Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)

[nickel]

Κεϊνσιανισμός στη συγκεκριμένη συζήτηση είναι να μην αφαιρείς λεφτά από την οικονομία γιατί θα βουτηχτούμε στην ύφεση. Ο αντίλογος λέει ότι θα ξαναρίξεις λεφτά στη χαβούζα μόνο όταν θα ξέρεις ότι δεν θα πάνε υπέρ (καταναλωτικής) πίστεως και πατρίδος (των ολίγων πατριωτών που εξάγουν τον πλούτο σε Ελβετίες), αλλά θα πιάσουν τόπο. Μη λέμε τα ίδια και τα ίδια. Και ποιος ενδιαφέρεται να μας θέλουν οι αγορές για να μας απομυζήσουν κι άλλο; Αν πρόκειται να μας σώσουν τα διάφορα όρνια που θα μαζευτούν τώρα πάνω από την ημιθανή χώρα, να μας λείπει. Κάτι φιλέτα θα θέλουν να ψωνίσουν κοψοχρονιά, τίποτα συμφωνίες που θα μας δένουν χειροπόδαρα για 99 χρόνια θα θέλουν να κάνουν, τα γνωστά.

(Αμβρόσιε, τα λεφτά που ήρθαν από ΕΟΚ μπορεί να μην ήταν ακριβώς «απλοχεριά», αλλά σίγουρα πήγαν σε λάθος μέρος και σίγουρα τα έχουμε αποχαιρετήσει. Όσο για τα λεφτά που δανειζόμασταν, κι αυτά καυτό χρήμα που κυκλοφορούσε ήταν. Πήγε σε επενδύσεις για το μέλλον; Γι' αυτά μιλάω. Έχεις άλλη άποψη;)

 

[nickel]

Και, με την ευκαιρία, λίγος καίριος σημερινός Πρετεντέρης:

Με άλλα λόγια, τι είδε άραγε ο Κινέζος και τον έκανε να πιστέψει ότι η χώρα μας είναι επενδυτικός παράδεισος;

Τον ενθουσίασε ότι η φορολόγηση των επενδύσεων και των εταιρικών κερδών είναι πολύ βαρύτερη από όλες τις ανάλογες ευρωπαϊκές χώρες; Χάρηκε επειδή το κάθε σωματείο μπορεί όποτε γουστάρει να κλείνει το λιμάνι ή τον δρόμο; Ή μήπως βρήκε εξαιρετική ιδέα το λάδωμα και το «γρηγορόσημο» για να αντιμετωπιστεί η κρατική γραφειοκρατία;

Εκτός και αν εμπνεύστηκε από τον αναπτυξιακό νόμο της κυρίας Κατσέλη, ο οποίος όλο και περισσότερο θυμίζει την Ατλαντίδα. Πολλοί μιλούν για αυτόν, αλλά κανένας δεν ξέρει πού βρίσκεται.​

 

[Ambrose]

Δεν είμαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνομαι τι πάει να πει να μην αφαιρείς λεφτά από την οικονομία με τον τρόπο που το θέτεις, αλλά δεν έχει τόση σημασία για να το να φιλοσοφήσουμε τόσο πολύ, γιατί για μένα όλα αυτά περί ανάπτυξης και δανεισμού δεν λένε τίποτα πια. Είναι σαν τον γόρδιο δεσμό, ο οποίος έχει τυλίξει πλέον όλη την υφήλιο και θα κοπεί μόνο την κατάρρευση του υπάρχοντος παγκόσμιου, τοκογλυφικού, χρηματοπιστωτικού/ τραπεζικού συστήματος "Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει". Οι σύγχρονες κοινωνίες βασίζονται στην οργανωμένη ιδιοτέλεια και τον ατομικισμό και όσο αυτό παραμένει, κανένα βήμα δεν πρόκειται να γίνει προς τα εμπρός. Τώρα, μέσα στα πλαίσια αυτής της οργανωμένης ιδιοτέλειας, τι μπορεί να γίνει για την Ελλάδα; Μάλλον ένας Πούτιν μάς χρειάζεται... Τι εννοώ μ' αυτό; Ότι χρειάζονται ηγέτες που να μην είναι ουραγοί και που να μπορούν να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες της Ελλάδας προς όφελος της Ελλάδας, αντί να τις θέτουν στην υπηρεσία και προς όφελος των αετονύχηδων. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να γίνουν κάποια άλλα πρώτα (όπως π.χ. να λυθεί το πρόβλημα της Τουρκίας και το πρόβλημα της ΟΝΕ/ΕΕ/Γερμανίας, μεταξύ άλλων).

