Στο
Shah Nameh (ή
Βιβλίο των Βασιλιάδων), το μεγάλο έργο του Φιρντουσί (αν αποδίδω σωστά το όνομά του, τελικά), του οποίου το τελευταίο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στον
Σικάντερ, υπάρχουν (από όσο διάβασα) χίλιοι στίχοι που οφείλονται στον προηγούμενό του μεγάλο Πέρση ποιητή
Ντακίκι, που ήταν εκείνος που είχε αρχίσει να γράφει το
Βιβλίο των Βασιλιάδων.
Σε ένα
γαλλικό κείμενο σχετικά με το βιβλίο των βασιλιάδων βρήκα το επόμενο σχόλιο, από το οποίο μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ο σχετικός στίχος πιθανόν προέρχεται από τον Ντακίκι και ότι ισοδυναμεί με κάτι σαν επιλογή του Χάρου ή, ίσως, σαν «το σημάδι που βάζει ο Θεός» στο δικό μας «Έβαλε ο Θεός σημάδι/παλικάρι στα Σφακιά...»
Αν και δεν βρήκα κάτι (δεν το έψαξα καλά, όμως), πιθανότατα προέρχεται από τη ζωροαστρική παράδοση.
Μένει να βρούμε τον σχετικό στίχο και στο έργο του Φιρντουσί...
SUR DAKIKI LE POETE.
Les chanteurs chantaient à tout le monde beaucoup d'histoires de ce livre, et le monde se prit d'amour pour ces récits; tous les hommes intelligents et tous les hommes de cœur s'y attachèrent. Alors parut un jeune homme, doué d'une langue facile, d'une grande éloquence et d'un esprit brillant. Il annonça le dessein de mettre en vers ce livre, et le cœur de tous en fut réjoui. Mais il aimait de mauvaises compagnies; il vivait oisif avec des amis pervers, e
t la mort l’assaillit subitement et posa sur sa tête un casque noir. Il suivait son penchant vers les mauvais ; il leur abandonnait son âme douce, et ne put se réjouir du monde un seul jour. Tout à coup la fortune l'abandonna, et il fut tué par la main d'un esclave. Il périt, et son poème ne fut pas achevé; et la fortune, qui avait veillé sur lui, s'endormit pour toujours. Dieu, pardonne-lui ses péchés, et place-le haut dans ton paradis.