Αντί να φτιάξουν οι άλλες εταιρείες, χαλάει κι η Softitler

[nickel]

Δεν είμαι υποτιτλιστής, οπότε μπορώ να φέρω εδώ τις παρακάτω πληροφορίες με την ψυχραιμία που ενδεχομένως δεν έχουν οι υποτιτλιστές. Οι οποίοι παίρνουν αυτές τις μέρες από την Softitler, μια από τις καλύτερες εταιρείες του χώρου, το παρακάτω μήνυμα:

Dear Translator,

As you are well aware, the whole world is struggling in the current economic climate. And unlike previous economic downturns, the entertainment industry—and particularly the home entertainment industry—has been hit hard this time around. You have seen this in the amount of work we have been able to offer over the last 6 months.

We at Deluxe have been taking a serious, in-depth look at the new economic reality in the industry—where DVD sales have fallen dramatically and where the studios are not only cutting back on volumes but also cutting the prices they are willing to pay to suppliers to produce product for the home video market.

Clearly, with reduced volumes and reduced prices, it cannot be business as usual. We must readjust to this market, streamline our operations, and reduce cost. In addition to reducing our internal costs, this means also reducing the direct cost of providing localization service. The home video market can no longer pay any of us—including translators—at the same level as previously.

Having taken action internally to cut cost, we must also turn to you and ask if you are willing to consider new tariffs for working in the home video market. We attach a proposed tariff card with new rates per run-time minute (as opposed to per subtitle). These rates will result in your earning less than under your current tariffs. The intention is to make Deluxe’s services competitive and permit us to expand the amount of work we can offer.

We are not obligating anyone to accept these new rates. If you accept, we will be able, as we strive to increase our client base, to continue to offer you work, giving priority to translators who are able to make this adjustment to market realities along with us. If you choose not to accept, please be aware that we cannot guarantee the quantity of work we will be able to offer you in the mid- to long-term future. In the meantime, we will be doing our best to meet the market demands by recruiting new translators at the new rates in order to attract new business and keep everyone working.

Please let us know by Monday, June 7th if you are willing to accept these rates, to be effective from July 1st assignments.

Thank you for your collaboration. ​

Η Softitler είναι, όπως μου λένε, η μοναδική εταιρεία υποτιτλισμού που πλήρωνε ως τώρα με τον αριθμό των υποτίτλων και όχι με το λεπτό της ταινίας. Στα μάτια μου η εταιρεία ξεχώριζε γι’ αυτό το λόγο, σε σχέση με τον παραλογισμό που διέκρινε τον τρόπο πληρωμής από τις άλλες εταιρείες.

Δηλαδή, είτε επρόκειτο για ταινία κάποιου Σουηδού Αγγελόπουλου όπου οι ηθοποιοί μιλούσαν κάθε φορά που η κάμερα έκανε μια αργή γυροβολιά είτε για Έντι Μέρφι που ανταγωνίζεται πολυβόλο, ένα και το αυτό;

Αντί λοιπόν να φτιάξουν οι άλλες εταιρείες, χαλάει κι η Softitler και υιοθετεί αυτό το παντελώς άδικο σύστημα! Ρίχνοντας τις αμοιβές κάτω κι αποκεί που τις έχουν οι άλλες εταιρείες.

Μου λένε λοιπόν ότι, αν είχες παλιά μια ταινία των 90 λεπτών με 1.500 υποτίτλους, η αμοιβή με την ως τώρα ταρίφα μπορεί να ήταν 390 δολάρια, τώρα τα 90 λεπτά θα αμείβονται με 135 δολάρια. Πόσα ευρώ είναι αυτό σήμερα;

Σε χώρο του Facebook που συζητούν αυτό το χάλι κάποιοι ξένοι υποτιτλιστές (που πήραν παρόμοιες επιστολές αν και δεν ξέρω αν πήραν και παρόμοιες ταρίφες) κάποια από τους πολλούς που αρνήθηκαν να συνεργαστούν με αυτούς τους όρους, πήρε την παρακάτω απάντηση:

Thank you for your prompt reply and considerations.
Unfortunately, we are not able to predict how long this economic situation will have such a strong impact on our market. It's not only affecting the volumes of work but also the fees the clients pay for the Translation and Localization Services. The possibility of any eventual renegotiation of the rates will strictly depend on our costs and our clients' rates; at this point in time, we cannot offer rates higher than the ones you received.
If you do not feel comfortable accepting the new rates, we will continue to send you work applying the old rates. However, we feel obliged to tell you, as you gathered, that in the long run it is probable that you will receive less work.​

Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι υπάρχει κρίση. Αλλά όταν προσπαθείς να την ξεπεράσεις ξεκινώντας με την πιο κακοπληρωμένη μερίδα ενός από τα πιο κακοπληρωμένα επαγγέλματα, απλώς επισπεύδεις τον επόμενο κύκλο της κρίσης. Στο τέλος, τις ταινίες του Σπίλμπεργκ θα έχει λεφτά να τις βλέπει μόνο ο Κάμερον.

