Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)

SBE

¥
τι συνέβη ρε παιδιά μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου και μειώθηκαν οι εγγεγραμμένοι άνεργοι; (Είμαι σκόπιμα προσεκτικός και επιφυλακτικός στη διατύπωση, εντάξει;}

Μήπως πρέπει να το δούμε σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας το Μάρτιο του 2009 (αν υπήρχε), οπότε πέρασε ένας χρόνος, κόπηκαν όλα τα επιδόματα, δεν έχει λόγο ο άνεργος να ενημερώνει τον ΟΑΕΔ, τον βγάζουν από τα βιβλία. Αυτό παρεμπιπτόντως είναι ο στάνταρ κύκλος της επίσημης ανεργίας.

Άλλη ερμηνεία πιο απίθανη; Με το που άρχισε το σώου της κρίσης το Φεβρουάριο έφυγαν άρον άρον οι μετανάστες, όσο υπήρχε ακόμα χρόνος, και έμειναν αδειανές θέσεις από αυτές που παλιότερα περιφρονούσαμε.
 

nickel

Administrator
Staff member
Το παρακάτω είναι από το χτεσινό του Στάθη στην «Ε» και, διαβάζοντάς το, απόρησα αν η αλχημεία είναι προϊόν άγνοιας ή ταχυδακτυλουργίας:

Τι κάνει λοιπόν ο Γιωργάκης και οι συν αυτώ Παμπούκηδες και Πριγκιπονικολάκηδες;

Για να «σώσει» την πατρίδα, βουτάει, αρπάζει και υπεξαιρεί τα 2/14 από το υστέρημα του συνταξιούχου.

Αν όμως έπαιρνε τα 2/14 από το περίσσευμα των Τραπεζών (που κατέχουν πλούτο ίσα με 600 δισ. ευρώ) θα εξοικονομούσε, για την πατρίδα πάντα, 86 δισ.! (Στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας)

Αν αντί να βουτήξει τα 2/14 από το υστέρημα του μισθωτού έπαιρνε τα 2/14 απ' το περίσσευμα των πολυεθνικών (όπως καλή ώρα η Ζήμενς) -και οι οποίες κατέχουν πλούτο ίσα με 700 δισ. θα μάζευε άλλα 100 δισ. ευρώ (τα στοιχεία απ' τον ICAP)

Αν, τέλος, έπαιρνε τα 2/14 απ' το περίσσευμα των 500 δισ. που διακινούνται ετησίως μέσω οφ σορ, θα εξασφάλιζε ακόμα 72 δισ. ευρώ. (Τα στοιχεία απ' τον ΣΔΟΕ)

Με έναν λόγο και με τρεις κινήσεις, η κυβέρνηση, αν ήταν του λαού κι όχι των λαμόγιων, θα μάζευε σε πρώτη δόση 258 δισ. ευρώ, στέλνοντας το δημόσιο χρέος προς εξόφλησιν...

[Τα παραπάνω στοιχεία συγκέντρωσε ο εκλεκτός συνάδελφος, δημοσιογράφος στον «Ριζοσπάστη», κ. Νίκος Μπογιόπουλος].

Δεν ξέρω σε ποιον οφείλεται η αλχημεία (δεν μπόρεσα να βρω το κείμενο του Μπογιόπουλου στον Ριζοσπάστη, εκτός αν πρόκειται γι' αυτό), αλλά τα «2/14 από το υστέρημα του συνταξιούχου» και τα «2/14 από το υστέρημα του μισθωτού» δεν τα παίρνει άπαξ το κράτος, τα παίρνει μονίμως πλέον, σαν να τα παίρνει κάθε χρόνο (ενώ αν έπαιρνε κάθε χρόνο τα 2/14 από το ενεργητικό των τραπεζών, σε 7 χρόνια οι τράπεζες δεν θα είχαν ενεργητικό). Δηλαδή η κυβέρνηση (ή το ΔΝΤ) δεν επιδιώκει απλώς να κλείσει μια τρύπα, αλλά να κλείσει μια τρύπα που ανοίγει κάθε χρόνο. Περιορίζει με τις περικοπές μισθών και συντάξεων το έλλειμμα που έχει και θα έχει κάθε χρόνο αν δεν μπορέσει να αυξήσει τα ετήσια έσοδα.

Δεν εννοώ ότι πρέπει να αφήσει η κυβέρνηση άθικτο το μεγάλο κεφάλαιο. Αλλά με τέτοιες οικονομικές αναλύσεις γεμίζουμε απλώς τα κεφάλια αφελών αναγνωστών.
 
