Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)

[Ambrose]

Μα η ΟΝΕ και ο δανεισμός της Ελλάδας είναι απόλυτα αλληλένδετα. Με την είσοδο και για την είσοδο στην ΟΝΕ δημιουργήθηκαν άσχημες σχέσεις οικονομικής εξάρτησης της Ελλάδας, οι οποίες μαζί με όλα τα άλλα (κακοδιαχείριση Ελληνικού κράτους, παιχνίδια κερδοσκοπίας), μάς οδήγησαν εδώ. Και όλα αυτά έγιναν με τη γνώση τόσο των Ευρωπαίων, όσο και των δανειστών, αλλά και των πολιτικών.

 

[drsiebenmal]

Τριμηνιαία έκθεση του ΙΟΒΕ με αφιέρωμα στο μνημόνιο.

 

[nickel]

Να κάνουμε νήμα για το «ψωμί δεν έχουμε, ραπανάκια για την όρεξη» (Κοραής: we may be starving, but we're big spenders).

Αυτό θα μπορούμε να το πούμε και «ψωμί δεν έχουμε, Ρέππα για την όρεξη».

Με κάτι τέτοια που κάνουν οι πασόκοι θυμάμαι και τα δικά μου τουντού.


Σύμφωνα πάντως με την έκθεση του ΙΟΒΕ:

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει σήμερα η χώρα προέρχεται από τη δαιμονοποίηση του Μνημονίου από μέρος του πολιτικού συστήματος, του Τύπου, των συνδικάτων, των επαγγελματικών και επιχειρηματικών ομάδων που θίγονται. Ουδείς όμως από τους παραπάνω προτείνει εναλλακτική λύση, διότι απλώς δεν υπάρχει. Οι επιλογές μας σήμερα συνοψίζονται στο δίλημμα: Μνημόνιο ή χρεοκοπία και εξαθλίωση.​

 

[anef]

Σύμφωνα πάντως με την έκθεση του ΙΟΒΕ:

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει σήμερα η χώρα προέρχεται από τη δαιμονοποίηση του Μνημονίου από μέρος του πολιτικού συστήματος, του Τύπου, των συνδικάτων, των επαγγελματικών και επιχειρηματικών ομάδων που θίγονται. Ουδείς όμως από τους παραπάνω προτείνει εναλλακτική λύση, διότι απλώς δεν υπάρχει. Οι επιλογές μας σήμερα συνοψίζονται στο δίλημμα: Μνημόνιο ή χρεοκοπία και εξαθλίωση.​

Μα είναι αυτονόητο ότι για τον ΣΕΒ (τις απόψεις του οποίου εκφράζει το «ανεξάρτητο» ΙΟΒΕ) ο μεγαλύτερος κίνδυνος θα ήταν η «δαιμονοποίηση» του Μνημονίου. Φαίνεται έτσι και πόσο ταυτίζονται οι απόψεις κυβέρνησης - ΣΕΒ. Τώρα, πώς γίνεται τα συμφέροντα όλων των Ελλήνων να ταυτίζονται με τα συμφέροντα των βιομηχάνων, αυτό θα' χουμε τα επόμενα χρόνια να το σκεφτόμαστε...

 

[nickel]

Με τη διαφορά ότι αυτοί βγάλανε και μια έκθεση με νούμερα. Επίσης, υπάρχουν ορισμένοι που δεν είναι φερέφωνα του ΣΕΒ και επίσης πιστεύουν ότι κάνει κακό η δαιμονοποίηση του Μνημονίου. Είναι «εύκολη λύση» η δαιμονοποίηση. Και επειδή τυχαίνει να «τρέχει» πλέον αυτή η λύση, οι προτάσεις για λύσεις εκτός Μνημονίου πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμένες, με νούμερα, ενώ επείγουν οι λύσεις εντός Μνημονίου, ως πλέον ρεαλιστικές.

 

[stathis]

Οι επιλογές μας σήμερα συνοψίζονται στο δίλημμα: Μνημόνιο ή χρεοκοπία και εξαθλίωση.

