Κουίζ: Τελικά διάβαζε Τζόις η Μέριλιν;

[nickel]

Τι ξέρετε για αυτή τη φωτογραφία; Διάβαζε η Μέριλιν Μονρόε τον Οδυσσέα του Τζόις; Ή απλώς φωτογραφίζεται με το βιβλίο ανοιγμένο στην τελευταία λευκή σελίδα; Πού το βρήκε το βιβλίο; Πόσα ανέκδοτα για ξανθιές εμπνέει η φωτογραφία στα βρόμικα σοβινιστικά μυαλά σας, κύριοι;

 

[Themis†]

Τα βρόμικα σοβινιστικά μυαλά μας είναι απασχολημένα με τη Μέριλιν αυτή καθαυτή και δεν προφταίνουν να καταπιαστούν με μεταφυσικά ζητήματα συσχετίσεών της με πολιτισμιώματα.

 

[drsiebenmal]

Διάβαζε, με πολύ ενδιαφέρον, και με μεγάλη ταχύτητα (εδώ η προηγούμενη φωτό της σεκάνς :)):

Από τη δουλειά της Eve Arnold, ‘Marilyn Monroe Reading Ulysses’, Long Island, 1954. Εδώ ένα σχόλιο που αναπαράγεται συχνά στο Διαδίκτυο.

 

[nickel]

Ναι, το κείμενο εκεί, που καταλήγει «For once, we’re not being asked to look at Marilyn, we’re being given a chance to look inside her», το έγραψε γυναίκα, δεν το έγραψε ο Θέμης.

 

[drsiebenmal]

[mean mode] Πάντως, δεν είναι σαν να διαβάζει λεξούλα λεξούλα χαμηλόφωνα (και στις δύο φωτό); [/mean mode]

 

[Themis†]

Η τελευταία παρέμβαση του Δόκτορα με εμπνέει να προσκαλέσουμε και τις μελαχρινοκάστανες κυρίες να εκφράσουν τη γνώμη τους.

 

[Marinos]

Μα πόσο κακοί είστε πια.

 

[StellaP]

Μου αρέσει πάρα πολύ η Μαίριλιν και όσο μελετάω τις πιο πάνω φωτογραφίες τόσο πείθομαι ότι τελικά εκτός από πανέμορφη ήταν και πολύ καλή ηθοποιός (από μία δε άποψη ήταν και τυχερή που χάθηκε τόσο νωρίς και παραμένει στη μνήμη μας αναλλοίωτη).

 

[Themis†]

όσο μελετάω τις πιο πάνω φωτογραφίες τόσο πείθομαι ότι τελικά εκτός από πανέμορφη ήταν και πολύ καλή ηθοποιός

Είχα λοιπόν δίκιο ότι, αν συμμετείχαν και γυναίκες, θα ανέβαινε το αισθητικό επίπεδο των σχολίων μας.

 

[daeman]

You'd be surprised. ;)

 

[daeman]

Τι ξέρετε για αυτή τη φωτογραφία; Διάβαζε η Μέριλιν Μονρόε τον Οδυσσέα του Τζόις; Ή απλώς φωτογραφίζεται με το βιβλίο ανοιγμένο στην τελευταία λευκή σελίδα; Πού το βρήκε το βιβλίο;

Marilyn Monroe’s Unpublished Poems: The Complex Private Person Behind the Public Persona

Did you ever begin Ulysses? Did you ever finish it? Marilyn Monroe did both. She took great pains to be photographed reading or holding a book — insistence born not out of vain affectation but of a genuine love of literature. Her personal library contained four hundred books, including classics like Dostoyevsky and Milton, and modern staples like Hemingway and Kerouac. While she wasn’t shooting, she was taking literature and history night classes at UCLA. And yet, the public image of a breezy, bubbly blonde endures as a caricature of Monroe’s character, standing in stark contrast with whatever deep-seated demons led her to take her own life.
But her private poetry — fragmentary, poem-like texts scribbled in notebooks and on loose-leaf paper, published for the first time in Fragments: Poems, Intimate Notes, Letters (public library) — reveals a complex, sensitive being who peered deeply into her own psyche and thought intensely about the world and other people. What these texts bespeak, above all, is the tragic disconnect between a highly visible public persona and a highly vulnerable private person, misunderstood by the world, longing to be truly seen.
[...]

Tender, tortured, thoughtful, the texts in Fragments hint at what Brooklyn-based novelist Arthur Miller, whom Monroe eventually married, must have meant when he said that she “had the instinct and reflexes of the poet, but she lacked the control.”

www.brainpickings.org/2012/07/27/marilyn-monroe-fragments-poems/

You'd be surprised. ;)