H εθνική ποδοσφαίρου της Ελλάδας, με μια κίνηση αβρότητας που μόνον οι
πολύ μυημένοι κατενόησαν (κι εδώ που τα λέμε, ήταν κι οι μόνοι που την ανέμεναν), και σε έναν αγώνα που ήταν αμιγώς ελληνική υπόθεση, βοήθησαν το αδελφό αρχιπέλαγος των Φεροών (<
φεραῖος "είδος ψαριού") να νιώσει τη χαρά της νίκης χωρίς να απειλήσει την πορεία της ομάδας της Μεγάλης Μητέρας προς το Euro 2016 (ο Ρανιέρι απεκάλυψε ότι οι απόγονοι του Ομήρου δουλεύουν πάνω σε επικά σενάρια πρόκρισης).
Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι Φερόαι νήσοι ανεκαλύφθησαν και πρωτοεποικίσθησαν υπό των Μυκηναίων, οι οποίοι —ξεκινώντας μια περιαυτολογική ονοματοδοτική παράδοση την οποία συνέχισαν με μεγάλη επιτυχία ο Μέγας Αλέξανδρος κι ο Ντόναλντ Τραμπ— ωνόμασαν «
Μυκήναι» το δυτικότερο και παλαιότερο νησί του αρχιπελάγους. Οι επιζήσαντες Μινωίτες βέβαια, γνωστοί τρολαδόροι της αρχαιότητος, ισχυρίζονταν ότι την εν λόγω νήσο είχαν οι ίδιοι ανακαλύψει ενωρίτερα και την είχαν βαφτίσει έτσι επειδή δεν είχε σκυλιά (<
μή κύνες) όπως τα Κανάρια απ' τα οποία είχαν περάσει καθ' οδόν προς τα εκεί, κι ότι οι Μυκηναίοι βρήκαν έτοιμη την ονομασία κι απλώς αντιμετέθεσαν
υ και
η για να την σφετερισθούν.
Ο απόηχος της αδιατάρακτης πολυχιλιετούς ελληνικής παρουσίας στας Φερόας νήσους αποτυπώθηκε στον Ερμή, θεό του μπακαλιάρου (απ' όπου και η σημερινή λέξη
μπακάλης, εμβληματική επιτομή του εμπόρου, του κατεξοχήν προστατευομένου υπό του θεού) και του καταθλιπτικού σκανδιναβικού χέβι-μέταλ του πολύμηνου μεσονυχτίου, ο οποίος πήρε το προσωνύμιο «
Περφεραῖος» — δηλαδή "αυτός που έρχεται από πέρα μακριά, απ' τις Φερόες", λέξη που κατέστη συνώνυμη του «
Ὑπερβόρειος».
Η νήσος Μυκήναι των Φεροών γνώρισε μεγάλες πιένες μεταξύ των εύπορων Λαρισαίων όταν οι τελευταίοι —εκμεταλλευόμενοι, μεταξύ άλλων, επιδοτήσεις της πρωτοευρωπαϊκής συμπολιτείας και την εκ θαύματος αύξηση του ειδικού βάρους του βάμβακος— είχαν μείνει με περίσσια χρήματα μετά και τις αγορές πορσίδειων αρμάτων και, αναζητώντας κάποιο θέρετρο μακριά από Ελάτη & Χάνια των αντιπαθών γειτόνων τους, μετέτρεψαν το νησί σε Ίμπιζα της αρχαιότητος (το πόσο μακριά έφτασαν δείχνει και το πόσο καλά τα πήγαιναν με τους άλλους Θετταλούς). Τον αντίκτυπο αυτής της μακράς παράδοσης ανευρίσκουμε αφενός στο θετταλικό προσωνύμιο «
φερφερέτας» τού υπερβόρειου διασκεδαστού Διός, κι αφετέρου στην επισήμανση «Not to be confused with Mykonos» στο σύγχρονο βικιάρθρο για τη νήσο.