Εγώ δεν βλέπω κανένα δίλημμα, παρά μόνο μνημόνιο και εξαθλίωση.
Διαφωνεί κανείς;

 

[anef]

Με τη διαφορά ότι αυτοί βγάλανε και μια έκθεση με νούμερα. Επίσης, υπάρχουν ορισμένοι που δεν είναι φερέφωνα του ΣΕΒ και επίσης πιστεύουν ότι κάνει κακό η δαιμονοποίηση του Μνημονίου. Είναι «εύκολη λύση» η δαιμονοποίηση. Και επειδή τυχαίνει να «τρέχει» πλέον αυτή η λύση, οι προτάσεις για λύσεις εκτός Μνημονίου πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμένες, με νούμερα, ενώ επείγουν οι λύσεις εντός Μνημονίου, ως πλέον ρεαλιστικές.

Nickel, τη δαιμονοποίηση γι' αυτό την έβαλα σε εισαγωγικά, γιατί φυσικά δεν πιστεύω πως είναι δαιμονοποίηση. Είναι αντίθεση στο μνημόνιο. Πολιτική αντίθεση. Για τα νούμερα, τι να πω; Εμείς εδώ στη Λεξιλογία πιο πολλή συζήτηση κάναμε απ' όση είδαμε στην κεντρική πολιτική σκηνή (όπου εγώ δεν άκουσα να συζητιέται ούτε μία αντίθετη άποψη ποτέ στο πλαίσιο της κυβέρνησης, παρόλο που την αντίθεσή τους εξέφρασαν και γνωστοί ξένοι οικονομολόγοι, με στοιχεία και νούμερα επίσης, να μην ξανανεβάζουμε άρθρα). Τα νούμερα δείχνουν βαθιά ύφεση για την οικονομία γενικά, και εξαθλίωση για πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου. Αυτό για κάποιο περίεργο λόγο ονομάζεται «ρεαλισμός». Και η αντίδραση σ' αυτό τον ρεαλισμό ονομάζεται εσχάτως «τρομοκρατία».

 

[nickel]

Εγώ δεν βλέπω κανένα δίλημμα, παρά μόνο μνημόνιο και εξαθλίωση.
Διαφωνεί κανείς;

Εγώ. Γιατί μοιρολατρία και αρνητισμός; Αυτό το κακό που μας βρήκε είναι αδύνατο να το εκμεταλλευτούμε κάπως, για να μας βγει κάπως σε καλό; Πρέπει να το κάνουμε όλοι μας τρισχειρότερο απ' αυτό που είναι;

 

[sarant]

Αν δεν κάνω λάθος, η κριτική που γίνεται από ορισμένους είναι ότι η χρεοκοπία είναι μονόδρομος και ότι το μνημόνιο έχει βασικό στόχο να καλυφθούν οι πιστωτές μας και όσοι έχουν αγοράσει ελληνικά ομόλογα -και ότι από καθαρά ελληνική άποψη αν το εξετάζαμε, θα ήταν συμφερότερο να χρεοκοπήσουμε χωρίς το μνημόνιο. Σε μερικούς μήνες, ίσως έχουμε περισσότερα στοιχεία για να κρίνουμε αν έχουν δίκιο.

 

[nickel]

Κάπου στην αρχή, της κρίσης ή του νήματος, είχα πει το διόλου πρωτότυπο ότι μας ζητούν μέσα σε τρία χρόνια να διορθώσουμε τα προβλήματα τριάντα χρόνων. Όχι μόνο να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, αλλά να κάνουμε και τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές. Όταν προσπαθείς να πετύχεις αυτόν το στόχο, θα πονέσεις κόσμο και θα κάνεις και πολλά λάθη, ιδίως αν μέχρι εκείνη τη στιγμή διαφήμιζες ότι υπάρχουν λεφτά (που υπάρχουν αλλά πρέπει να υπάρχουν και τρόποι να τα φέρεις στο παιχνίδι). Αυτή τη στιγμή έχουμε το Μνημόνιο να μας οδηγεί. Καλώς ή κακώς — θα το κρίνει η ιστορία, όποιος δεν βαριέται μπορεί να το κρίνει και σε άλλο νήμα. Εγώ θα προτιμούσα να μας είχαν δώσει τα λεφτά με καλύτερους όρους: χαμηλότερο επιτόκιο, εξόφληση σε περισσότερες δόσεις. Να μας δώσουν μάλιστα και πριμ ένα πρόσθετο ποσό με ακόμα χαμηλότερο επιτόκιο, το οποίο θα διαθέταμε σε αναπτυξιακά έργα — υποδομές και νέες πλουτοπαραγωγικές επενδύσεις, για να μη φουντώσει η ανεργία και για να βελτιώσουμε το εμπορικό ισοζύγιο. Αλλά τέτοιο θέμα δεν τέθηκε ούτε σαν αστείο. Πρέπει να έχεις δείξει ικανός να αξιοποιείς τα χρήματα που σου δίνουν, όχι να τα κάνεις χλάπα της και χλούπα της. Ε ρε πακετάκια Ντελόρ που κλαίμε…

