Από ό,τι φαίνεται, όσο εμείς χαζεύαμε στις βιτρίνες των νεόδμητων Mall μας, στήθηκε αθόρυβα γύρω μας ένας εργασιακός μεσαίωνας, που προς το παρόν αφορά κυρίως οικονομικούς μετανάστες και περισσότερο τις γυναίκες. Είναι όλες αυτές και όλοι αυτοί που καθαρίζουν τα γραφεία, τις δημόσιες υπηρεσίες, το μετρό κλπ με την μεσολάβηση κάποιων εργολάβων που τους εξαναγκάζουν σε άθλιες συνθήκες δουλειάς, εξοντωτικά ωράρια, χαμηλές αμοιβές, ανασφάλιστη εργασία και άλλα πολλά που περιγράφονται σε μια πολύ φρέσκια έρευνα του ινστιτούτου εργασίας της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ (η οποία σημειωτέον, δεν αναγνωρίζει τα σωματεία τους!) με τίτλο
Οι εργασιακές σχέσεις στον κλάδο του καθαρισμού και την οποία μπορείτε να βρείτε
εδώ.
Στις ευχαριστίες των ερευνητών διαβάζουμε:
Η εργασία αυτή στηρίχθηκε σε υλικό που συγκέντρωσαν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις (παρέμβαση συνδικάτων, υλικό ΣΕΠΕ) που ανέθεσαν την έρευνα ενώ ειδικότερα η ΠΕΚΟΠ, ένα σωματείο που εκπροσωπεί εργαζόμενους σε συνθήκες πλήρους ανασφάλειας και επισφάλειας, φαινόμενο όχι ιδιαίτερα συχνό στην σύγχρονη εικόνα του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος συνέβαλε με την παράθεση μαρτυριών και καταγγελιών των εργαζομένων στον χώρο της καθαριότητας. Τέλος, αφιερώνεται σε ένα αθέατο αλλά βασικό συντελεστή της. Στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, ιδιαίτερα δραστήρια γενική γραμματέα του πρωτοβάθμιου σωματείου που συνέβαλε στη συγκέντρωση του εμπειρικού υλικού της έρευνας και η οποία δυστυχώς, αυτές τις μέρες έπεσε θύμα αποτρόπαιας δολοφονικής επίθεσης με ανεπανόρθωτες βλάβες για την υγεία της…
Πρόκειται για μια ηρωική γυναίκα, που βάναυσα, μαφιόζικα και ύπουλα, τιμωρήθηκε γιατί ζητούσε το αυτονόητο. Διαβάστε αν θέλετε
την ιστορία της μέσα από μια συνέντευξη της μητέρας της. Εν συντομία, η μητέρα της δούλεψε χρόνια στην Ελλάδα για να σπουδάσει την Κωνσταντίνα και την αδερφή της. Πράγματι σπούδασε και έκανε και μεταπτυχιακό στην Ιστορία, αλλά είχε την ατυχία να αρρωστήσει σοβαρά το παιδί της και να χρειάζεται εγχείρηση. Έτσι ήρθε και εκείνη να δουλέψει στην Ελλάδα...
Με λίγα λόγια, μια ιστορία, που αν την βλέπαμε στο σινεμά, ειδικά μετά από το τελευταίο επεισόδιο (όταν οι μαφιόζοι την περιέλουσαν και την εξανάγκασαν να καταπιεί βιτριόλι) θα λέγαμε ότι είναι υπερβολές.