Nickel, το κείμενο του δημοσιογράφου δεν το βρήκες γιατί δεν ήταν γραπτό, ήταν κάτι που είπε στην εκπομπή του Πρετεντέρη. Όταν έλεγε το «περίσσευμα» πάντα το τόνιζε, π.χ. «όχι από το υστέρημα, από το περίσσευμα» ή κάτι τέτοιο. Τα νούμερα φυσικά μπορεί να μη βγαίνουν έτσι όπως τα λες, αλλά δεν αποκλείεται να εννοεί πως η κυβέρνηση θα έπρεπε αντί να πάει στο ΔΝΤ για την τωρινή κατάσταση, να πάρει άπαξ αυτά τα χρήματα και κατόπιν π.χ. να προχωρήσει σε στάση πληρωμής του χρέους.
 

nickel

Administrator
Staff member
Τα ίδια νούμερα (για τις πρώτες δύο περιπτώσεις) αναφέρει ο Μπογιόπουλος στη σελίδα του Ριζοσπάστη. Αντιγράφω:

Το ενεργητικό των τραπεζών αυξήθηκε κατά 300 δισ. την τελευταία 5ετία –όσο δηλαδή και το δημόσιο χρέος της Ελλάδας (!)– και καταγράφηκε για το 2009 στα 580 δισ. ευρώ. Χρήματα που θα μπορούσαν να καλύψουν κατά 116 φορές (!) την προχτεσινή αφαίμαξη που υπέστη ο λαός.

Το ενεργητικό των μεγαλύτερων επιχειρήσεων στη χώρα έχει φτάσει στα 700 δισ. ευρώ για το 2009. Πακτωλός που θα μπορούσε να αποτρέψει κατά 145 φορές (!) την κλοπή του ιδρώτα των εργαζομένων.

Και στις δύο περιπτώσεις η λέξη είναι «ενεργητικό». Δεν είναι «περίσσευμα», ούτε καν «πλεόνασμα». Σε σχέση με το τρίτο νούμερο, αυτό που διαβάζω αλλού είναι ότι οι υπεράκτιες έχουν ετήσιο τζίρο 500 δισ. ευρώ. Τζίρο είναι πιθανό να κάνεις και να έχεις χασούρα στο τέλος. Ούτε κέρδη ούτε «περίσσευμα».

Μπορεί να στήσει κανείς επιχείρημα που να λέει ότι, αντί να μειώσεις τους μισθούς και τις συντάξεις, πάρε τα λεφτά αυτά που θα σου λείπουν στο τέλος κάθε χρόνου από τα ετήσια κέρδη των επιχειρήσεων και των μεγάλων εισοδημάτων. (Αν βάλεις κάτω τα νούμερα και βγαίνουν.) Το να μπερδεύεις όμως μήλα με πορτοκάλια είναι απλώς για τη δημιουργία εντυπώσεων. Και απλώς αναρωτήθηκα, όπως και για τα «λερναία» της γλώσσας, αν πρόκειται για άγνοια ή για εσκεμμένο legerdemain.

(Όλο ξεχνάω να δω τον Πρετεντέρη. Χάνω;)
 
Δεν κάθισα να αναλύσω τα νούμερα, για μένα είναι πάντως αυτονόητο ότι εφόσον η φορολογία των επιχειρήσεων πέφτει εδώ και δύο-τρεις δεκαετίες σταθερά, σίγουρα έχουν χαθεί πάρα πολλά χρήματα από εκεί που πραγματικά υπήρχε και υπάρχει πλούτος, όχι στην Ελλάδα μόνο, παγκοσμίως. Αυτό έλεγε π.χ. ένα άρθρο που νομίζω πως είχες αναβάσει εσύ παλιότερα, του Δελαστίκ. Τώρα, αν τα συγκεκριμένα νούμερα αναφέρονται στο ενεργητικό και αν όντως το ενεργητικό αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια κατά 300 δισ., αυτό σημαίνει από μόνο του κάτι, ή λάθος καταλαβαίνω;

Τον Πρετεντέρη τον βλέπω σπάνια, τις περισσότερες φορές με κουράζουν οι φωνές και οι ανούσιες συζητήσεις που γίνονται μόνο για τηλεθέαση.
 

nickel

Administrator
Staff member
Τώρα, αν τα συγκεκριμένα νούμερα αναφέρονται στο ενεργητικό και αν όντως το ενεργητικό αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια κατά 300 δισ., αυτό σημαίνει από μόνο του κάτι, ή λάθος καταλαβαίνω;

Πολλά σημαίνει, αλλά αυτά δεν οδηγούν στις λύσεις 2/14. Κοίτα, με τα παραμύθια κάποιων αριστερών εξοργίζομαι και θα περίμενα να εξοργίζεσαι κι εσύ. Θέλουμε ή δεν θέλουμε μια πιο υπεύθυνη αριστερά; Αυτά είναι τσαρλατανισμοί! Preaching to the converted, ενώ όσοι καταλαβαίνουν δυο πράγματα, απλώς γελάνε.