 

[daeman]

http://www.lexilogia.gr/forum/showthread.php?t=5835

Απολαυστικό, καυστικό, λυτρωτικό.

Toxic Translation: A Twelve-Step Program for Self-Injuring Translators​

The Twelve Steps​

1. Admit that you are powerless over translation agencies.

2. Make a searching and fearless inventory of the times you have found yourself saying “I might as well take this job for $0.0000000006 per word; if I don’t, someone else will!” or “A client who pays regularly at 8,275 days is still better than one who doesn’t pay at all!” or “Agencies are a business like any other; it’s only natural that they try to make as much money as possible.” Acknowledge that the justification of unjustifiable behavior is an addiction and that your life as a translator has become unmanageable.

3. Prepare to receive a truth of the universe in nine words: Translation rates are dropping because translators accept low rates. If you want rates to stop descending, you must take your finger off the elevator button. Immediately. There is no methadone for people who are willing to translate for half what the average busboy makes, so the only way to combat this addiction is cold-turkey. Make amends by explaining clearly, each time you respond to an insulting offer, refuse a low-wage job, or decline an invitation to lower your rates why you are doing so. I know Miss Manners says we’re not supposed to tell crass, rude people that they’re crass and rude, but she’d make an exception if she were a translator: Low-payers are the abyssopelagic feeders of the sea of translation. Do not hesitate to send them back to filter the ooze whence they came.

4. If you are truly living on Kibbles ‘n Bits, cannot pay the rent, or are slipping your child thinly diluted Elmer’s glue because it’s cheaper than milk, you have an excellent excuse to accept offensive working conditions and insulting wages. Temporarily. While you look for a job that pays you a living wage and doesn’t screw your colleagues who depend on translation for their livelihood. Otherwise, you don’t have an excuse. Not everything in life is black and white, but this is. Meanwhile, if you are not truly in need, stop using that pretext to justify your participation in the destruction of the profession. It might happen to any of us to find the wolf at the door, but he isn’t at everyone’s door all the time. Don’t use the real misery of others to disguise the fact that you couldn’t locate your self-respect with a Sherpa guide and GPS.

5. Conversely, if your parents are still paying your rent and buying your groceries, your husband is the CEO of Halliburton or the President of Mediaset, or you’re a trust-fund baby who just “loves languages,” do some good for the profession and your immortal soul and start translating for free. There are dozens, if not hundreds, of worthy non-profit organizations who could use your help. In the meantime, some of us are trying to earn a living here. Your “pin-money” rates are killing translators who depend on translation as their sole source of income.

6. Accept the fact that your degree from Acme School of Language Mediation or The Flinghurst Academy of Translationology is substantially worthless. Translation is learned in the field, not in the classroom.If you are nonetheless a recent graduate of such a program, here is what to do until you’re truly prepared to command professional rates: apprentice yourself to a translator you trust, donate translations to a worthy cause in order to build your curriculum (see No. 5, above), spend your free time doing practice translations for your personal training, improve your ability to write in your native language, read—a lot—in both your languages. DO NOT: offer cut-rate translations or beg clients to let you work “for practically nothing” because you “love translating.” Why not? For the same reason that there’s a sign at the zoo that says “Don’t Feed The Monkeys.” Because, if you do, they get fat and lazy and never learn that professional, well qualified bananas are not handed around for free.

7. Stop allowing clients to dictate your fees and working conditions. Do you really need me to trot the analogy out for you one more time? Do you? Really? Fine. Here it is:
You sit down to eat in a restaurant. After consulting the menu, you call the owner over to your table. “This steak is overpriced,” you say. “I’ll pay half, and I want you to throw in a bottle of wine with that. If you don’t get everything on my table within ten minutes, though, the deal’s off.” What happens in a restaurant is that they toss you out on your stern. What happens in translation is that you say, “Oh, yes, Mr. Client, thank you, Mr. Client, may I please have another, Mr. Client.” Three words: Knock. It. Off.