Αυτή τη βελτίωση πρέπει να την πετύχουμε μόνοι μας. Να ξεκάνουμε όλες τις βλακείες που έχουμε σωρεύσει (τις εκατοντάδες Αγρογές, τις χιλιάδες αναξιοκρατικές στελεχώσεις του κράτους, τους στρεβλούς νόμους και κανονισμούς, τη διαφθορά, τα φακελάκια, τους νονούς, τους νεποτισμούς, το βόλεμα, όλα αυτά που δίνουν δικαιολογίες στον φοροκλέφτη, όλα αυτά που επιτρέπουν τη δράση του φοροκλέφτη, όλα αυτά που διώχνουν τον καλό επενδυτή, όλα αυτά που ελκύουν τα λαμόγια, καταλαβαίνετε τι θέλω να πω) για να μπορούμε σε μερικούς μήνες, αν τα νούμερα δεν πάνε καλά, να πάμε να ζητήσουμε με το σπαθί μας μια καλύτερη εξόφληση του χρέους, για να υπάρχουν περιθώρια για θετικές κινήσεις. Να μπορούμε να δείξουμε ότι γινόμαστε μια αξιόπιστη χώρα. Ναι, να το δείξουμε στους δανειστές μας, γιατί σ’ αυτούς δίνουμε εξετάσεις, αφού καταφέραμε και κρεμόμαστε από τα… κουμπιά τους. Αυτό σημαίνει ότι όλοι πρέπει να δουλέψουμε σοβαρά. Προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν υπάρχει καλύτερη. Όλα τα άλλα σενάρια είναι χειρότερα. Πείτε μου, πόσους ξέρετε που να δουλεύουν σοβαρά προς αυτή την κατεύθυνση;

Αν η εναλλακτική είναι να τους πούμε να πάρουν πίσω το Μνημόνιό τους και έχουμε εμείς, είτε μας λένε Σαμαρά είτε Τσίπρα είτε Παπαρήγα είτε Ρέππα είτε Σακοράφα, καλύτερες λύσεις, θέλω να δω τις καλύτερες λύσεις με ανάλυση που να καταλαβαίνω και να με πείθει. Αλλιώς, δεν θα πάρω.

 

[SBE]

Όμως το πρόβλημα νίκελ είναι ότι με αφορμή την κρίση, την οικονομική κατάσταση κλπ περνάνε και θεσμικές αλλαγες που δεν εχουν καμιά σχέση με την οικονομική κρίση. Βεβαίως, είναι η καλύτερη στιγμή για να περάσουν, αλλά δείχνει ταυτόχρονα αυτό που μέχρι χτες κρυβόταν με κάποια τήρηση προσχημάτων, ότι οι εκπρόσωποί μας δεν εκπροσωπούν όχι τους ψηφοφόρους αλλά ούτε τον εαυτό τους, εκπροσωπούν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Δεν πιστεύω ότι σε προσωπικό/ οικογενειακό επίπεδο θα εξαθλιωθούμε, κι ίσως η λιτότητα μας βγει σε καλό - άλλωστε αυτή τη λέξη την ακούω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, και καλά ζούσαμε, απλά δεν είχαμε νεοπλουτίστικες υπερβολές. Αλλά αναρωτιέμαι αν το ότι πλέον είναι φανερό και στο τελευταίο κομματόσκυλο ότι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί οδηγήσει σε καλύτερα ή χειρότερα αποτελέσματα. Θα στραφούμε ακόμα περισσοτερο στο άκρατο κυνήγι της καλής, όπως κάναμε τη δεκαετία του '80, φτάνοντας ίσως στα ακρα, ο καθένας για τον εαυτό του, μηδενική κοινωνική συνοχή κλπκλπ ή θα στρωθούμε να μάθουμε από τα λάθη μας για να φτιάξουμε μια καλύτερη κοινωνία; Η τελευταία δεκαπενταετία δεν έχει δείξει σημαντικά δείγματα ότι είμαστε ικανοί για το δεύτερο.
Όσο για τα πακετα Ντελόρ, και άλλες χώρες που τα πήραν και τα χρησιμοποίησαν αλλιώς δε βλέπω να είναι σε καλύτερη μοίρα. Η μόνη διαφορά είναι πως χώρες σαν την Ισπανία κατοικούνται από πρόβατα που δέχονται να καθοδηγούνται από πεφωτισμένους δεσπότες , και στην Ιταλία υπάρχει το γνωστό κράτος εν κράτει που δεν λέει κανείς το όνομά του.