Το έχουν σκεφτεί κι άλλοι αυτό: Robin Hood Tax. Δεν είναι μεγαλοφυές μες στην αφέλειά του;
Σταγόνα στον ωκεανό, κι αυτός και ο φόρος του Τόμπιν. Και όμως πόση αντίδραση. Από την άλλη, χρειάζονται διαρθρωτικές λύσεις σε διεθνές επίπεδο, όχι ελεημοσύνες.
 
Πολλά σημαίνει, αλλά αυτά δεν οδηγούν στις λύσεις 2/14. Κοίτα, με τα παραμύθια κάποιων αριστερών εξοργίζομαι και θα περίμενα να εξοργίζεσαι κι εσύ. Θέλουμε ή δεν θέλουμε μια πιο υπεύθυνη αριστερά;

Κι εγώ δεν ξέρω με τι να πρωτοεξοργιστώ, nickel, περίμενε λιγάκι. :)
Ναι, από το ΚΚΕ συγκεκριμένα, επειδή ακριβώς είναι η μεγαλύτερη δύναμη στην αριστερά, θα περίμενα υπεύθυνη στάση, πολύ συγκεκριμένες λύσεις, και ενωτική διάθεση. Αυτά τα νούμερα τα βλέπω περισσότερο σαν κίνηση εντυπωσιασμού από πλευράς Μπογιόπουλου: δεν νομίζω πως τα παρουσιάζει σαν σοβαρή λύση, μάλλον τις τάξεις μεγέθους θέλει να δείξει.
 
Πήγα να συμπληρώσω, αλλά έληξε το μισάωρό μου!
Θα συμπλήρωνα, nickel, ότι το μεγάλο πρόβλημα στην αριστερά δεν είναι τόσο τα νούμερα του όποιου Μπογιόπουλου, αλλά μάλλον αυτό (με αφορμή την αποχώρηση των ανανεωτικών από τον ΣΥΡΙΖΑ):
Αυτό που περιμένει ο κόσμος της αριστεράς να δει από τους πολιτικούς του είναι πολιτική, μεγάλη πολιτική, όσο μεγάλη είναι και η κρίση. Και αυτό είναι το ένα πράγμα που δεν βλέπει.
Αυτό να δεις πόσο με εξοργίζει :) Εσύ όμως γιατί εξοργίζεσαι; Τι προσδοκίες έχεις, μ' άλλα λόγια, από την αριστερά;
 

FunkSoulBrother

New member
Εσύ όμως γιατί εξοργίζεσαι; Τι προσδοκίες έχεις, μ' άλλα λόγια, από την αριστερά;

Anef, να χωθώ κι εγώ λιγάκι στη συζήτηση;

Από την αριστερά προσδοκώ να κάνει αυτό που θα πρέπει να κάνουν όλα τα κόμματα, δηλαδή να προσφέρει ιδέες και προτάσεις, εφικτές προτάσεις, μπας και διορθώσουμε κάποτε αυτόν τον τόπο. Ο ακτιβισμός και η διαμαρτυρία έχουν τη θέση τους, αλλά δεν αρκούν για να πάμε μπροστά.

Η αριστερά εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει στην κοινωνία μεγαλύτερη επιρροή από τα δημοσκοπικά ποσοστά και την κοινοβουλευτική της δύναμη. Επομένως, πρέπει να έχει και την αντίστοιχη ευθύνη να χρησιμοποιήσει αυτή τη δύναμη. Όταν το ΚΚΕ ασχολείται με τον εξωραϊσμό του Στάλιν, όταν στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει χώρος για τον Ρινάλντι αλλά όχι για τον αείμνηστο Παπαγιαννάκη, αυτά μας αφορούν γιατί ίσως θα νιώσουμε τις συνέπειες αυτής της αυτοκαταστροφικής πορείας, τόσο στα μεγάλα, όσο και στα μικρά και καθημερινά της χώρας.
 
