Με αυτόν τον κάπως δραματικό τίτλο δημοσιεύει η Ημερησία ρεπορτάζ με διαπιστώσεις για το ρόλο της αγγλικής γλώσσας στη διευρυνόμενη Ε.Ε.
ΤΗΣ ΜΕΛΙΝΑΣ ΧΑΡΙΤΑΤΟΥ
Η Ευρώπη των 27 κρατών-μελών και των 23 αναγνωρισμένων επίσημων γλωσσών... επιλέγει να μιλήσει την εξής μία: τα αγγλικά. Παρά την εκτόξευση του αριθμού των γλωσσών της Ευρωπαϊκής Ένωσης από μόλις 4 το 1958 σε 23 το 2007, οι τελευταίες μετρήσεις που έγιναν σχετικά με την επιλογή γλώσσας για την επικοινωνία μεταξύ των εταίρων και Βρυξελλών, αλλά και τις προτιμήσεις των νέων Ευρωπαίων που αποφασίζουν να μάθουν μια τουλάχιστον ξένη γλώσσα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ΕΕ είναι κατά βάση «αγγλόφωνη»... και κάθε άλλο παρά «πολύγλωσση».
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρά τον εξαπλασιασμό των επίσημων γλωσσών της ΕΕ τα τελευταία 50 χρόνια και ενώ όλα τα επίσημα έγγραφα πρέπει υποχρεωτικά να δημοσιεύονται και στις 23 γλώσσες -γεγονός που οδήγησε το μεταφραστικό τμήμα των Βρυξελλών να αποκτήσει πρωτοφανείς διαστάσεις- δεν φαίνεται να ενισχύθηκε η «πολυγλωσσία».
Αντιθέτως, τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι κάθε εδαφική διεύρυνση της ΕΕ -την οποία συνόδευε και η αναγνώριση νέων γλωσσών- μεταφραζόταν σε περαιτέρω διάδοση της αγγλικής γλώσσας εις βάρος των υπολοίπων.
Παραγκωνισμός
Χαρακτηριστικό της «γλωσσικής κρίσης» που διανύει η ΕΕ αποτελεί ο παραγκωνισμός που γνωρίζουν τα γαλλικά και τα γερμανικά, παραδοσιακοί ανταγωνιστές των αγγλικών στους κόλπους της ΕΕ, καθώς πρόκειται για τις άλλες δύο «γλώσσες εργασίας», αυτές δηλαδή που χρησιμοποιούνται επισήμως από τους αξιωματούχους της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα, το ποσοστό των εγγράφων που κατατίθενται στην ΕΕ στα γαλλικά και στα γερμανικά μειώθηκε από 38% και 5% αντίστοιχα το 1996 σε 12,3% και 2,4% το 2007, ενώ αυτά που υποβάλλονται στην αγγλική γλώσσα άγγιξαν το 73,5% επί του συνόλου το περασμένο έτος, από 45,7% την περασμένη δεκαετία!
Όπως επεσήμανε στη γαλλική εφημερίδα Le Monde ο γενικός διευθυντής της Μεταφραστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Καρλ Γιόχαν Λόνροθ, η επέλαση της Αγγλικής στην ΕΕ και η καθολική της επικράτηση επί όλων των υπολοίπων οφείλεται κυρίως σε δύο παράγοντες: Πρώτον, οι δύο διευρύνσεις, του 1995 (Αυστρία, Φινλανδία και Σουηδία) και του 2004 (Κύπρος, Μάλτα και οκτώ πρώην κομμουνιστικές χώρες) είχαν ως αποτέλεσμα τη μαζική άφιξη στους κόλπους της ΕΕ εκπροσώπων των νέων μελών που είτε είχαν πτυχία από βρετανικά και αμερικανικά πανεπιστήμια είτε δεν γνώριζαν άλλη ξένη γλώσσα πέραν των Αγγλικών.
Δεύτερον και κυριότερο, σύμφωνα πάντα με τον Λόνροθ, η υψηλή δημοτικότητα των αγγλικών συνδέεται άμεσα με την παγκοσμιοποίηση, η οποία επέβαλε στην Ευρώπη από την δεκαετία του 70 τη γλώσσα της ισχυρότερης οικονομίας. «Εξάλλου», επισημαίνει ο Ευρωπαίος αξιωματούχος, «δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η πρώτη επιλογή στην εκμάθηση ξένης γλώσσας του 80% των νέων Ευρωπαίων είναι τα Αγγλικά».