 

[nickel]

Αν στην πρώτη παράγραφο σχολιάζεις την ελληνική κυβέρνηση, δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς, αλλά μακάρι να ήταν το μόνο τους λάθος.

Η εξαθλίωση δεν μπορεί να αποκλειστεί, αρκεί να ξεφύγει λίγο ακόμα ο έλεγχος των πραγμάτων. Η λιτότητα είναι άλλη υπόθεση. Εγώ είμαι υπέρ της λιτότητας, διεθνώς, οπωσδήποτε σε σχέση με τους πόρους. Αλλά αυτό θέλει μια εντελώς διαφορετική οικονομία, που δεν βασίζεται στην κατανάλωση, και που θα μπορεί να δώσει άλλη διάρθρωση στην απασχόληση. Όνειρα θερινής νύχτας — ακόμα κι αν συμβούν ποτέ, δεν θα τα προλάβω.

Είναι σημαντικό το άλλο που λες: αν θα αντιμετωπίσουμε την κρίση σαν σύνολα ή σαν άτομα. Προς το παρόν, όλα τα δείγματα είναι αρνητικά. Παντού επικρατούν οι μικροπολιτικές, τα συντεχνιακά συμφέροντα, οι ομαδούλες μέσα στα κόμματα (καν τα κομματικά συμφέροντα). Μια τρύπια βάρκα είμαστε. Οι μισοί κρατάνε ένα κουπί, αλλά ο καθένας κωπηλατεί όπου αυτός νομίζει. Άλλοι βουλώνουν τρύπες, άλλοι ανοίγουν τρύπες, άλλοι αδειάζουν νερά από τη βάρκα και άλλοι αδειάζουν νερά από τη θάλασσα μέσα στη βάρκα. Θα βουλιάξει η βάρκα; Θα προλάβει να πιάσει στεριά; Θα το μάθετε στο επόμενο τεύχος.

 

[SBE]

Αν στην πρώτη παράγραφο σχολιάζεις την ελληνική κυβέρνηση, δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς, αλλά μακάρι να ήταν το μόνο τους λάθος.

Όχι μόνο την τωρινή. Άλλωστε αυτή η απογοήτευση με τους πολιτικούς δεν είναι παρά αποτέλεσμα του ότι έγιναν φανερά αυτά που πάντα γίνονταν στα κρυφά, από τη μια, και από την άλλη του ότι όπως εξελισσόμαστε σαν κοινωνία, εξελίσσονται και οι απαιτήσεις μας- δεν μας ικανοποιεί πλέον να μας κάνει απλώς ένα μικρορουσφετάκι ή να δηλώνει ηγέτης συγκεκριμένης ιδεολογίας. Έχουμε άλλες απαιτήσεις.

Η εξαθλίωση δεν μπορεί να αποκλειστεί, αρκεί να ξεφύγει λίγο ακόμα ο έλεγχος των πραγμάτων.

Εγώ είμαι αισιόδοξη.

Είναι σημαντικό το άλλο που λες: αν θα αντιμετωπίσουμε την κρίση σαν σύνολα ή σαν άτομα. Προς το παρόν, όλα τα δείγματα είναι αρνητικά.