 

[Costas]

Και ολίγη ευθυμία με την πλατωνική Πολιτεία:

I WENT down yesterday to the Piraeus with Glaucon, that I might offer up my prayers to the goddesses Brussels and Euro. There we chanced to find among other companions Polemarchus, who was sorely vexed.

Why the long face? I asked.

He replied that his wife, a hairdresser, had just been informed by the Assembly that because of the recent calamities in the Treasury, the state will no longer recompense her an additional sum on top of her regular fee for dying her ladies’ locks with Egyptian henna.

Διαβάστε το στη NYT.

 

[Ambrose]

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του καθηγητή Μάικλ Χάτσον που δημοσιεύθηκε χτες στον Ιό της Κυριακής:

Τι είναι η «ελληνική διάσωση»;

- Η «ελληνική διάσωση» θα 'πρεπε να λέγεται με το όνομά της. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα TARP (Troubled Asset Relief Program) για τους γερμανούς και τους άλλους ευρωπαίους τραπεζίτες και τους κερδοσκόπους της παγκόσμιας νομισματικής κυκλοφορίας (σ.σ.: TARP είναι το πρόγραμμα που εφάρμοσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ το 2008, αγοράζοντας μετοχές και περιουσιακά στοιχεία από χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς για να τους διασώσει μετά την κρίση των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων). Τα χρήματα για τη διάσωση παρέχονται από άλλες κυβερνήσεις (τα περισσότερα από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, το οποίο περιορίζει ανάλογα τις δαπάνες του στο εσωτερικό της χώρας) σε ένα είδος τριτεγγύησης ώστε να μπορέσει η ελληνική κυβέρνηση να πληρώσει τους ξένους κατόχους ομολόγων, οι οποίοι τα αγόρασαν σε πολύ χαμηλές τιμές τις τελευταίες βδομάδες.

Αυτοί θα κερδίσουν για τα καλά, όπως και οι αγοραστές των ελληνικών ομολόγων αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι κερδοσκόποι των ευρω-ομολόγων και άλλοι παίκτες του καπιταλιστικού καζίνου. Οσοι χάνουν απ' αυτές τις ανταλλαγές (swap) πρέπει με τη σειρά τους να «διασωθούν» κι αυτό θα συνεχίζεται μέχρι το άπειρο.

Αυτό το απρόβλεπτο κόστος θα το πληρώσουν οι φορολογούμενοι -και τελικά οι φορολογούμενοι της Ελλάδας (μάλιστα οι εργαζόμενοι, διότι ο πλούτος έχει απαλλαγεί από τη φορολογία)- ώστε να εξοφληθούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, το ΔΝΤ και ακόμα το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ για τη ληστρική τους χρηματοδότηση. Η πληρωμή των κατόχων ομολόγων θα χρησιμοποιηθεί ως μια δικαιολογία για την περικοπή των δημόσιων υπηρεσιών, των συντάξεων και άλλων κρατικών δαπανών στην Ελλάδα.

[...]

