Και για να δώσω μια ιδέα για τί εργασίες μιλάμε, μία ομάδα έφτιαξε ένα αυτόνομο μαραφέτι (δηλαδή χωρίς τηλεκοντρόλ κλπ) που ήταν πάνω σε ρόδες και ανίχνευε υποτίθεται πυρκαγιά (δηλαδή ένα αναμμένο κερί τούρτας γενεθλίων, για το οποίο είχαν φτιάξει ένα μίνι κηροπήγιο), και στο πάνω μέρος είχε ένα κουτάλι- μεζούρα από αυτά της ζαχαροπλαστικής, σαν καταπέλτη, που το είχαν γεμίσει με μια πούδρα που μάλλον ήταν σόδα, και την εκσφενδόνιζε στο κερί κι έσβηνε τη φλόγα. Με αυτό γέλασα πολύ, ειδικά αφού ο αισθητήρας δεν δούλευε και στην ουσία έπρεπε να τοποθετήσουν τον καταπέλτη στη σωστή απόσταση γιατί δεν πήγαινε από μόνος του. Μηδέν βαθμοί για τη λειτουργία της ανίχνευσης.
Κάποιοι άλλοι έφτιαξαν ένα σύστημα ανίχνευσης υγρασίας στο έδαφος και αυτόματου ποτίσματος, κι επειδή είναι λίγο άσχετα από κηπουρική, πήραν κι έναν βασιλικό σε γλαστράκι από το σουπερ μάρκετ, δηλαδή διάλεξαν το φυτό που θέλει πότισμα συνέχεια, κόλλησαν τη γλάστρα πάνω σε ένα τάπερ με νερό που του έκαναν τρύπες και έβαλαν μέσα στη γλάστρα τον αισθητήρα, αλλά η αντλία που χρησιμοποίησαν ήταν της κακιάς ώρας, και το φυτό έμεινε απότιστο, και τελικά χτες πήγα και το πότισα εγώ για να μη γίνουν τελείως ρεζίλι στην έκθεση αύριο. Δεν τους είπα τίποτα.
Μια τρίτη ομάδα έφτιαξε ένα σύστημα ανίχνευσης της καθαριότητας του νερού με φίλτρο νερού εκτυπωμένο σε 3d printer και μας είπαν "και τώρα ένα μέλος της ομάδας μας θα πιει το νερό" (το κορίτσι της ομάδας, πάλι καλά που δεν την έβαλαν να χαϊδεύει τη συσκευή όσο μας εξηγούσαν πώς λειτουργεί, σαν διαφήμιση της εποχής των προπαππούδων τους). Και το ήπιε το νερό με καμάρι, και μαζί όλα τα πλαστικά κομματάκια, τα υπολείμματα της κόλλας κλπ γιατί δεν σκέφτηκε κανένας έστω να ξεπλύνει το σύστημα.
Εννοείται οι αποτυχίες και τα λάθη μας αρέσουν, γιατί έτσι μαθαίνεις. Για όποιον αναρωτιέται, πρωτοετείς μηχανικοί, το μάθημα είναι κοινό σε όλες τις ειδικότητες, το έχω διδάξει (επιβλέψει περισσότερο) σε διάφορες παραλλαγές σε πανεπιστήμια, δηλαδή δεν είναι ιδιαιτερότητα κάποιας σχολής. Μαθαίνουν να χρησιμοποιούν διάφορα εργαλεία, να προγραμματίζουν, να σχεδιάζουν εξαρτήματα, να συναρμολογούν ηλεκτρονικά κυκλώματα, να ακολουθούν όλα τα στάδια της σχεδίασης, να προγραμματίζουν το χρόνο τους, να δουλεύουν όλοι μαζί και να μας εξηγούν πώς αυτό που φτιάχνουν είναι κοινωφελές (γιατί έχουν να γράψουν και εργασία). Έχει ενδιαφέρον να βλέπεις πως σκέφτονται και τί θεωρούν χρήσιμο (πχ μια ομάδα έφτιαξε ένα κουτί που το βάζεις στο γραφείο σου και σου θυμίζει να πιεις νερό, να κάνεις διάλειμμα, έχει ανεμιστήρα που ανάβει όταν η ποιότητα του αέρα κατεβαίνει, έχει φως που ανάβει όταν το φως λιγοστεύει κλπ, εντελώς άχρηστο κατά τη γνώμη μου, αλλά εγώ δεν γεννήθηκα το 2007).
Αυτή την εμπειρία μπορείς να την κάνεις ονλάιν, κι αυτό κάναμε το 2020-21, αλλά δεν ήταν το ίδιο. Οι περισσότεροι φοιτητές συνεργάστηκαν με το ζόρι, για το βαθμό, υπήρχε μεγαλύτερος καταμερισμός αντί να κάνουν όλοι απ'όλα, χρειάστηκε πολλή πίεση από εμάς κλπ. Το σύστημα του ανοιχτού πανεπιστημίου, όπως αναπτύχθηκε τη δεκαετία του '70, περιλάμβανε και μια εντατική εβδομάδα με παρακολούθηση από κοντά και εκεί γινόταν πολλή δουλειά. Δυστυχώς, αυτά πλέον θεωρούνται παρωχημένα αλλά πολύ φοβάμαι ότι η ποιότητα των σπουδών έχει πέσει. Αν μη τί άλλο, γιατί δεν χρειάζεται ο φοιτητής να θυσιάσει μια βδομάδα από τις διακοπές του, ενώ στην ουσία η επιθυμία για αυτή τη μικρή θυσία εξασφάλιζε ότι ο φοιτητής δεν είδε φως και μπήκε, αλλά ότι πραγματικά ήθελε να σπουδάσει.
Τέλος πάντων, είμαι εκτός θέματος αφού δεν έχει τίποτα από αυτά σχέση με τη μετάφραση, αλλά με πετύχατε σε φάση αϋπνίας και ρομαντισμού για την παιδεία.
www.ertnews.gr
).
μεταξύ άλλων. Ωστόσο, είχε γίνει γνωστό πριν καιρό ( αφού ξέσπασε η πανδημία)στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι και οι Έλληνες καθηγητές χρησιμοποιούν τέτοια εργαλεία και μάλιστα ένας καθηγητής, ο κύριος Σπινέλλης, έπιασε τον φοιτητή να χρησιμοποιεί το Chatgpt και τον έβαλε να κάνει διπλωματική με θέμα λογοκλοπή καιΤΝ η κάτι τέτοιο...Υπάρχουν άρθρα για αυτό το περιστατικό.