Ακριβώς. Επίσης, μάλλον δεν έχουμε πιάσει ακόμα πάτο. Μου έλεγαν ότι παρόλη την οικονομική κρίση ο πληθωρισμός ανεβαίνει. Αυτό εμένα μου λέει ότι πολλοί έχουν ακόμα χρήματα και δεν έχουν αισθανθεί τις περικοπές. Αντί να βάλουν μυαλό και να περιορίσουν τα έξοδά τους, ακολουθούν τη μέθοδο τρώω τα έτοιμα μέχρι να τελειώσουν γιατί δε θέλω να στερηθώ τίποτα τώρα.

 

[nickel]

Επίσης, μάλλον δεν έχουμε πιάσει ακόμα πάτο. Μου έλεγαν ότι παρόλη την οικονομική κρίση ο πληθωρισμός ανεβαίνει. Αυτό εμένα μου λέει ότι πολλοί έχουν ακόμα χρήματα και δεν έχουν αισθανθεί τις περικοπές. Αντί να βάλουν μυαλό και να περιορίσουν τα έξοδά τους, ακολουθούν τη μέθοδο τρώω τα έτοιμα μέχρι να τελειώσουν γιατί δε θέλω να στερηθώ τίποτα τώρα.

Αλίμονο αν είχαμε πιάσει πάτο, υπάρχουν αρκετά σκαλιά ακόμα, γι' αυτό άλλωστε δεν τον βλέπουν να φοβηθούν αυτοί που κάθε τόσο μας κατεβάζουν ένα ακόμη σκαλί. Αλλά ο πληθωρισμός δεν είναι πάντα του είδους «βάρα τα τα κορόιδα, αφού έχουν και πληρώνουν». Στο φρικώδες 5% οι 2 μονάδες οφείλονταν στο πετρέλαιο, λέει.

 

[SBE]

Από το άρθρο που στέλνεις βλέπω ότι δεν φτάνει η διεθνής αύξηση του πετρελαίου, δε φτάνει το μάδημα με αύξηση φόρων, έχουμε και την ιδιωτική πρωτοβουλία, ενοίκια, ιατρικές υπηρεσίες (κοιτάνε να βγάλουν όσα θα τους πάρει το ΣΔΟΕ, άραγε; ) κλπ. Πάλι καλά που είχαμε καλή σοδειά φέτος κι οι τιμές των φρουτολαχανικών έπεσαν.

 

[stathis]

Γιατί μοιρολατρία και αρνητισμός; Αυτό το κακό που μας βρήκε είναι αδύνατο να το εκμεταλλευτούμε κάπως, για να μας βγει κάπως σε καλό; Πρέπει να το κάνουμε όλοι μας τρισχειρότερο απ' αυτό που είναι;

(Μάλλον έπρεπε να ρωτήσω ποιος διαφωνεί εκτός από τον Νίκελ. :))

Έχεις απόλυτο δίκιο, είναι γνωστό ότι εμείς οι Έλληνες γκρινιάζουμε με το παραμικρό. Σε ό,τι με αφορά, υπόσχομαι να μην ξανακάνω αρνητικές σκέψεις την επόμενη φορά που θα μπω σε ταξί, θα βάλω βενζίνη ή θα μάθω ότι απολύθηκε άλλος ένας γνωστός μου (ή έχασε το 20% του μισθού του).

 

[drsiebenmal]

(Μάλλον έπρεπε να ρωτήσω ποιος διαφωνεί εκτός από τον Νίκελ. :))

Έχεις απόλυτο δίκιο, είναι γνωστό ότι εμείς οι Έλληνες γκρινιάζουμε με το παραμικρό. Σε ό,τι με αφορά, υπόσχομαι να μην ξανακάνω αρνητικές σκέψεις την επόμενη φορά που θα μπω σε ταξί, θα βάλω βενζίνη ή θα μάθω ότι απολύθηκε άλλος ένας γνωστός μου (ή έχασε το 20% του μισθού του).