Ετσι αυτό που εκτυλίσσεται είναι ένας κοινωνικός πόλεμος σε παγκόσμια κλίμακα - όχι ο ταξικός πόλεμος που οραματίστηκαν τον 19ο αιώνα, αλλά ένας πόλεμος του χρηματοπιστωτικού συστήματος εναντίον ολόκληρων οικονομιών, εναντίον της βιομηχανίας, των επιχειρήσεων ακινήτων και των κυβερνήσεων, αλλά βέβαια και εναντίον των εργαζομένων. Αυτό συμβαίνει με τη συνηθισμένη αργή κίνηση, με την οποία πραγματοποιείται κάθε μεγάλη ιστορική μετάβαση. Αλλά όπως συμβαίνει και με τις στρατιωτικές συγκρούσεις, κάθε επιμέρους μάχη φαίνεται φρενήρης και προκαλεί απότομα ζιγκ-ζαγκ στα διεθνή χρηματιστήρια και τις αγορές συναλλάγματος.

 

[anef]

Μια ανάλυση για την ιδεολογία της κρίσης (Ο φιλελευθερισμός, ο εθνικισμός και η κρίση, ή πώς να αντλήσετε απόλαυση ταυτιζόμενοι με την εξουσία) από τους radicaldesire. Εν μέρει αυτά τα θέματα έχουν συζητηθεί κι εδώ, αλλά σ' αυτό το άρθρο είναι συγκεντρωμένα. Αντιγράφω ένα απόσπασμα:

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που η κυβέρνηση και όχι μόνο, επικαλείται την εθνική ανεξαρτησία για να δικαιολογήσει το πακέτο λιτότητας. Ούτε βέβαια πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός πως ο κατεξοχήν προαγωγός του εθνικισμού Γ. Καρατζαφέρης αλλά και σύσσωμη η ακροδεξιά έσπευσε να υποστηρίξει το πρόγραμμα σταθερότητας, επισείοντας τον εθνικό κίνδυνο σε περίπτωση μη εφαρμογής του. Από αυτή τη σκοπιά βέβαια, όσες δυνάμεις διαφωνούν με την εν λόγω πολιτική χαρακτηρίζονται αντεθνικές με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να τεθούν εκτός του νόμιμου και αποδεκτού πολιτικού ανταγωνισμού. Είναι χαρακτηριστική η προειδοποίηση του Κ. Μητσοτάκη προς την αριστερά, να μη θέσει το εαυτό της εκτός συνταγματικής νομιμότητας, με το να οργανώσει τη λαϊκή αντίδραση απέναντι στα μέτρα.

Ωστόσο αν η επίκληση του εθνικού συμφέροντος για να εξουδετερωθούν οι αντιδράσεις που προκαλούν τα αντιλαϊκά μέτρα, είναι το κατεξοχήν πεδίο της δεξιάς και της ακροδεξιάς, η δεύτερη πτυχή του πυρήνα της αστικής ιδεολογίας, η ατομική ευθύνη, αξιοποιείται κυρίως από το φιλελεύθερο μέρος του πολιτικού φάσματος, αριστερού και μη. Αυτός ο χώρος, με διαφορετικές εμφάσεις κάθε φορά, προσπαθεί να μας πείσει πως υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση είμαστε όλοι. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι διεφθαρμένοι, τεμπελιάζουν και αμείβονται πλουσιοπάροχα. Οι καταναλωτές που δεν ζητάνε απόδειξη, η πλειοψηφία των εργαζομένων που με την παραμικρή ευκαιρία που θα τους δοθεί θα παραβιάσουν τους νόμους, ενώ καταναλώνουν πάνω από τις δυνάμεις τους. Τα συνδικάτα και η αριστερά που υπερασπιζόταν τα συμφέροντα των "συντεχνιών" σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Όλες αυτές οι συμπεριφορές δημιούργησαν σωρευτικά ένα κλίμα γενικευμένης ανομίας και ασυδοσίας που οι συνέπειες του είναι η κρίση που βιώνουμε αυτή τη στιγμή. Η κοινωνία, η οικονομία και το πολιτικό σύστημα δεν είναι παρά ουδέτερα πεδία πάνω στα οποία συναντιούνται και συναλλάσσονται τα υποκείμενα, φορείς ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Όταν τα υποκείμενα αυτά συστηματικά αρνούνται να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και παραβιάζουν το κοινωνικό συμβόλαιο που ελεύθερα και δημοκρατικά σύναψαν, τότε εύλογα η κοινωνία θα δυσλειτουργεί.