8. Stop using the internet until you learn how. The “freedictionary” is not a professional resource and Wordreference.com and Yahoo! Answers are not forums where you can consult with reliable and knowledgeable colleagues. About half the answers on ProZ.com’s KudoZ boards are wrong. Wiki is often worth the paper it’s printed on. Google is not your friend. Go search for the phrase “their is” or “its a question” and see how many hits you get (2,160,000 and 50,500,000, respectively). Then we can talk about how internet searches can be so helpful in confirming correct usage. (Gosh! Translation turns out to be tougher than you thought, huh?)

9. If a client doesn’t pay you on time (or doesn’t pay you at all), stop working for that client. Agencies, publishers, and clients who fail to pay as promised are like men who hit their wives. They will do it again. The only question is: Are you going to be standing there when the blow comes? (Quiz: “They didn’t mean to do it”; “They’re just going through a difficult period”; and “If I leave, who knows if I’ll ever find another one” are phrases commonly used by [a] abused wives; self-injuring translators; [c] both.)

10. Translation is not the ‘Ndrangheta. No one will send you to sleep with the fishes if you fail to maintain a lifelong pledge of omertà. Tell your colleagues when clients don’t pay, when they make unreasonable demands, when they revise without telling you, when they insist that you lower your rates, when they forget to put your name on the translation, when they change the agreed-upon conditions after you’ve already started, when they refuse to pay for urgent or after-hours work, when they demand unwarranted discounts. Accepting these conditions silently doesn’t make you a Wise Guy; it makes you an accomplice.

11. Stand up for your native language. Take pride in seeing it used eloquently, fluently, and well. Take offense when it is abused and disrespected. Don’t believe the hype about globalism, world languages, and all the rest. Stop caving in to the absurd and unverified claim that non-native translation is just as valid as native translation or that the people who read translations in their second language “don’t care” if they’re well written or not. Your ability to deploy your native language with sophistication, flexibility, and skill is your most important selling point. You may never succeed in convincing everyone of the importance of this issue, but consider this: many people also find it acceptable to drink wine that comes in boxes, watch Fox News, or buy Lady Gaga CDs. If you’re a language professional, you’re supposed to be above things like that.

12. If there’s anything worse than translators who complain all the time, it’s translators who complain about translators who complain all the time. Let’s suppose you make lots of money, your clients are respectful of your time and your expertise, and everyone pays you promptly. If so, let’s call that what it is: Enormous luck. What it is not is a license to lecture everyone on how they should just stop whinging and get back to work. The fact that translators complain is a good thing; it indicates self-esteem and an instinct for self-preservation, as distinct from your sense of superiority and every-man-for-himself smugness. If you have nothing to say that helps moves the profession forward (and not just your personal little slice of it), at least have the decency to get out of the way of people who are trying to make things better (including for you, buckaroo).

 

[Palavra]

Εγώ έχω μια απορία: η Softitler που προτείνει μειώσεις στις αμοιβές των μεταφραστών, θα μετακυλήσει τις μειώσεις και προς τους πελάτες της; Θα πουλάει, δηλαδή, φτηνότερα τους υποτίτλους στις εταιρείες που παράγουν ταινίες; Και οι εταιρείες με τη σειρά τους θα μετακυλήσουν τη μείωση στους θεατές; Θα πληρώνουν οι θεατές φτηνότερο εισιτήριο στον κινηματογράφο; Θα πληρώνουν οι αγοραστές φτηνότερα τα DVD;

Δε νομίζω. Νομίζω επίσης ότι η κίνηση είναι μια απλή προσπάθεια εκμετάλλευσης του πανικού που σπέρνουν τα ΜΜΕ σχετικά με την ύφεση.

 

[Evelyn]

Καλημέρα σε όλους, καλώς σας βρήκα!

Για να απαντήσω στο ερώτημα που τίθεται από πάνω, φυσικά και δεν πρόκειται να κάνουν έκπτωση στους πελάτες τους. Προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την λόγω οικονομικής κρίσης μείωση του κύκλου εργασιών τους με τον πιο εύκολο (και απάνθρωπο) τρόπο. Μειώνοντας τις αμοιβές των μεταφραστών κατά 40, 50, ακόμα και 75%.

Δίνω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Οι τιμές είναι σε δολάρια:

Είδος εργασίας | Παλιά αμοιβή | Νέα αμοιβή | Μείωση
text translation |0,05/λέξη | 0,03/λέξη | 33%
film 90', 1500 υπότ. |390 δολ. | 135 δολ. | 65%
commentary 90', 2000 υπότ. | 600 δολ. | 144 δολ. | 76%

Όπως βλέπουμε σε συζητήσεις σε άλλα φόρουμ μεταφραστών, αυτά τα email έχουν αρχίσει να στέλνονται σε άλλες χώρες εδώ και λίγους μήνες, και πάρα πολλοί μεταφραστές έχουν αποφασίσει να απαντήσουν αρνητικά.

