Search results

Χαχαχα! Το έπιασες το υπονοούμενο...:D

Ω, ευχαριστώ πολύ εκ μέρους της! :) Πάρε κι από μένα κάτι άλλα Κελτάκια, πολύ τσίφτικα! :D http://www.youtube.com/watch?v=8GbdB7PlGtc

Συνήθως, λέει, κάθε χρόνο διαγράφονται 1-2 δισ. ως «ανεπίδεκτα είσπραξης» γιατί αντιστοιχούν σε πεθαμένους κλπ. Φέτος, εν μέσω κρίσης, που θα περίμενε κανείς ότι σφίγγουν τα φορολογικά λουριά, σχεδιάζουν να διαγράψουν 24 δισ. :eek: (που ισοδυναμούν με το 10% του ΑΕΠ) τα περισσότερα από τα οποία...

Εξαιρετικός ήταν! Αστειεύομαι... Αλλά τέτοια λάθη, μου θυμίζουν την εφευρετικότητα εκείνου του μεταφραστή.:)

Να κάτι που δεν περίμενα να βρω στο γιουτούμπι! Το έχω σε ένα παλιό βινύλιο που έχω να ακούσω πολλά χρόνια, αλλά δεν ξέρω πώς, μου το θύμισε η προηγούμενη επιλογή. Η Γεωργία Συλλαίου από τον πολύ όμορφο δίσκο με τους "Ιχνηλάτες του Ιούρα":

Χαχαχαχα! Βρε, μπας και βρήκαμε αυτόν/αυτήν που λέγαμε τις προάλλες, που είχε κάποτε "γουρδώσει το περπούτσι παραμοίρα" τόσο πετυχημένα στους "Εντιμότατους"; Δεν παίζεται αυτή η μετάφραση, πλάκα θα είναι! :D

Αχ, να ΄σαι καλά, Somnambulist, μου έφτιαξες το κέφι, αυτό το γρουσούζικο, μουντό, δευτεριάτικο πρωινό! Στο τέλος, παρά λίγο ν' αρχίσουν να σπάνε τα βιολιά, σαν το μακαρίτη τον Χέντριξ...:D

Νομίζω οτι οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται κομιξάδες και ανάλογο έχουμε με τους μικρομηκάδες, τους σκηνοθέτες ταινιών μικρού μήκους. Κατά τα λοιπά, συμφωνώ με τον Φαροφύλακα: Κόμιξ, για ενικό και πληθυντικό. Δεν είναι και τόσο άσχημο:

Από το σημερινό, σχετικό, άρθρο της Ιωάννας Μεϊτάνη, στα "Ενθέματα": Δέκα χρόνια τώρα, έχω κουραστεί να εξηγώ ποιο είναι το αντικείμενο της δουλειάς των επιμελητών. Αντί να το περιγράψω λοιπόν ξανά, θα επιχειρήσω τρεις διαφορετικές προσεγγίσεις: 1) Ποιο είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο που...

Εγώ ακόμα χειρότερα: προτιμώ κόμιξ και κομίστας αλλά και κομιξάδες (στον πληθυντικό μόνο) δε με χαλάει. Πάει, διαγραφή θα φάω...:p

Αυτό μου το έστειλαν σήμερα, ίσως το έχετε ξαναδεί. Μου προκαλεί πάντα θαυμασμό πόσο αφιερωμένοι -πρέπει να- είναι κάποιοι άνθρωποι σε αυτό που κάνουν. Πόσες ώρες μελέτης και δοκιμών θα χρειάστηκε άραγε για να στήσει αυτό το μηχανισμό...

Τώρα το είδα αυτό, ω ευγενικέ Δαιμάνιε! Με κάνετε και κοκκινίζω :o Δυστυχώς, μόνο στα μυαλά επιβιώνει η παιδίσκη, αλλά κάτι είναι κι αυτό... Αχ, μακάρι να είχα χρόνο για τέτοια νήματα που προτείνεις, ίσως το καλοκαίρι (αφού η ...σύνταξη απομακρύνθηκε -μέσα σε μια νύχτα- για μια 5/ετία! :eek:)

Επίκαιρες, λόγω της σημερινής επετείου: Nowhere boy, 2009, συγκινητική ταινία για τα δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια του Λένον. The U.S. vs. John Lennon, 2006, πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για την πολιτική προσωπικότητα που υπήρξε. Imagine, 1988, ντοκιμαντέρ-βιογραφία του Λένον. Τα δύο πρώτα...

Επίκαιρες, λόγω της σημερινής επετείου: Nowhere boy, 2009, συγκινητική ταινία για τα δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια του Λένον. The U.S. vs. John Lennon, 2006, πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για την πολιτική προσωπικότητα που υπήρξε. Imagine, 1988, ντοκιμαντέρ-βιογραφία του Λένον. Τα δύο πρώτα...

Υπέροχες μουσικές, ευχαριστούμε! :) Σήμερα στη Λεξ, δεν προλαβαίνω να πηγαινοέρχομαι από Λένον σε Αφρική! :D Καλά, ο Δαιμάνιος, σταθερή αξία... έβαλε και Τζάνγκο σήμερα, με σκλάβωσε! :)

Να και μια αφρικανική ορχήστρα, αλλά τι ορχήστρα! Εδώ, με τους Trey Anastasio και Dave Matthews, δεν βρήκα το ...επίμαχο τραγούδι σε άλλη εκτέλεση. (Αυτοί λένε οτι ο τίτλος του τραγουδιού είναι Bul Ma Min, αλλά εμείς άλλα ακούμε :D)

Αααα, δεν παίζω! Πρόλαβα και ψήφισα πριν προσθέσετε κι αυτά! :mad: Λοιπόν, από τη δεύτερη λίστα: Across The Universe, Nowhere Man, Strawberry Fields Forever, Dear Prudence, Come Together; I Want You (She's So Heavy), Don't Let Me Down. Πωπω, πέρασαν 30 χρόνια; :o Ήμουνα νια και γέρασα... Κλάμα...

Τάδε έφη Παπουτσής: "Όμως, η ουσία είναι μία. Η βία δεν δίνει λύσεις. Ο δρόμος της βίας είναι πάντα αδιέξοδος. Όχι μόνο γιατί η ιδέα των εξεγερμένων μαζών φαντάζει απόμακρη και εξωπραγματική στη σημερινή εποχή αλλά επειδή η βία όταν υιοθετείται ως αγωνιστική πρακτική προκαλεί αναπόφευκτα τη...

...and now for something completely different! :D Συγγνώμη, Δαιμάνιε, σε γείωσα...

Ωραιότατο, μπράβο, Earion! Μου θύμησες την εποχή που ανέβηκα σαν βλαχάκι στο κέντρο και έψαχνα την Πανεπιστημίου, την Πατησίων και την Πειραιώς (Π. Τσαλδάρη στις πινακίδες!) με αποτέλεσμα να προκαλέσω ρίγη ιλαρότητας στη συμπαθή τάξη των περιπτεράδων...:mad: Όσο για δρόμους-φίδια που αλλάζουν...