Αν βέβαια είμαστε όλοι υπεύθυνοι για την κρίση τότε δεν έχει νόημα να ρίχνουμε το φταίξιμο σε άλλους. Πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη μας, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να δεχτούμε τις συνέπειες των εσφαλμένων πράξεων μας. Αφού λοιπόν ολοκληρώσουμε τη θεραπεία που προτάσσει η γνωστική ποπ ψυχολογία θα πρέπει να αναγνωρίσουμε σε αυτή την κρίση την ευκαιρία να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και την κοινωνία στηρίζοντας όλοι μαζί το πρόγραμμα σταθερότητας, το οποίο μπορεί να είναι επώδυνο, είναι όμως απαραίτητο για να ξεπεράσουμε την κρίση. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια. Αφενός μεν αποκρύπτεται το γεγονός πως η κοινωνία και η οικονομία δεν είναι ουδέτερα πεδία αλλά αντίθετα αρθρώνονται γύρω από ένα ταξικό εκμεταλλευτικό πλέγμα σχέσεων, στο οποίο κάποιοι είναι φορείς και οργανωτές αυτών των σχέσεων (κεφάλαιο - κράτος) και κάποιοι (εργάτες) δέκτες, με ανύπαρκτες επιλογές και άρα δεν μπορεί να ευθύνονται όλοι για την αποτυχία πολιτικών τις οποίες δεν είχαν και δεν μπορούσαν να έχουν πάρει μέρος στη λήψη και την εφαρμογή τους. Αφετέρου συγκαλύπτεται το ταξικό πρόσημο και οι συνέπειες των μέτρων που εφαρμόζονται για τη διαχείριση της κρίσης.

 

[Ambrose]

Πρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη μας, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να δεχτούμε τις συνέπειες των εσφαλμένων πράξεων μας. Αφού λοιπόν ολοκληρώσουμε τη θεραπεία που προτάσσει η γνωστική ποπ ψυχολογία θα πρέπει να αναγνωρίσουμε σε αυτή την κρίση την ευκαιρία να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και την κοινωνία στηρίζοντας όλοι μαζί το πρόγραμμα σταθερότητας, το οποίο μπορεί να είναι επώδυνο, είναι όμως απαραίτητο για να ξεπεράσουμε την κρίση. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.

Αυτός είναι ένας αυθαίρετος συμπερασμός. Ότι δηλ. θέλω να αλλάξω, ζητάω θεραπεία για τη σαπίλα της Ελληνικής κοινωνίας & του συστήματος, άρα στηρίζω το πρόγραμμα σταθερότητας. Αλλά επίσης αυτό που δεν μ' αρέσει σ' αυτό το άρθρο είναι η αναφορά σε τάξεις. Η τρέχουσα κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο είναι πέρα από τις τάξεις και τα έθνη. Για την ακρίβεια, σκοπός της είναι η ισοπέδωση των (ενδιάμεσων) τάξεων και η απόλυτη πόλωση μεταξύ δύο στρατοπέδων.