 

[Palavra]

Καλώς όρισες :)
Αυτό όμως δε στέκει: αν έχεις μείωση τζίρου, τότε γιατί χρειάζεσαι το ίδιο ανθρώπινο δυναμικό για να βγάλεις τη δουλειά που, υποτίθεται, είναι λιγότερη; Αυτό σημαίνει ότι η δουλειά δεν μειώνεται. Άρα, γιατί μειώνεις τις αμοιβές;

 

[Zazula]

Όταν έχεις πτώση τζίρου, Παλάβρα, χρειάζεσαι μεγαλύτερο περιθώριο για να βγάλεις τα πάγιά σου έξοδα. Και το μεγαλύτερο περιθώριο προκύπτει από συμπίεση των αμοιβών. Άλλωστε ο μικρότερος τζίρος σού προσφέρει και τη δυνατότητα να ξεσκαρτάρεις τους freelancers σου, διατηρώντας μόνον όσους σού ζητούν τα λιγότερα.

 

[Palavra]

Ρώτησα και ιδιωτικά, αλλά μάλλον τα οικονομικά δεν τα καταλαβαίνω καλά:
πτώση τζίρου = πτώση δουλειάς = χρειαζόμαστε τον ίδιο αριθμό συνεργατών;

 

[Elsa]

Κάτι απορίες που έχεις βρε κουτό… Πόσο στέκει γενικά η μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα όταν η τιμή του παραγόμενου προϊόντος όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά συχνά αυξάνεται κιόλας; Πώς τάχα μου θα γίνουν με αυτόν τον τρόπο ανταγωνιστικότερες οι επιχειρήσεις; Όπως έγραφε προ ημερών και η «Ε»:
[…] αφ' ενός περιορίζεται η εκταμίευση ποσών για την απομάκρυνση των «παλαιών» εργαζομένων που έχουν κατοχυρώσει δικαιώματα για «μεγάλες» αποζημιώσεις και αφ' ετέρου με τα ευέλικτα ποσοστά απόλυσης μια επιχείρηση μπορεί να ανανεώσει το προσωπικό με την πρόσληψη νέων και χαμηλόμισθων[…]

Ευέλικτα πράγματα και νοικοκυρεμένα…

 

[drsiebenmal]

Ρώτησα και ιδιωτικά, αλλά μάλλον τα οικονομικά δεν τα καταλαβαίνω καλά:
πτώση τζίρου = πτώση δουλειάς = χρειαζόμαστε τον ίδιο αριθμό συνεργατών;

Ναι αν οι συνεργάτες σου (ή τα μηχανήματά σου) σού δίνουν ήδη το 100% και θέλεις να διατηρήσεις τον ίδιο αριθμό παραγόμενων μονάδων.

 

[Palavra]

Εντάξει, δεν καταλαβαίνω τίποτα: αν έχεις τον ίδιο αριθμό παραγόμενων μονάδων, σημαίνει ότι η δουλειά σου δεν έχει μειωθεί. Αυτό φαίνεται επίσης από το ότι δεν αναζητάς λιγότερους συνεργάτες, αλλά τους ίδιους, που θα βγάζουν την ίδια, ίσως και περισσότερη δουλειά, αλλά με λιγότερα λεφτά. Κάτι χάνω;

 

[Zazula]

Παλάβρα, ακόμη δεν καταλαβαίνω τι δεν καταλαβαίνεις. :) Όπως προανέφερα: «Όταν έχεις πτώση τζίρου, χρειάζεσαι μεγαλύτερο περιθώριο για να βγάλεις τα πάγιά σου έξοδα. Και το μεγαλύτερο περιθώριο προκύπτει από συμπίεση των αμοιβών.» Πουθενά δεν αναφέρει η Softitler πως θα διατηρήσει τον ίδιο όγκο ανατιθέμενων εργασιών ή πως τον εγγυάται (είτε αποδεχτείς τις νέες χαμηλότερες αμοιβές είτε όχι). Δεν βρίσκω πουθενά να λέει ρητώς η εταιρεία ότι θα διατηρήσει το ίδιο ανθρώπινο δυναμικό.

 

[Palavra]

Ωραιότατα. Ακριβώς εκεί είναι η απορία μου, λοιπόν: αφού (υποτίθεται) ότι έχει πέσει ο όγκος της δουλειάς, τότε για ποιο λόγο να συμπιεστούν οι αμοιβές των μεταφραστών; Η λιγότερη δουλειά μπορεί να βγαίνει με λιγότερους συνεργάτες, όπως γίνεται κάθε φορά που κάποιος συνεργάζεται με εξωτερικούς συνεργάτες.