Χαρτοφυλάκιο πολυγλωσσίας
Πάντως, σε μια προσπάθεια να προωθήσει την εκμάθηση και άλλων γλωσσών, η ΕΕ δημιούργησε τον Ιανουάριο του 2007 ειδικό χαρτοφυλάκιο πολυγλωσσίας σκοπός του οποίου είναι, μεταξύ άλλων, η ενθάρρυνση των κρατών μελών για την υιοθέτηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων ώστε τα παιδιά να μαθαίνουν τουλάχιστον δύο γλώσσες σε μικρή ηλικία.
Παρόμοιους στόχους είχε και μια ομάδα εργασίας που συστάθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και της οποίας πρόεδρος ορίστηκε ο συγγραφέας Αμίν Μααλούφ. Αναφερόμενος στην ανάγκη ανάπτυξης και σύσφιγξης διμερών σχέσεων μεταξύ των 27, ο Μααλούφ πρότεινε την εκμάθηση δύο γλωσσών εκ των οποίων η πρώτη θα χρησιμοποιείται για τη «διεθνή επικοινωνία» (αγγλικά, γαλλικά ή γερμανικά) και η δεύτερη θα είναι μια «προσωπική θετή γλώσσα» (οποιαδήποτε από τις υπόλοιπες 20).
Παράδεισος των μεταφραστών οι Βρυξέλλες
Ο πολλαπλασιασμός των επίσημων αναγνωρισμένων γλωσσών στους κόλπους της Ε.Ε. εκτόξευσε τον αριθμό των μεταφραστών από 25 το 1958, όταν οι γλώσσες ήταν μόλις 4, σε 2.500 το 2007, οι οποίοι καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες μετάφρασης 23 γλωσσών. Χαρακτηριστικό των πρωτοφανών διαστάσεων που έχει λάβει το μεταφραστικό τμήμα είναι το γεγονός ότι το 1958 υπήρχε ανάγκη μετάφρασης 17.000 σελίδων ενώ σήμερα ο αριθμός αυτός αγγίζει το 1.700.000. Εξίσου σημαντική είναι και η αύξηση του κόστους της μετάφρασης καθώς το 2007 μόνο η Ε.Ε. πλήρωσε 1,1 δισ. ευρώ για τις εν λόγω υπηρεσίες, ένα ποσό που αναλογεί σε 2,5 ευρώ για τον κάθε Ευρωπαίο πολίτη.
[...]
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=9464&pubid=2285134#
ΤΗΣ ΜΕΛΙΝΑΣ ΧΑΡΙΤΑΤΟΥ
Η Ευρώπη των 27 κρατών-μελών και των 23 αναγνωρισμένων επίσημων γλωσσών... επιλέγει να μιλήσει την εξής μία: τα αγγλικά. Παρά την εκτόξευση του αριθμού των γλωσσών της Ευρωπαϊκής Ένωσης από μόλις 4 το 1958 σε 23 το 2007, οι τελευταίες μετρήσεις που έγιναν σχετικά με την επιλογή γλώσσας για την επικοινωνία μεταξύ των εταίρων και Βρυξελλών, αλλά και τις προτιμήσεις των νέων Ευρωπαίων που αποφασίζουν να μάθουν μια τουλάχιστον ξένη γλώσσα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ΕΕ είναι κατά βάση «αγγλόφωνη»... και κάθε άλλο παρά «πολύγλωσση».
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρά τον εξαπλασιασμό των επίσημων γλωσσών της ΕΕ τα τελευταία 50 χρόνια και ενώ όλα τα επίσημα έγγραφα πρέπει υποχρεωτικά να δημοσιεύονται και στις 23 γλώσσες -γεγονός που οδήγησε το μεταφραστικό τμήμα των Βρυξελλών να αποκτήσει πρωτοφανείς διαστάσεις- δεν φαίνεται να ενισχύθηκε η «πολυγλωσσία».
Αντιθέτως, τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι κάθε εδαφική διεύρυνση της ΕΕ -την οποία συνόδευε και η αναγνώριση νέων γλωσσών- μεταφραζόταν σε περαιτέρω διάδοση της αγγλικής γλώσσας εις βάρος των υπολοίπων.
