Θα προτιμούσα όμως την ίδια τη Μεγάλη Βρετανία έξω από την Ενωμένη Ευρώπη. Όχι μόνο για να χαίρομαι την απίστευτη ειρωνεία του πράγματος, αλλά για να φτουρίσει η ένωση..
Απ' την άλλη ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στην τελευταία παράγραφο:
Κάποτε πέντε αναφορές μιας λέξης σε πέντε χρόνια ήταν αρκετές. Τώρα όμως με το Google τα πράγματα έχουν αλλάξει. Κάθε λάθος που μπορεί κανείς να φανταστεί θα μπορούσε θεωρητικά να αξιολογηθεί και ενδεχομένως να συμπεριληφθεί στο λεξικό. Ο Τζον Σίμπσον όμως βάζει βέτο: «Μια λέξη τώρα θα πρέπει να έχει χρησιμοποιηθεί σε μια ποικιλία πηγών, εκατοντάδες χιλιάδες φορές, για να αξίζει ο κόπος να σηκωθώ από το κρεβάτι και να την κοιτάξω!».
Το αγγλικό κείμενο, για σύγκριση, τα λέει πιο καθαρά:
The dawning of the on-line age has, if anything, made it harder for new words to be included. Once, "five references over five years" was enough, but now with Google, that means every spelling mistake imaginable would be worthy of inclusion. If say, a new word went rival [sic], as the imaginative and newly coined insult, cockhat, did on Twitter, after it was used in a rather rude email, it would now need "to be used in a variety of sources, hundreds of thousands of times, before I would even get out of bed to look at it."
Το πρωτότυπο άρθρο:
The dictionary man: 'These days I won't get out of bed for a word unless it's been used hundreds of thousand of times'
The OED’s outgoing editor has overseen the title’s transition to digital, and now the problems of documenting language changes in our texting, tweeting age
The Independent, 1.5.2013