Καλημέρα. Πρέπει να είμαι πολύ κουρασμένος, αλλά δεν κατάφερα να καταλάβω πού βρίσκεται το πρόβλημα. Υπάρχει περίπτωση να ξεγελάσουμε τον αναγνώστη και να μη θυμάται ανά πάσα στιγμή ότι διαβάζει (α) ένα μυθιστόρημα (β) γραμμένο στα αγγλικά και (γ) μεταφρασμένο στα ελληνικά;
Δεν τον ξεγελάς, το ότι διαβάζει στα ελληνικά κάτι που ξέρει ότι στο πρωτότυπο είναι στα αγγλικά είναι μέρος αυτού που λέμε
willing suspension of disbelief. Οτιδήποτε διαταράσσει ξαφνικά και βίαια την αυτόβουλη ψευδαίσθηση μπορεί να "ξεβυθίσει" τον αναγνώστη από την ροή του κειμένου. Για παράδειγμα, σε ταινίες όπου οι χαρακτήρες υποτίθεται ότι μιλάνε σε τρίτη γλώσσα αλλά στην πραγματικότητα μιλάνε αγγλικά, ο θεατής καλείται να αγνοήσει αυτήν την... λεπτομέρεια. Σε ταινίες που προσπαθούν να το μπαλώσουν με αγγλικά αλλά σε προφορά της τρίτης γλώσσας, η αίσθηση του ρεαλισμού εξαφανίζεται τελείως και συνήθως καταντά κωμικό. Σε ταινίες που οι χαρακτήρες μιλάνε στ' αλήθεια αυτήν την τρίτη γλώσσα, δημιουργούνται θέματα σε χώρες που οι ταινίες μεταγλωττίζονται. Εκεί κάποιες φορές μπαλώνουν σεναριακά την τρύπα, για να μην χάνεται η αυτόβουλη συντήρηση της ψευδαίσθησης.
Για να δώσω ένα παράδειγμα, στην σειρά Lost εμφανίζεται από κάποιο σημείο και έπειτα μια Γαλλίδα, που φυσικά μιλάει γαλλικά και είναι μέρος του σεναρίου ότι γαλλικά μιλάει μόνο ένα άτομο από τους επιζώντες του δυστυχήματος. Στην Γαλλία, όπου η σειρά μεταγλωττίστηκε, αλλάξανε το σενάριο και είπαν ότι η Γαλλίδα ήταν Γερμανίδα και ντουμπλάρισαν τις ατάκες της στα γερμανικά. Αλλιώς θα ακουγόταν γελοίο να παρακολουθούσες την σειρά στα γαλλικά και να έλεγαν οι άλλοι πρωταγωνιστές ότι δεν καταλαβαίνουν γαλλικά.
Η υπενθύμιση, είτε στον αναγνώστη είτε στον θεατή, ότι το πρωτότυπο είναι σε άλλη γλώσσα απ' αυτήν που διαβάζει ή ακούει, καταστρέφει την ροή και ίσως και την ατμόσφαιρα του έργου.