Παραγκωνισμός
Χαρακτηριστικό της «γλωσσικής κρίσης» που διανύει η ΕΕ αποτελεί ο παραγκωνισμός που γνωρίζουν τα γαλλικά και τα γερμανικά, παραδοσιακοί ανταγωνιστές των αγγλικών στους κόλπους της ΕΕ, καθώς πρόκειται για τις άλλες δύο «γλώσσες εργασίας», αυτές δηλαδή που χρησιμοποιούνται επισήμως από τους αξιωματούχους της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα, το ποσοστό των εγγράφων που κατατίθενται στην ΕΕ στα γαλλικά και στα γερμανικά μειώθηκε από 38% και 5% αντίστοιχα το 1996 σε 12,3% και 2,4% το 2007, ενώ αυτά που υποβάλλονται στην αγγλική γλώσσα άγγιξαν το 73,5% επί του συνόλου το περασμένο έτος, από 45,7% την περασμένη δεκαετία!
Όπως επεσήμανε στη γαλλική εφημερίδα Le Monde ο γενικός διευθυντής της Μεταφραστικής Υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Καρλ Γιόχαν Λόνροθ, η επέλαση της Αγγλικής στην ΕΕ και η καθολική της επικράτηση επί όλων των υπολοίπων οφείλεται κυρίως σε δύο παράγοντες: Πρώτον, οι δύο διευρύνσεις, του 1995 (Αυστρία, Φινλανδία και Σουηδία) και του 2004 (Κύπρος, Μάλτα και οκτώ πρώην κομμουνιστικές χώρες) είχαν ως αποτέλεσμα τη μαζική άφιξη στους κόλπους της ΕΕ εκπροσώπων των νέων μελών που είτε είχαν πτυχία από βρετανικά και αμερικανικά πανεπιστήμια είτε δεν γνώριζαν άλλη ξένη γλώσσα πέραν των Αγγλικών.
Δεύτερον και κυριότερο, σύμφωνα πάντα με τον Λόνροθ, η υψηλή δημοτικότητα των αγγλικών συνδέεται άμεσα με την παγκοσμιοποίηση, η οποία επέβαλε στην Ευρώπη από την δεκαετία του 70 τη γλώσσα της ισχυρότερης οικονομίας. «Εξάλλου», επισημαίνει ο Ευρωπαίος αξιωματούχος, «δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η πρώτη επιλογή στην εκμάθηση ξένης γλώσσας του 80% των νέων Ευρωπαίων είναι τα Αγγλικά».
Χαρτοφυλάκιο πολυγλωσσίας
Πάντως, σε μια προσπάθεια να προωθήσει την εκμάθηση και άλλων γλωσσών, η ΕΕ δημιούργησε τον Ιανουάριο του 2007 ειδικό χαρτοφυλάκιο πολυγλωσσίας σκοπός του οποίου είναι, μεταξύ άλλων, η ενθάρρυνση των κρατών μελών για την υιοθέτηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων ώστε τα παιδιά να μαθαίνουν τουλάχιστον δύο γλώσσες σε μικρή ηλικία.
Παρόμοιους στόχους είχε και μια ομάδα εργασίας που συστάθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και της οποίας πρόεδρος ορίστηκε ο συγγραφέας Αμίν Μααλούφ. Αναφερόμενος στην ανάγκη ανάπτυξης και σύσφιγξης διμερών σχέσεων μεταξύ των 27, ο Μααλούφ πρότεινε την εκμάθηση δύο γλωσσών εκ των οποίων η πρώτη θα χρησιμοποιείται για τη «διεθνή επικοινωνία» (αγγλικά, γαλλικά ή γερμανικά) και η δεύτερη θα είναι μια «προσωπική θετή γλώσσα» (οποιαδήποτε από τις υπόλοιπες 20).
Παράδεισος των μεταφραστών οι Βρυξέλλες
Ο πολλαπλασιασμός των επίσημων αναγνωρισμένων γλωσσών στους κόλπους της Ε.Ε. εκτόξευσε τον αριθμό των μεταφραστών από 25 το 1958, όταν οι γλώσσες ήταν μόλις 4, σε 2.500 το 2007, οι οποίοι καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες μετάφρασης 23 γλωσσών. Χαρακτηριστικό των πρωτοφανών διαστάσεων που έχει λάβει το μεταφραστικό τμήμα είναι το γεγονός ότι το 1958 υπήρχε ανάγκη μετάφρασης 17.000 σελίδων ενώ σήμερα ο αριθμός αυτός αγγίζει το 1.700.000. Εξίσου σημαντική είναι και η αύξηση του κόστους της μετάφρασης καθώς το 2007 μόνο η Ε.Ε. πλήρωσε 1,1 δισ. ευρώ για τις εν λόγω υπηρεσίες, ένα ποσό που αναλογεί σε 2,5 ευρώ για τον κάθε Ευρωπαίο πολίτη.
[...]
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=9464&pubid=2285134#