Συν τοις άλλοις, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο ζητείται η μείωση, από τη στιγμή που, όπως έγραψα, δε θα μετακυλιστεί στον καταναλωτή.

Στη δική μου αντίληψη δηλαδή, είναι κάτι αντίστοιχο με τις γαλακτοβιομηχανίες, που ζητάνε μειώσεις από τους παραγωγούς αλλά αυξάνουν την τελική τιμή στο ράφι. Και απορώ, η πτωχή τω πνεύματι: τα λεφτά ποιος τα παίρνει, τελικά;

 

[Zazula]

Παρότι δεν κάνω τον συνήγορο της Softitler, αναρωτιέμαι ποιο κομμάτι από τη φράση «πάγια (= σταθερά) έξοδα» (αγγλ. overhead) δεν κατορθώνω να καταστήσω αντιληπτό.

 

[drsiebenmal]

Έστω ότι έχεις υπογράψει συμβόλαια, έχεις δεσμεύσεις με σουπερμάρκετ και βιβλιοπωλεία να τους δίνεις εκατό διαφορετικά βιβλία κάθε χρόνο γιατί αυτοί θέλουν να γεμίζουν τις βιτρίνες τους με εκατό βιβλία κάθε χρόνο. Όμως δεν είναι διατεθειμένοι να σου πληρώνουν τα βιβλία όσο στα πλήρωναν, επειδή κι αυτοί πουλάνε λιγότερα ή επειδή το αφεντικό αποφάσισε να βγάλει τα κέρδη και να το ρίξει στο τσάμικο ή, ή, ή...

Αν ο Εκδότης Σούπερ ποιότητας Α πει, «παιδιά με τα λεφτά που δίνετε εγώ μπορώ να βγάλω μόνο ογδόντα βιβλία με τη γνωστή καλή μου ποιότητα», αυτοί θα στραφούν στον Εκδότη Χάλια ποιότητας Β να του ζητήσουν αρχικά τα υπόλοιπα είκοσι βιβλία που θέλουν για τα ράφια τους. Ο Χάλιας σύντομα θα βρει την ευκαιρία να πει: «Να σας δίνω εκατό από τα χάλια, και σε χαμηλότερη τιμή;»

Να το συνεχίσω;

Προφανώς, ο Σούπερ Α δεν τολμάει καν να αφήσει τον Χάλια Β να μπει στα χωράφια του, άρα αποφασίζει αρχικά να γίνει Σούλιας. Είναι περίπου αυτό που λένε «το κακό νόμισμα διώχνει το καλό.»
Αρχικά κόβει από εδώ, μετά από εκεί, στο τέλος φτάνει στους (ή εξαρχής αρχίζει από τους) μεταφραστές του.

Να το συνεχίσω;

Edit: Επειδή είδα και το τελευταίο σου ερώτημα:
Τα λεφτά τα παίρνει:
α) όποιος μπορεί στην αλυσίδα και
β) τα τρώει η κρίση (ό,τι σημαίνει αυτό, βασικά φόροι για να πληρωθούν δημόσια χρέη)

 

[Alexandra]

Αυτό που εννοεί ο Ζάζουλας νομίζω ότι είναι το εξής:
Ο τζίρος μειώθηκε, άρα και το τελικό κέρδος σε αριθμό δολαρίων μειώθηκε.
Η εταιρεία έχει πάγια έξοδα, δηλαδή κτίρια, υπαλλήλους κλπ., αλλά δεν θέλει να μειώσει αυτά ή δεν θέλει να τα μειώσει κατά 50 ή 60%. Τι μένει να μειώσει; Το κόστος παραγωγής, απλούστατα. Δεν έχει σημασία αν θα έχει έναν ή εκατό μεταφραστές, ο καθένας από αυτούς, όταν θα παίρνει μια ταινία να μεταφράσει, θα της στοιχίζει λιγότερο. Ο πελάτης θα πληρώνει π.χ. 100 δολάρια για να του υποτιτλίσουν μια ταινία. Από τα 100 πρώτα έδιναν τα 10 στον μεταφραστή, τώρα θα του δίνουν τα τρία.

 

[Palavra]

Αγαπητέ δόκτωρα, ευχαριστώ πολύ που καταστήσατε κατανοητό το λάκκο στη φάβα, διότι άνευ λάκκου δεν εξηγείται αυτή η κατάσταση (η απορία μου δεν αφορούσε το τεχνοκρατικό κομμάτι).