 

[Elsa]

Πριν λίγο στην ΕΤ1, στην εκπομπή Ριμέικ, μίλαγε για την Πειραϊκή Πατραϊκή "από τα μέσα", ο Τσεκλένης και απ' ότι είπε, μπορούσε να μην κλείσει και άδικα έκλεισε. Δεν τον άκουσα από την αρχή, αλλά όσο άκουσα, δεν κατηγόρησε τους συνδικαλιστές αλλά την έλλειψη στρατηγικής και οράματος από πλευράς του κράτους. Είχε βέβαια 7000 εργαζόμενους ενώ χρειαζόταν 5000 αλλά όπως είπε αυτό μπορούσε να λυθεί. Κλείνοντας όμως, άφησε πίσω της ανεργία, άφησε ξεκρέμαστες ένα σωρό βιοτεχνίες που συνεργάζονταν μαζί της, αλλά κάτι επίσης πολύ βασικό, άφησε στα αζήτητα τις τεράστιες ποσότητες ελληνικού βαμβακιού που απορροφούσε. Δεν συγκράτησα το νούμερο αλλά την όχι μακρινή εκείνη εποχή, κάναμε εξαγωγές κάποιους τόνους σεντονόπανο στην Κίνα...

 

[Alexandra]

Είχε βέβαια 7000 εργαζόμενους ενώ χρειαζόταν 5000 αλλά όπως είπε αυτό μπορούσε να λυθεί.

Μα αυτό ακριβώς χρεώνει στους συνδικαλιστές η κοινωνία της Πάτρας, ότι δεν επέτρεψαν να λυθεί αυτό το ζήτημα: να μειωθεί ο αριθμός των εργαζομένων και να μην να κλείσει το εργοστάσιο.

 

[Costas]

Το κύριο άρθρο της ΝΥΤ, Germany vs. Europe.

Now, at the worst possible moment, Germany is turning to nationalist illusions. Europe’s past economic successes are now viewed as German successes. Europe’s current deep problems are everyone else’s except Germany’s. That is neither realistic nor sustainable.

With devaluation not an option for euro members, Europe’s high-deficit countries have been forced into steep tax increases and deep spending cuts to bring their soaring deficits under control and calm the bond markets. Necessary as they are, these cuts also run a very high risk of plunging the Continent into deep recession this year unless Germany offsets them with aggressive stimulus of its own.

Instead of committing to more spending, Germany is now preparing a multiyear program of deep spending cuts. Given its troubled history, we can understand its fear of deficit spending and inflation. But right now more German austerity will likely cripple Europe’s nascent recovery and Germany’s own prosperity.

 

[SBE]

Μα αυτό ακριβώς χρεώνει στους συνδικαλιστές η κοινωνία της Πάτρας, ότι δεν επέτρεψαν να λυθεί αυτό το ζήτημα: να μειωθεί ο αριθμός των εργαζομένων και να μην να κλείσει το εργοστάσιο.

Δεν είναι απαραίτητο να μειώσεις το προσωπικό για να αποφύγεις το κλείσιμο, υπάρχουν κι άλλα μέτρα (να επενδύσεις σε νέο κλάδο ώστε να απορροφηθεί εκεί το προσωπικό π.χ.). Από αυτά που λέει η Έλσα το "αυτό μπορούσε να λυθεί" δε μου λέει ότι η απόλυση ήταν η μόνη λύση. Πιο σοβαρό είναι το ότι δεν υπήρχε πρόγραμμα για την επιχείρηση.

 

[Elsa]

Μα, αυτό εννοούσε και ο Τσεκλένης, αν κατάλαβα καλά. Οτι δεν ήταν οι παραπάνω εργάτες το βασικό πρόβλημα αλλά η πολιτική βούληση ή μάλλον η έλλειψή της...

 

[Elsa]

Αρχίσαμε... Από βδομάδα, στο χώρο μας!

ΝΟΜΟΣ ΥΠ.ΑΡΙΘ. 3846 (ΦΕΚ 66Α 11.05.2010) "Εγγυήσεις γαι την εργασιακή ασφάλεια και άλλες διατάξεις."

