Συμφωνώ με το διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας, από τον οποίο δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί ούτε ο ισλαμισμός, ούτε η Σαρία. Ο Χριστιανισμός διαφαίνεται μόνιμα, γιατί οι Έλληνες είναι ως επί το πλείστον Χριστιανοί Ορθόδοξοι, όπως οι Ιταλοί είναι καθολικοί κ.ο.κ. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Στοκχόλμη, ούτε Ελσίνκι, αλλά δεν είναι και Τεχεράνη.
Οπότε Ilena όταν μιλάς για δικαιώματα των μουσουλμανικών μειονοτήτων για παράδειγμα, τι εννοείς; Ότι πρέπει να τους δοθεί νομικό δικαίωμα στην πολυγαμία; Ή να εφαρμοστεί η Σαρία σε όλη την επικράτεια για τους μουσουλμάνους υπήκοους;
Πολλές συζητήσεις έχουν γίνει γι' αυτά τα ζητήματα (βλ. π.χ.
εδώ για τη μπούρκα). Οπότε από εκεί και πέρα, είναι ζήτημα του τι κράτος θέλουμε να έχουμε. Κοσμικό ή όχι; Γιατί αν μιλήσουμε για κοσμικό κράτος, αυτομάτως περιορίζεται ο ρόλος των θρησκειών στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Και δεν είναι ζήτημα Χριστιανισμού ή Ισλαμισμού. Γιατί με την ίδια λογική πρέπει να πάμε να κοιτάξουμε και να δούμε τι γίνεται π.χ. με τα δικαιώματα των Χριστιανών σε μια χώρα όπως η Τουρκία. Επίσης, καλό είναι να θυμόμαστε ότι αν εγώ π.χ. σαν Χριστιανός αποφασίσω να μετακομίσω στο Ιράν, θα το κάνω επειδή θα θέλω να ζήσω εκεί και να ασπαστώ ή έστω να σεβαστώ τον τρόπο ζωής τους. Το κάθε κράτος έχει την δική του ξεχωριστή ταυτότητα και αυτή είναι που το κάνει όμορφο και ιδιαίτερο. Αν, από εκεί και πέρα, αρχίσω να αφαιρώ τις ιδιαιτερότητες του κάθε κράτους, θα είναι σαν να τρώω νερόβραστα, ανάλατα λαχανικά. Δηλαδή, ένα γκρίζο, αδιαφοροποίητο πράγμα με πολίτες ρομπότ-ζόμπι. Εκτός κι αν τα ίδια τα κράτη, ιδία βούληση, αποφασίσουν ότι θέλουν να απαλλαγούν από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αλλά αυτό θα είναι αποτέλεσμα της συλλογικής βούλησης. Και όποιοι δεν συμφωνούν με αυτή τη συλλογική βούληση, μπορούν να αντιδράσουν και να παλέψουν για την αλλαγή. Η αλλαγή όμως δεν μπορεί να επιβληθεί απ' έξω. Αυτό δε σημαίνει μη σεβασμό των μειονοτήτων.
Το ίδιο ισχύει και για άλλες περιπτώσεις, όπως π.χ. τα δικαιώματα των γυναικών στις ισλαμικές χώρες. Αντιπαθώ βαθύτατα τις καμπάνιες που έγιναν στις δυτικές χώρες για παράδειγμα για τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν και αλλού. Θα πρέπει οι ίδιες οι Αφγανές να παλέψουν για τα δικαιώματά τους και να ζητήσουν βοήθεια απ' έξω. Όχι αυτή να επιβληθεί από μόνη της, επειδή έτσι πιστεύουν οι Δυτικοί ότι πρέπει να γίνει.
Υ.Γ. Αν συνεχιστεί αυτή η συζήτηση, ίσως να πρέπει να ανοίξουμε νέο νήμα.