 

[nickel]

Ένα πολύ όμορφο σημείωμα δημοσίευσε ο Νίκος Σαραντάκος στο μπλογκ του. Αντιγράφω:

Απ’ όλα τα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με τη μετάφραση και την επιμέλεια κάθε λογής κειμένων, οι υποτιτλιστές είναι ίσως το πιο αδικημένο, με την έννοια ότι είναι το περισσότερο εκτεθειμένο στην κριτική: όταν ακούμε το διάλογο σε ξένη γλώσσα και ταυτόχρονα βλέπουμε τους υποτίτλους είναι πολύ εύκολο να εντοπίσουμε το παραμικρό στραβοπάτημα του υποτιτλιστή — που πολλές φορές δεν είναι καν στραβοπάτημα αλλά επιβάλλεται από την ανάγκη να δοθούν περιληπτικά τα λόγια του πρωταγωνιστή για να μη γεμίσει η οθόνη με γράμματα!

Όπως έχω γράψει και στον ιστότοπό μου, όλοι μας, εννοώ όχι μόνο όσοι ασχολούμαστε με τη μετάφραση, αλλά και όσοι απλώς ξέρουμε καλούτσικα μια ξένη γλώσσα, όταν παρακολουθούμε υποτιτλισμένες ταινίες στην τηλεόραση ή στο σινεμά προσέχουμε και τους υποτίτλους, και συχνά κατακρίνουμε ή και χλευάζουμε τον υποτιτλιστή για τα υποθετικά ή πραγματικά μαργαριτάρια που έχει διαπράξει. Στο ιντερνέτι μπορεί κανείς να βρει πλήθος αναφορές για υποτιτλιστικές φρικαλεότητες, και όχι μόνο σε ιντερνετικές λέσχες μεταφραστών, όπου η κριτική τουλάχιστο γίνεται μετά λόγου γνώσεως.

Η κριτική στους υποτιτλιστές συχνά είναι άδικη, ας πούμε όταν δεν παίρνει υπόψη της τις εγγενείς δυσκολίες της δουλειάς (τον περιορισμένο χώρο και την ανάγκη συγχρονισμού) αλλά και τις ενδημικές ασθένειες του επαγγέλματος στην Ελλάδα: τις άθλιες αμοιβές και τις εξίσου άθλιες συνθήκες εργασίας που επιβάλλουν πολλές εταιρείες, όπου ο κακοπληρωμένος μεταφραστής καλείται να μεταφράσει μόνο εξ ακοής, χωρίς γραπτό κείμενο, καμιά φορά και χωρίς να βλέπει την ταινία, μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Για το λόγο αυτό, η κριτική που γίνεται σε απαράδεκτους υποτίτλους είναι σωστό να απευθύνεται πρώτα και κύρια στο κανάλι και στην εταιρεία υποτιτλισμού και δευτερευόντως στον υποτιτλιστή.

Υπάρχει κίνδυνος η ποιότητα των υποτίτλων να χειροτερέψει κι άλλο στο μέλλον. ​

Στη συνέχεια, ο Σαραντάκος αναφέρεται στην υπόθεση Softitler και καταλήγει:

Ήπια διατυπωμένος ή όχι, ο εκβιασμός είναι πραγματικός και οδυνηρός. Βοηθάει σ’αυτό και η απομόνωση των «συνεργατών» που δεν ξέρουν πόσοι από τους συναδέλφους τους έχουν αποφασίσει να αρνηθούν τον εκβιασμό κι έτσι είναι πολύ δύσκολο να κρατήσουν ενιαία στάση. Εδώ που τα λέμε, δεν ξέρουν καν ποιοι είναι οι συνάδελφοί τους.

Επειδή η δημοσιότητα είναι όπλο, και για να μη μείνει η είδηση περιορισμένη στους μεταφραστικούς ιστότοπους, και για να βοηθήσω έστω και λίγο στη συνεννόηση όσων θίγονται από την απαράδεκτη αυτή απόφαση, έβαλα κι εγώ αυτό το σημείωμα. Στο νήμα της Λεξιλογίας μπορείτε να βρείτε κι άλλο υλικό. Αν αρκετοί υποτιτλιστές αρνηθούν τις νέες εξευτελιστικές αμοιβές, υπάρχει ελπίδα να μην εφαρμοστεί το νέο μέτρο — και να μη χειροτερέψει η ποιότητα των υποτίτλων που παρακολουθούμε.​

 

[daeman]

Σχετικά αποσπάσματα ενός πολύ καλού κειμένου από την ΑΤΑΑ (Association des Traducteurs / Adaptateurs de l'Audiovisuel).