Στο σκαμνί οι οίκοι αξιολόγησης

ΠΥΡ ΟΜΑΔΟΝ ΜΕ ΑΓΩΓΕΣ ΜΙΚΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ ΣΕ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΗΠΑ - ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ «ΜΕΓΑΛΩΝ», ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΝΙΚΕΣ ΤΟΥΣ

ΒΡΟΧΗ πέφτουν οι αγωγές κατά των τριών κορυφαίων οίκων αξιολόγησης από επενδυτές που βασίστηκαν στις υψηλές τους αξιολογήσεις και... φαλήρισαν. Τελευταίο παράδειγμα αυτήν την εβδομάδα η αγωγή μικροεπενδυτή κατά της Standard & Poor's στη Γερμανία.Στηριζόμενος στις υψηλές βαθμολογίες του οίκου τοποθέτησε 30.000 ευρώ σε επενδυτικά προϊόντα της Lehman Brothers, ένα μήνα πριν αυτή καταρρεύσει, τον Αύγουστο το 2008. Δεκάδες ακόμη αγωγές αναμένεται να κατατεθούν εναντίον των S&Ρ, Moody's και Fitch στο επόμενο 15νθήμερο από γερμανούς επενδυτές που αγόρασαν χρεόγραφα της Lehman και έχασαν τα λεφτά τους.


Η συνέχεια εδώ.
 

nickel

Administrator
Staff member
Τι προσδοκίες έχεις, μ' άλλα λόγια, από την αριστερά;

Επισήμανα τη λαθροχειρία ενός δημοσιογράφου και ο εκνευρισμός ήταν μικρός και παροδικός, όσο με εκνευρίζουν και τα λερναία για τη γλώσσα. Δεν το θεωρώ απαραίτητο να κάνω ιεράρχηση των πραγμάτων που με εκνευρίζουν στη ζωή. Μου είναι πάντως εξαιρετικά στενάχωρο που αυτή τη στιγμή που η κυβέρνηση προσπαθεί να δώσει λύσεις και δείχνει να είναι ζαλισμένη σαν κοτόπουλο (το επιεικέστερο που μπορώ να πω τώρα), στην αριστερά δεν έχω καταφέρει να βρω (με εξαίρεση λίγους αρθρογράφους) μια συγκροτημένη πρόταση εξόδου από την κρίση ή έστω αρκετές καλές μικρές ιδέες. Η αλήθεια είναι ότι θα την περίμενα (την πρόταση και την υλοποίησή της) από την κυβέρνηση, μια κι αυτή έχει το μαχαίρι.

Να δώσω ένα παράδειγμα: Η αριστερά θα έπρεπε να υποχρεώνει τον πρωθυπουργό να κάνουν κοινές συσκέψεις οι αρχηγοί των κομμάτων μία φορά την εβδομάδα, για να βρουν κοινή λύση στο πρόβλημα. Γιατί είμαστε μία χώρα, όχι τόσες χώρες όσα τα κόμματα. (Και μη μου πείτε σ’ αυτό το σημείο για την πάλη των τάξεων, γιατί πάει θα το σπάσω το πληκτρολόγιο.) Αντί γι’ αυτό ξέρουμε πόση συνεννόηση επιδιώξανε. Μην πάνε και τους λερώσει ο νεοφιλελευθερισμός…

Η κατάσταση απαιτεί να υπερβούμε όλοι τους εαυτούς μας, και τα κόμματα δυο φορές τον δικό τους εαυτό. Ας πούμε σαν παράδειγμα των οργανωμένων προς την ανοργάνωτη κοινωνία. Κοιτάξτε γύρω σας και δείξτε μου με το δάχτυλο ένα φωτεινό παράδειγμα, ένα μόνο!
 

Elsa

¥
Τι σας έλεγα; Όχι μόνο εφαρμόστηκε στο γραφείο γενικά η εβδομάδα 4 ημερών, με μείωση μισθού 20%, αλλά για κάποιους συναδέλφους θα ισχύσει εβδομάδα 3 ημερών, με μείωση μισθού 40%! Υποτίθεται βέβαια οτι είναι προσωρινό, για κάποιους μήνες μόνο, αλλά...
:(
 

SBE

¥
Τι σας έλεγα; Όχι μόνο εφαρμόστηκε στο γραφείο γενικά η εβδομάδα 4 ημερών, με μείωση μισθού 20%, αλλά για κάποιους συναδέλφους θα ισχύσει εβδομάδα 3 ημερών, με μείωση μισθού 40%! Υποτίθεται βέβαια οτι είναι προσωρινό, για κάποιους μήνες μόνο, αλλά...
:(

Ε, ναι, μετά από μερικούς μήνες θα πάψει να είναι προσωρινό και θα γίνει κανονική απόλυση.

