πως είναι η κολοκυθόπιτα δεν πτοούμαι από την ελαφρώς ρουστίκ εμφάνισή της. Ο άλλος που δεν την ξέρει; Μ' άλλα λόγια, απευθύνεστε σε μια αγορά που δεν αποτελείται από χαρωπές νοικοκυρές που διαλέγουν στη λαϊκή το πιο φρέσκο φασολάκι, αλλά σε άτομα που μεγάλωσαν με τα άψογα στην εμφάνιση προϊόντα του σουπερμάρκετ (και μπορούμε να λέμε ότι είναι δίχως γεύση, αλλά αυτό δεν έχει σημασία). Ο καταναλωτής που έχει δεί μόνο ντομάτες για τα καλλιστεία π.χ. κι ας είναι άνοστες, θα παραξενευτεί με τις στραβοτυλιγμένες πίτες, ειδικά άμα τις συγκρίνει με τις εμφανισιακά άψογες πίτες του
Little Greek Pie (που δοκίμασα και δεν μου πολυάρεσαν, παραήταν στεγνές, και πήγα με πολύ ανοιχτό μυαλό, δεν περίμενα ελληνικό προϊόν).
Παρεμπιπτόντως, το LGP έχει κάνει καλή δουλειά. Πολύ καλή δουλειά όταν πρωτοάνοιξε είχε κάνει
κι αυτό εδώ, και σ'αυτό αναφερόμουν, αν και στο δρόμο κατάληξε όπως βλέπω να έχει ερασιτεχνικής ποιότητας φωτογραφίες του μαγαζιού στο σάιτ του (και στο παρελθόν το μαγαζί μου έχει δώσει την εντύπωση ότι είναι βιτρίνα για ξέπλυμα, που σημαίνει ότι κάτι κάνουν στραβά στις εντυπώσεις προς τους πελάτες).
Ίσως πρέπει εδώ να πω επίσης ότι το ροδόνερο, η μαστίχα Χίου κλπ παραείναι εξωτικά εδέσματα.
