Πάντως προσωπικά θα έλεγα της Βέσπας και της Λαμπρέτας.
Ένα μπουκάλι Τζώννυ...
- Thread starter Count Baltar
- Start date
Katsik35
Member
Βεβαίως, δική μου παραδρομή.
Τη Λαμπρέτα μόνο σε μυθιστόρημα την έχω συναντήσει. Και δεν είμαι και τζόβενο, να πεις...
Ούτε εγώ την πρόλαβα λάιβ· την πρωτοβρήκα όχι σε βιβλίο αλλά στην οθόνη, στην Quadrophenia.
Και την έχω μνημονεύσει κι εδώ στη Λέξι μαζί με τη Βέσπα GS, στην παππουδιέρα:
Παρέμπ, για την περιπέτεια με τους στίχους του Louie, Louie και το FBI: https://www.newyorker.com/culture/c...-louie-louie-the-dirtiest-song-of-the-sixties
Last edited:
Katsik35
Member
Συγγνώμη που επανέρχομαι αλλά, ύστερα από ωριμότερη σκέψη (La nuit porte conseille), αναρωτιέμαι αν δεν θα ήταν σκόπιμο να γίνεται διάκριση ανάμεσα στο όνομα της μάρκας (άκλιτο, με κεφαλαίο αρχικό) και στο προσηγορικό όνομα (κλιτό, με πεζά). Στην περίπτωση αυτήν, θα γράφαμε "Οι καλύτερες βέσπες είναι οι Λαμπρέτα".
Ή: Οι καλύτερες κοκακόλες είναι της Pepsi Cola. (Συγγνώμη, καλές μου εταιρείες, ένα παράδειγμα φτιάχνω...)
Έξω από τα γραφεία της Vespa ήταν παρκαρισμένα είκοσι φιατάκια.
Άλλα;
Η διάκριση της εμπορικής ονομασίας με το κοινό ουσιαστικό δεν γίνεται (όταν η εμπορική ονομασία είναι ξενική) με την απλή διάκριση κύριων-κοινών της γλώσσας (που είναι το αρκτικό κεφαλαίο), αλλά με το να παραμείνει λατινόγραπτη. Και ναι, τότε παραμένει άκλιτη. Εν πολλοίς το ίδιο ισχύει και για τις εμπορικές ονομασίες στα ελληνικά: «της Τιτάν», «της Ηρακλής» — απλώς αυτές είναι εύλογα ελληνόγραπτες.