Σε έναν γνωστό μου κάνανε μείωση ωραρίου 40% και μείωση μισθού 50%. Τον ρώτησα γιατί το δέχτηκε, αλλά δεν το είχε σκεφτεί γιατί του το είχαν σερβίρει σαν πολύ θετική εξέλιξη :eek: Βλ. Ντουνσμπερυ.
 
Anef, να χωθώ κι εγώ λιγάκι στη συζήτηση;

Εννοείται!
Από την αριστερά προσδοκώ να κάνει αυτό που θα πρέπει να κάνουν όλα τα κόμματα, δηλαδή να προσφέρει ιδέες και προτάσεις, εφικτές προτάσεις, μπας και διορθώσουμε κάποτε αυτόν τον τόπο. Ο ακτιβισμός και η διαμαρτυρία έχουν τη θέση τους, αλλά δεν αρκούν για να πάμε μπροστά.

Χωρίς να υποστηρίζω πως οι προτάσεις που κάνει είναι προτάσεις που εμπνέουν γενικότερα τον κόσμο σήμερα, είναι ωστόσο προτάσεις που κρίνονται πάντα εκ των προτέρων «ανέφικτες». Π.χ. είναι «εφικτό» να ζει κανείς με σύνταξη των 500 ευρώ; Είναι «ανέφικτο» για μια κοινωνία να προσφέρει σε όλους δουλειά; Κι όμως, αυτό σήμερα κρίνεται ανέφικτο, σε μια στιγμή π.χ. που το μνημόνιο αναφέρει με λεπτομέρειες το πώς θα πληρώσουμε τους πιστωτές μας αλλά δεν λέει κουβέντα για την ανεργία. Ποιος κρίνει λοιπόν τι είναι εφικτό και τι ανέφικτο; Για τη διαμαρτυρία και τον ακτιβισμό δεν θα διαφωνήσω: τα θεωρώ αναγκαία αλλά όχι τα μόνα που πρέπει να γίνονται.
Η αριστερά εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει στην κοινωνία μεγαλύτερη επιρροή από τα δημοσκοπικά ποσοστά και την κοινοβουλευτική της δύναμη. Επομένως, πρέπει να έχει και την αντίστοιχη ευθύνη να χρησιμοποιήσει αυτή τη δύναμη. Όταν το ΚΚΕ ασχολείται με τον εξωραϊσμό του Στάλιν, όταν στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει χώρος για τον Ρινάλντι αλλά όχι για τον αείμνηστο Παπαγιαννάκη, αυτά μας αφορούν γιατί ίσως θα νιώσουμε τις συνέπειες αυτής της αυτοκαταστροφικής πορείας, τόσο στα μεγάλα, όσο και στα μικρά και καθημερινά της χώρας.

Στο πρώτο συμφωνώ απόλυτα, έχει ευθύνη. Για τα επόμενα, θα δείξει ο χρόνος αν όλα αυτά τα προβλήματα θα ξεπεραστούν ή όχι. Οι καιροί είναι τέτοιοι που δεν υπάρχει νομίζω η πολυτέλεια να μην ξεπεραστούν.

@Nickel: δεν θέλω να πάθει κακό το πληκτρολόγιό σου, οπότε δεν προχωράω (ψέματα λέω: έχω πολλή δουλειά και κάνει πολλή ζέστη, γι' αυτό δεν απαντάω :))
@Elsa: καλό κουράγιο!
 

daeman

Administrator
Staff member
Ή μήπως να τον κρατήσουμε για τα ράμματα που έχουμε για τη γούνα τους; ;)
 

Elsa

¥
Σε έναν γνωστό μου κάνανε μείωση ωραρίου 40% και μείωση μισθού 50%. Τον ρώτησα γιατί το δέχτηκε, αλλά δεν το είχε σκεφτεί γιατί του το είχαν σερβίρει σαν πολύ θετική εξέλιξη :eek: Βλ. Ντουνσμπερυ.

Πολύ μεγάλο ταλέντο στο σερβίρισμα πρέπει να έχει ο εργοδότης του... :eek:
Εμείς εδώ δεν ενθουσιαστήκαμε τόσο. :mad:
 
Top