(Δεν τον έχω διαβάσει ακόμα, αλλά στο γραφείο θα εφαρμοστεί άμεσα 4/ήμερο με ανάλογη μείωση μισθού, πέρα βέβαια από το 15% που είχε γίνει πρόσφατα.
Επόμενο σταθμός, η μείωση των αποζημιώσεων, ή με ποιο κομψά λόγια "ο περιορισμός της εκταμίευσης ποσών για την απομάκρυνση των «παλαιών» εργαζομένων που έχουν κατοχυρώσει δικαιώματα για «μεγάλες» αποζημιώσεις" και "δυνατότητα για μια επιχείρηση να ανανεώσει το προσωπικό με την πρόσληψη νέων και χαμηλόμισθων")

Επιπλέον, όλα τα παραπάνω, θα έχουν σαν αποτέλεσμα να ενισχυθεί η τσέπη των επιχειρηματιών -ω! συγγνώμη, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων ήθελα να πω- με ταυτόχρονη επιβάρυνση του Δημοσίου, γιατί, όπως διαβάζουμε στην Κυριακάτικη "Ε":

Όμως η διπλή ευχέρεια των επιχειρήσεων για περισσότερες απολύσεις (ποσοστό και μειωμένη αποζημίωση) ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για έξοδο από τον εργασιακό βίο ηλικιωμένων, κυρίως, ανέργων. Οι οποίοι, ωστόσο, δεν έχουν τη δυνατότητα ανεύρεσης νέας απασχόλησης αφ' ενός λόγω υψηλού (κλαδικού) μισθού και αφ' ετέρου από τη μειωμένη ευχέρεια προσαρμογής σε νέες δεξιότητες (αλλαγή επαγγέλματος).

Για να απαλύνει τον πόνο των εργαζομένων και να ελαφρύνει την κοινωνική ευθύνη των επιχειρήσεων, η κυβέρνηση έφτιαξε ένα πρόγραμμα πρόσληψης ηλικιωμένων ανέργων στο Δημόσιο. Σε δημοτικές επιχειρήσεις και κοινωνικές υπηρεσίες ώστε οι ηλικιωμένοι άνεργοι να συμπληρώσουν τα ένσημα (4.500 στο 65ο έτος ή 10.500 στο 58ο) και να βγουν στη σύνταξη.

Επειδή έχουν απαγορευτεί οι προσλήψεις στο δημόσιο, οι τοποθετήσεις των ηλικιωμένων ανέργων, προκειμένου να απορροφηθούν οι κοινωνικές αντιδράσεις, θα γίνονται μέσω εταιρειών ενοικίασης εργαζομένων (προσωρινής απασχόλησης). Ο δε μισθός θα είναι στα ελάχιστα επίπεδα (κάτω των κλαδικών συμβάσεων), αφού μοναδικός στόχος του προσυνταξιοδοτικού προγράμματος απασχόλησης είναι η συμπλήρωση των ενσήμων συνταξιοδότησης.

Ουσιαστικά, το Δημόσιο και οι φορολογούμενοι αναλαμβάνουν το κόστος απαλλαγής των επιχειρήσεων από το «υψηλόμισθο» προσωπικό. Παλαιότερα αυτοί οι εργαζόμενοι πήγαιναν απευθείας στο ασφαλιστικό σύστημα. Αλλά αυτή η τάση τείνει να περιοριστεί με στόχο την αύξηση των πραγματικών ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση.

Βρε κι εγώ που νόμιζα ότι οι θυσίες γίνονται για να ελαφρύνει το Δημόσιο Χρέος...
Άσε που είμαι και σε τελείως λάθος ηλικιακή ομάδα!
(Πώς το λέγανε; …too old to rock'n roll, too young to die! )

 

[Ambrose]

Με ελληνική πατέντα η «άρση» του καμποτάζ στην κρουαζιέρα

Πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ θα κοστίσει στην ελληνική οικονομία το σχέδιο που προωθεί το υπουργείο Οικονομίας που ουσιαστικά αίρει το καμποτάζ στην κρουαζιέρα. Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία που συναντήθηκε την Τετάρτη με την κ. Κατσέλη, το σχέδιο προβλέπει ότι τα κρουαζιερόπλοια με σημαία κρατών εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης θα υπογράφουν σύμβαση με το ελληνικό Δημόσιο. Θα δεσμεύονται μεταξύ άλλων ότι θα απασχολούν και Έλληνες ναυτικούς στα πλοία.
http://www.skai.gr/news/finance/article/144347/ellinikinatedaebodizeitinarsitoukabotaz/

 

[Elsa]

Στη Λετονία, αδερφές μου, στη Λετονία!