The translator’s point of view:
goodbye quality,
helloQuality!​

As presented by Estelle Renard on behalf of the ATAA

Last year, the sensation at the French box office was not a Hollywood blockbuster, but a small comedy about language differences and the prejudices and bonds they produce. Bienvenue chez les Chtis was a huge success and over half the French population went to see it. This film, relying as it does on language and linguistic jokes, should have been lost in translation. It was not. Thanks to the competence of the English translator and the director’s attention to it, the subtitles were so good that a Guardian journalist suggested that this tour de force deserved the creation of a whole new Oscar’s category for subtitlers. It is because it was so well translated that this film has had the chance of an international career.
If this story proves something, it is not the refinement of the French people's tastes, but the value of the work of audiovisual translators.
And indeed,
- it it is not only that without translation, an audiovisual product will not cross the borders of the country where it was created,
- nor that without a good translation, the program will be aired, but not appreciated as it should be and sometimes, not even understood.
- Translation is even more than that, it gives an added value to what we call a “product”, if we want to use the language of business.
This story is also interesting, because the comedy of cultural differences and especially those embodied in language is the ultimate challenge for an audiovisual translator. It demonstrates that what we do is something that is, essentially, not quantifiable. This 'something' that cannot be quantified is also at the heart, the very core of the industry in which we work. Creativity and efficiency cannot be measured or quantified in industrial and business language.
So how can we evaluate something that is not quantifiable? This question seems relevant, but in our industry, it leads us down the wrong path. In this sector, all companies, whatever their size, boast about the high quality translations they provide. At the same time, they boast that they can achieve that quality for a price defying all the odds, shrinking year after year. My question is : what is behind that boast? I would like to demonstrate how quality, as defined by the industry, always results in a cut in the rate paid to the translator. Why is this the case?
[…]

Perhaps technology can help the translator. What can it do for him?
Well, not much. Technology is a means, a tool. Subtitling software for instance is an excellent tool, but it is like a car: you can have the most technologically advanced car in the world but if you don't know where you're going, you will just go nowhere more quickly. It is true that software allows translators to work in more comfortable conditions, but it cannot help them to produce better translations.
Let us assume that technology allows us to work faster. It could then be argued that it helps the translator to do a better job: they are paid the same and work faster. This means they can reinvest the time gained in reviewing their translation many times. But the point is, for audiovisual translators, technology has always meant a dramatic drop in rates and in the time allocated for each job. In France, the rates are a third of what they were 10 years ago. Has any employee in any other sector seen their salary cut by 70% in ten years? If we don't react, the same will happen in dubbing, with the rapid growth of virtual dubbing software.
[...]

If we are here today questioning whether or not quality can still be achieved, it is because of global companies such as SDI, Softitler and others and the blindness of networks regarding what are ultimately their own interests. The question of “quality” (with a small q) is the elegant screen behind which these global companies make big profits. Here, the issue is not that translation costs too much, it is how to make the most money out of it, providing the biggest possible profit for their shareholders. This may seem obvious but I strongly believe that we should not see this situation from their point of view. These companies are the cancer that is eating this industry alive. Why use such a shocking term? Because the way they run their business puts the whole industry in danger.
Quality cannot be achieved without a system of values. What is valued here? Not the viewers and certainly not the translators. Recently, SDI Media Group placed an advert inviting young translators to move to the Philippines for a year. There, the company would provide them with a computer, an internet connection and lots of paid-per-minute programs. Scuba diving lessons and weekend trips were also on the agenda, but not at the company's expense. They considered the opportunity so exciting that they did not think that stating the rates paid was necessary. It is an insight into the way these companies envision the trade of the audiovisual translator. Do they think it is a hobby?
These companies create an environment where companies can only compete to pay the lowest rates, where the smaller companies eventually disappear. As a result, the subtitles are for the most part, appalling. How is it possible to blame the translators? They simply deliver a quality reflecting the rate they are paid. “If you want to pay peanuts, hire monkeys” says the proverb. This policy is hastening the end of the very business model they helped to create because consumers also want to reduce their costs, or even not pay at all. And why should they? Why buy a DVD with a translation no better than a fansubbed version? It is so much easier to download it from home, for free.