Συντάσσομαι με τον Νικέλ και ακολουθεί η δική μου προσπάθεια για τη θετική πλευρά των πραγμάτων:

Την επόμενη φορά που θα μπεις σε ταξί:

1. Πάρε απόδειξη και γέλα χαιρέκακα
   [*]Ατιμούλη, έχουμε λεφτουδάκια και μπαίνουμε και σε ταξί, έ;

Την επόμενη φορά που θα βάλεις βενζίνη:

1. Πάρε απόδειξη και γέλα χαιρέκακα
2. Σκέψου ότι η δική σου βενζίνη τουλάχιστον δεν κολυμπάει στο Τέχας
   [*]Ατιμούλη, έχουμε λεφτουδάκια και μπαίνουμε και σε ταξί, έ;

Την επόμενη φορά που θα μάθεις ότι απολύθηκε άλλος ένας γνωστός σου:

1. Σκέψου τι καινούργιες προοπτικές αλλαγής σταδιοδρομίας και νέας ζωής ανοίγονται για τον φίλο σου. Φαντάσου να έπρεπε να κάνει την ίδια δουλειά με μειωμένο μισθό 20%.
2. Ατιμούλη, έχουμε λεφτουδάκια για να συντηρούμε φιλίες, γνωριμίες, παρέες και άλλα τέτοια, έ;

Την επόμενη φορά που θα μάθεις ότι άλλος ένας γνωστός σου έχασε το 20% του μισθού του:

1. Σκέψου πόσο χρόνο κέρδισε ο φίλος σου για να εξετάσει με σχετική άνεση καινούργιες προοπτικές αλλαγής σταδιοδρομίας και νέας ζωής. Φαντάσου να έπρεπε να κάνει το ίδιο πράγμα όντας άνεργος.
2. Ατιμούλη, μόνο εμάς δεν μας πιάνουν τα μέτρα βλέπω. Δουλίτσα την κρατάμε, μειώσεις δεν μας κάνουνε, με ταξά και γιωταχιά κυκλοφοράμε... Και γκρινιάζουμε, ε; Αλλά τι Έλληνες θα ήμασταν αλλιώς;

 

[sarant]

Αλήθεια, εσείς αποδείξεις ζητάτε όταν δεν σας δίνουν (από ταξί ή μαγαζιά);

 

[crystal]

Από μαγαζιά, ναι. Από ταξί όχι, αλλά οι περισσότεροι δίνουν ούτως ή άλλως.

Το ΣΚ, με παρέα εκτός Αθηνών. Κυριακή πρωί ετοιμαζόμαστε να φύγουμε απ' το ξενοδοχείο, πληρώνουμε και ζητάμε απόδειξη.
-Θέλετε απόδειξη; (με βλέμμα "δεν ξηγιέστε καλά, και σας έκοψα για καλά παιδιά")
-Ναι, αν είναι εύκολο.
-Δεν είναι εδώ ο υπεύθυνος...
-Ωραία, τότε να μας την κόψετε εσείς.
-Καθίστε, θα τον πάρω τηλέφωνο.

Περιμέναμε 20 λεπτά με το αμάξι φορτωμένο, μέχρι να έρθει ο τύπος με ύφος "$^&&* τον Γιωργάκη που 'βαλε τον κόσμο να μαζεύει παλιόχαρτα" και να μας την κόψει. Η δε κυρία του, που την προηγούμενη μέρα ήταν πολύ διαχυτική κι εξυπηρετική, δεν γύρισε ούτε να μας χαιρετήσει. Δεν μας πείραξαν τα νεύρα, αλλά η όλη δυστοκία μας έκανε τρομερή εντύπωση και μετά αναρωτιόμασταν πότε ήταν η τελευταία φορά που έκοψε απόδειξη αυτή η επιχείρηση, για να το κάνουν τόσο μεγάλο θέμα.

 

[anef]

Έχεις απόλυτο δίκιο, είναι γνωστό ότι εμείς οι Έλληνες γκρινιάζουμε με το παραμικρό.

Αυτό μου θύμισε έναν δημοσιογράφο της Καθημερινής που σε μια εκπομπή στην τηλεόραση έλεγε πως κάθε φορά που πάει στη Νέα Υόρκη βλέπει τις ίδιες κυρίες και τα ίδια ζευγάρια να πετάγονται για ψώνια. Ε, λέει, τώρα με την κρίση, ας μην γκρινιάζουμε, ας μην πάμε δυο φορές το μήνα στη Νέα Υόρκη, ας πάμε μία.

Διόρθωση: θυμήθηκα ποιος ήταν, γράφει στην Καθημερινή αλλά δεν είναι δημοσιογράφος, ήταν ο καθηγητής του Γέιλ κ. Στάθης Καλύβας.