Theseus
¥
Among other things, Neikos has very kindly sent me this song in Cretan dialect partly for me to try my translation skills but I'm struggling in many places. The translation below is what I have made of it:
Χαϊνηδες-Ο Θάνατος του παλικαριού
Ήτανε χινόπωρο π' αντάμωσα
ώριο παλληκάρι και το λάβωσα
σε πολέμου μπόρα και κακή μαλιά
κι είχ' η γης στρωσίδι κάμει με κορμιά
κι ήβγαιν' απ' τ' αχείλι το βερτζί μιλιά
που μου μαχαιρώνει χρόνια την καρδιά
Θε μου σαν ποθάνω κάμε με δεντρό
και παρέκει βρύση με κρυγιό νερό
νά 'ρχουνται οι έμορφες να λούζουνται
και στον ασκιανό μου να δροσίζουνται.
Να περάσει μιαν αυγή κι η αγαπώ
ξωτικό να κόψει και γλυκύ καρπό
κι ο καρπός να βγάλει όνειρου καημούς
να γεμίσει ο κόσμος αναστεναγμούς.
Και στη βρύση μαγικό νερό να βρει
του καημού να σβήσει το θαμπό κερί
να τη δω να φεύγει να μακραίνεται
δίχως αναμνήσεις να πικραίνεται
Μά 'τανε θολούρα και απόβραδο
κι ο Θεός δεν είδε στο ματόκλαδο
πού 'χε κρουσταλλιάσει ένα δάκρυ του
λύπηση γεμάτο απ' την αγάπη του
Μα τον εσυμπόνεσ' ένα νέφαλο
κόκκινο και τού 'ριξε προσκέφαλο
μια βροχή που ξέπλυνε τη λύπηση
κι έμεινε η ρίμα και η θύμηση.
It was autumn when I met a handsome hero
and wounded him in the storm of war & evil armed conflict
and the Earth had made a carpet of bodies
and from his lips came forth words tinged with blood
which for years have been stabbing my heart.
O God, when I die make me a tree
and at its edge a spring of cold water
so that lovely women may come to bathe
and in my shadow to refresh themselves.
And one dawn let my love too pass by
and an elf cut the sweet fruit
and let it take away the sorrows of dreaming
filling the world with sobbing
and may he find magic water
to snuff out the misty wax of sorrow
so that I see my love leaving into the distance
free from the memories of bitterness.
But there was mist & twilight
and God did not see on my eyelid
a tear for him which had frozen
full of grief from the love of him
but a cloud showed him compassion
red as the sunset & dropped him a pillow
a shower which washed away the grief
and there remained the rhyme & the memory.
A lot I have had to guess: η αγαπώ I felt must be a noun, & I have assumed it meant the dead hero but I somehow know it feels wrong.
I need help & multiple corrections.
Χαϊνηδες-Ο Θάνατος του παλικαριού
Ήτανε χινόπωρο π' αντάμωσα
ώριο παλληκάρι και το λάβωσα
σε πολέμου μπόρα και κακή μαλιά
κι είχ' η γης στρωσίδι κάμει με κορμιά
κι ήβγαιν' απ' τ' αχείλι το βερτζί μιλιά
που μου μαχαιρώνει χρόνια την καρδιά
Θε μου σαν ποθάνω κάμε με δεντρό
και παρέκει βρύση με κρυγιό νερό
νά 'ρχουνται οι έμορφες να λούζουνται
και στον ασκιανό μου να δροσίζουνται.
Να περάσει μιαν αυγή κι η αγαπώ
ξωτικό να κόψει και γλυκύ καρπό
κι ο καρπός να βγάλει όνειρου καημούς
να γεμίσει ο κόσμος αναστεναγμούς.
Και στη βρύση μαγικό νερό να βρει
του καημού να σβήσει το θαμπό κερί
να τη δω να φεύγει να μακραίνεται
δίχως αναμνήσεις να πικραίνεται
Μά 'τανε θολούρα και απόβραδο
κι ο Θεός δεν είδε στο ματόκλαδο
πού 'χε κρουσταλλιάσει ένα δάκρυ του
λύπηση γεμάτο απ' την αγάπη του
Μα τον εσυμπόνεσ' ένα νέφαλο
κόκκινο και τού 'ριξε προσκέφαλο
μια βροχή που ξέπλυνε τη λύπηση
κι έμεινε η ρίμα και η θύμηση.
It was autumn when I met a handsome hero
and wounded him in the storm of war & evil armed conflict
and the Earth had made a carpet of bodies
and from his lips came forth words tinged with blood
which for years have been stabbing my heart.
O God, when I die make me a tree
and at its edge a spring of cold water
so that lovely women may come to bathe
and in my shadow to refresh themselves.
And one dawn let my love too pass by
and an elf cut the sweet fruit
and let it take away the sorrows of dreaming
filling the world with sobbing
and may he find magic water
to snuff out the misty wax of sorrow
so that I see my love leaving into the distance
free from the memories of bitterness.
But there was mist & twilight
and God did not see on my eyelid
a tear for him which had frozen
full of grief from the love of him
but a cloud showed him compassion
red as the sunset & dropped him a pillow
a shower which washed away the grief
and there remained the rhyme & the memory.
A lot I have had to guess: η αγαπώ I felt must be a noun, & I have assumed it meant the dead hero but I somehow know it feels wrong.
I need help & multiple corrections.