[...]
Εκεί, το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας κατήργησε ως αντισυνταγματικές τις διατάξεις που επέβαλλαν μαζικές περικοπές συντάξεων από 10% έως και 70%, στο όνομα της σωτηρίας του ασφαλιστικού συστήματος!

Εδώ, η απόφαση αυτή δημιουργεί ευνοϊκές νομικές προϋποθέσεις για μελλοντική ακύρωση του ασφαλιστικού νόμου Λοβέρδου.

Κοινός τόπος είναι η επίκληση των συνταγματικών αρχών της προστασίας του κοινωνικού κράτους δικαίου και της αναλογικότητας. «Οι διεθνείς δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν οι κρατικές Αρχές (υπουργικό συμβούλιο) απέναντι σε διεθνείς δανειστές δεν είναι ικανές από μόνες τους να δικαιολογήσουν οποιονδήποτε περιορισμό θεμελιωδών δικαιωμάτων», επισημαίνουν οι Λετονοί δικαστές.

Σύμφωνα με το λετονικό δικαστήριο, «θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών τα οποία στηρίζονται στο Σύνταγμα είναι υποχρεωτικά για τον νομοθέτη, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του κράτους». Το άρθρο 109 του λετονικού Συντάγματος προβλέπει ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα κοινωνικής ασφάλισης λόγω ηλικίας, ατυχήματος, ανεργίας κ.ά.[...]

Από εδώ

 

[SBE]

Με ελληνική πατέντα η «άρση» του καμποτάζ στην κρουαζιέρα

Πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ θα κοστίσει στην ελληνική οικονομία το σχέδιο που προωθεί το υπουργείο Οικονομίας που ουσιαστικά αίρει το καμποτάζ στην κρουαζιέρα. Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία που συναντήθηκε την Τετάρτη με την κ. Κατσέλη, το σχέδιο προβλέπει ότι τα κρουαζιερόπλοια με σημαία κρατών εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης θα υπογράφουν σύμβαση με το ελληνικό Δημόσιο. Θα δεσμεύονται μεταξύ άλλων ότι θα απασχολούν και Έλληνες ναυτικούς στα πλοία.
http://www.skai.gr/news/finance/article/144347/ellinikinatedaebodizeitinarsitoukabotaz/

Δεν καταλαβαίνω από αυτή την είδηση πώς χάνει το δημόσιο. Θα πληρώνει τους κρουαζιεροπλοιοκτήτες;

 

[SBE]

Έλσα σε φοβάμαι
με τις ειδήσεις που στελνεις.

 

[Elsa]

Έλσα σε φοβάμαι
με τις ειδήσεις που στελνεις.

Εγώ να δεις, που θα τα λουστώ κιόλας...

Για όποιον ενδιαφέρεται για το νόμο, εδώ είναι καλύτερη πηγή.

 

[Ambrose]

Δεν καταλαβαίνω από αυτή την είδηση πως χάνει το δημόσιο. Θα πληρώνει τους κρουαζιεροπλοιοκτητες;

Τι δεν καταλαβαίνεις ακριβώς; Αίρει το καμποτάζ χωρίς να το αίρει.

 

[SBE]

Τι δεν καταλαβαίνεις ακριβώς; Αίρει το καμποτάζ χωρίς να το αίρει.

Η είδηση λέει ότι το δημόσιο θα υπογράψει συμβάσεις, οι οποίες θα του κοστίσουν δις. Αυτό δεν καταλαβαίνω.