What is to be done?
It seems obvious that we have to escape this business model, this vicious circle. The role of the translator has to be re-evaluated and recognized. He is the one who conveys and gives meaning to the whole process of language transfer in the media. It is imperative that he should have the right tools to work with. To do a good job, a competent and dedicated translator simply needs two things:
- time
- money
Time. It is the only thing that can allow a translator to go through all the steps that guarantee a good translation. One of them is proofreading, for instance by a fellow translator: through this crucial step, subtitles or dubbing can be considerably enhanced.
Money. Translators should always be paid by the subtitle or word. They do not make socks. They should not be paid by the kilogram or, in this case, the minute. It is not a mechanical process repeated again and again as if on a production line. Each sentence, each subtitle is different, is a new adventure. Being paid per subtitle or word is a way to have their work properly recognized and appreciated.

This is all wishful thinking of course. It will not happen like this.
Translators must take action to gain the self respect that the industry does not give them.

The first step is to say no.

Case study: SDI office in France in 2003.
There were 30 translators working full time. Not only for that office, but in that office: we knew each other. When we learned that SDI was going to cut our rates for the third time, all the translators working there agreed to leave the company. Overnight 28 out of the 30 translators were gone.
SDI was, at the time, my only client. I did not work for 4 months afterwards, but what I gained was priceless. I gained self respect, respect for my trade and respect for the viewers/consumers. Those who have done something like this just once in their lives know how good it feels. You can look at yourself in the mirror with a big smile on your face.
Of course, if one person says no, it does not mean much to a company. But if a lot of people say no, then it starts to be a problem.

So the second step is: unite!

 

[daeman]

Snappy answers (to stupid comments about translation) ;)​

(based on and inspired by Danilo Nogueira’s 2004 post to the Translator Client Review List, “Pithy Comments on Translation”; amendments and additions by Wendell Ricketts)

“We need this back within three days. We’re really pressed here.”
“No problem.”
“How much will that be?”
“$1500.”
“Isn’t that an awful lot for a three-day job?”
“I can do it in a week if it’ll make you feel better”.

“What is your best rate?”
“USD X.”
“That much for a piece of paper?”
“No, no. I don’t charge for the paper. That comes free with the translation. The price is for putting words on the paper.”

“We have a quote that is lower than yours by a good 20 percent.”
[Silence]
“Hello! I said we have a quote that is lower than yours by a good 20 percent.”
“Oh, I’m sorry. I was busy deleting 20 percent of the words from the text you sent.”

“I’m afraid that’s as high as we can go. We’re already taking a loss on this project.”
“When you learn out how to negotiate better contracts with your end clients, please feel free to call me back.”

“Right now we can’t do any better than X. But we’ll definitely make it up on the next job.”
“That’s fine. As soon as you get back to me about that next job, I’ll send you the second half of this translation.”

“We pay on the basis of 1500-character pages, but we don’t count spaces. You don’t have to translate the spaces, so we don’t pay for them.”
“I don’t have to translate commas or periods, either.”
“Exactly.”
“OK. Then I’ll remove all the spaces and punctuation, and you can go ahead and put them back in yourselves later.”

“I asked four of my friends, all of them very well educated, and they disagree with the way you translated this sentence.”
“Ah, my mistake. I thought you wanted a translation. If all you wanted was an opinion, I would have given you mine for free, too.”

“You’re making more money on this deal than I am!”
“You ought to consider becoming a translator, then.”

“I know someone who charges less than you.”
“I know a lot of people who charge less than me.”

“I know someone who is very good and charges less.”
“I’m awfully sorry.”
“What do you mean?”
“I assume he must have passed away or you wouldn’t have called me.”

“You are raving mad!”
“Yes, I’m aware of that and my shrink charges a fortune. That’s why my rates are so high.”

“Sorry, we cannot pay more than that. It is a very large project. We are bidding for 25 languages.”
“I’m just bidding for one.”

“There will be more work in the future.”
“Then you’d better get used to my rates.”

“I hope you don’t think my criticism of your work was meant to insult your professionalism in any way.”
“Oh, of course not. Translating your text was insulting enough.”

“I don’t even really understand why we needed to hire a translator. I could have translated this myself.”
“Judging from the look of your teeth, I gather you do your own dentistry as well.”

 

[Palavra]

“I don’t even really understand why we needed to hire a translator. I could have translated this myself.”
“Judging from the look of your teeth, I gather you do your own dentistry as well.”

Κλασικό, συνηθισμένο και με τραγικά αποτελέσματα.

Να πω, με την ευκαιρία, ότι επειδή είχα τα τελευταία χρόνια την ευκαιρία να δω δουλειές μεταφραστικών γραφείων που χρεώνουν λίγα, έχω να πω το εξής: όταν η τιμή είναι χαμηλή, η μετάφραση είναι χάλια. Τελεία και παύλα.