temnophile, temnophobe = περικοποφιλία / περικοπομανία, περικοποφοβία

[drsiebenmal]

Τεμνόφιλος; Τεμνόφοβος; Τι είν' τούτο πάλι;
Μην ανησυχείτε· πρόκειται ακόμη για προτεινόμενη λεξιπλασία στα αγγλικά:

Αντιγράφω από το FT.com:

To cut or not to cut
By Harry Eyres
Published: June 12 2010

The world seems to be divided between those who love to cut and those who hate cutting. I propose the terms temnophiles and temnophobes (from the Greek word temnein, to cut) for these two tendencies and I admit to being an inveterate temnophobe. In the garden this has predictable consequences. The privet hedge grows luxuriantly towards the sun and shuts out light. I put off trimming it – there might be birds nesting in there; don’t risk decimating the thing just when it’s starting to get established. ​

Προσοχή: Το άρθρο δεν ασχολείται με την κηπουρική, αλλά με την πολιτική -και ειδικότερα, με τη σύγχρονη μανία των πολιτικών να περικόπτουν/περικόβουν διάφορα. Διαβάστε τη συνέχειά του εδώ.

Έχω την αίσθηση ότι λεξιπλαστικά αποδοτικότεροι θα ήταν οι νεολογισμοί με πρώτο συνθετικό τη ρίζα περικοπ~: περικοποφιλία, περικοποφοβία, περικοπομανία. Φοβούμαι όμως όταν αν επικρατήσει ο αγγλικός νεολογισμός, θα έχουμε κι άλλα θέματα απόδοσης να συζητάμε. :)

Τέλος, πρέπει να ομολογήσω ότι και τα αγγλικά ευρήματα είναι ακόμη ελάχιστα, αλλά και να παραδεχτώ ότι πρωτοάκουσα τις λέξεις πριν από λίγο, στην ελληνική τους απόδοση, από τον Μίμη Ανδρουλάκη, στη ραδιοφωνική εκπομπή του.

 

[pidyo]

Όταν με το καλό έρθει η ώρα να περάσουν οι όροι στα ελληνικά, νομίζω πως η τομή είναι πολύ προτιμότερη από το τέμνω για το πρώτο συνθετικό. Δεν μπορώ να φανταστώ σύνθετο με -φιλος του οποίου το πρώτο συνθετικό να είναι ρηματική ρίζα. Πρόσθετο πλεονέκτημα της τομής είναι πως η τομή είναι στενότερα συνδεδεμένη από το ρήμα τέμνω με το εννοιολογικό περιβάλλον που θέλουμε να αποδώσουμε, τουλάχιστον στην ελληνική πολιτική αργκό.

Τομόφιλος και τομοφοβικός θα έλεγα λοιπόν. Και για το πρώτο θα πρότεινα και αργκοτική παραλλαγή: φιλοτομαριστής.

 

[drsiebenmal]

Όταν με το καλό έρθει η ώρα να περάσουν οι όροι στα ελληνικά, νομίζω πως η τομή είναι πολύ προτιμότερη από το τέμνω για το πρώτο συνθετικό. Δεν μπορώ να φανταστώ σύνθετο με -φιλος του οποίου το πρώτο συνθετικό να είναι ρηματική ρίζα. Πρόσθετο πλεονέκτημα της τομής είναι πως η τομή είναι στενότερα συνδεδεμένη από το ρήμα τέμνω με το εννοιολογικό περιβάλλον που θέλουμε να αποδώσουμε, τουλάχιστον στην ελληνική πολιτική αργκό.

Γι' αυτό, και αφού διάβασα το άρθρο, εκτίμησα ότι σωστότεροι νεοελληνικοί νεολογισμοί με τη λογική του συγγραφέα θα ήταν οι συνθέσεις με την περικοπή (η τομή δεν είναι κτγμ υποχρεωτικά αρνητική έννοια στην πολιτική, σίγουρα όχι τόσο όσο η περικοπή).

 

[pidyo]

Α, mea culpa, διάβασα βιαστικά και δεν πρόσεξα ότι το αγγλικό κείμενο δίνει μάλλον αρνητική χροιά στην τομή. Νόμισα πως αναφέρονται στις τομές με την ευρύτερη, μάλλον θετική, έννοια της αλλαγής.

 

[Alexandra]

Έχω την αίσθηση ότι λεξιπλαστικά αποδοτικότεροι θα ήταν οι νεολογισμοί με πρώτο συνθετικό τη ρίζα περικοπ~: περικοποφιλία, περικοποφοβία, περικοπομανία.

Συμφωνώ ότι η περικοποφιλία -φοβία -μανία είναι ο αποδοτικότερος και πιο διαφανής όρος.

 

[Costas]

Πάντως αυτό το ...κοποφιλία εμένα μου μυρίζει άσχημα, αν με εννοείτε... Ως εκ τούτου θα προτιμούσα προσωπικά (βίτσια είν' αυτά...) κάτι σε -μανία, ως λιγότερο συνειρμογόνο: περικοπομανία. Το δεύτερο δηλ. από τα δυο της Αλεξάντρας.