Θα πρέπει να παραδεχτούμε πάντως ότι άλλο απεργία, δηλαδή δεν βρίσκονται στη θέση τους οι εργαζόμενοι για να προσφέρουν την εργασία τους, και άλλο 100 μέλη του ΠΑΜΕ αποκλείουν την έξοδο και την είσοδο των επιβατών στο καράβι. Αυτό, όσο κι αν είχε ενημερωθεί οποιοσδήποτε πλοίαρχος για την απεργία, ίσως να το είδε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, γι' αυτό δεν αποφάσισε ν' αλλάξει δρομολόγιο, και όχι για να πιέσει όπως ισχυρίζεται ο Ριζοσπάστης. Τώρα έμαθε, όμως. Προχτές είχαν απεργία τα ρυμουλκά, αλλά αυτό δεν είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο για έναν καπετάνιο κρουαζιερόπλοιου. Με προσεκτικούς χειρισμούς μπορεί να δέσει το καράβι και χωρίς τη βοήθεια ρυμουλκών, γι' αυτό τα καράβια Αρμονία και Μούζικα κατάφεραν να δέσουν. Τι θα γινόταν, όμως, αν τους περίμεναν πάλι 100 άτομα και τους απαγόρευαν την έξοδο από το καράβι; Τι σχέση θα είχε αυτό με την απεργία των ρυμουλκών;
Επίσης, η χασούρα για το κρουαζιερόπλοιο δεν είναι μόνο τα έξοδα μιας μέρας για να στεγάσουν και να σιτίσουν τους επιβάτες έξω από το καράβι — που φυσικά είναι τεράστια, αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για 2000 ή 2500 άτομα. Ένα μεγάλο ποσοστό των επιβατών είναι άνθρωποι που παραμένουν πιστοί στην ίδια εταιρεία για επαναλαμβανόμενες κρουαζιέρες. Το χουνέρι που έπαθαν αυτοί οι επιβάτες θα τους κάνει να μην προτιμήσουν την ίδια εταιρεία, γιατί θα τη θεωρήσουν συνυπεύθυνη για την ταλαιπωρία τους. Και σίγουρα, σε μελλοντικές τους διακοπές, μπορεί να πουν "Μακριά από Ελλάδα". Εγώ θα το έλεγα πάντως στη θέση τους, αν είχα υποστεί τέτοια ταλαιπωρία.
Έχω συμμετάσχει σε κρουαζιέρες σε πολλές χώρες και όντως, είναι φανερό ότι το σύστημα των εκδρομών που οργανώνονται από το καράβι σε κατευθύνει σε ορισμένα μαγαζιά. Ε, και; Πρώτον, δεν έμπαινα στο μαγαζί. Δεύτερον, έμπαινα, χάζευα και δεν ψώνιζα. Τρίτον, ψώνιζα από εκεί που ήθελα εγώ ή καθόλου. Όταν τόσα χρόνια ταξιδεύαμε με τα λεωφορεία του ΟΣΕ για να πηγαινοερχόμαστε στην Πάτρα, δεν σταματούσε ΠΑΝΤΑ σε συγκεκριμένο μαγαζί στον Ισθμό το λεωφορείο;
Όπως λέει ο Κώστας παραπάνω, όταν οι ξένοι αποφασίζουν μια κρουαζιέρα που αρχίζει ή τελειώνει στον Πειραιά, συνήθως κάθονται δυο-τρεις μέρες στην Ελλάδα, στην αρχή ή στο τέλος. Είναι πολύ σπάνιο να έρθει κάποιος από την άλλη άκρη του κόσμου μ' ένα αεροπλάνο για να μπει κατευθείαν στο καράβι. Όταν η κρουαζιέρα μου ξεκινούσε από το Fort Lauderdale στη Φλόριντα, περνούσα και δυο βράδια στην πόλη πριν μπω στο καράβι. Όταν η κρουαζιέρα μου ξεκίνησε από την Κοπεγχάγη, έμεινα πρώτα τρία βράδια στην πόλη και είδα όλα τα αξιοθέατα της Δανίας με ημερήσιες εκδρομές. Μα και οι ίδιες οι εταιρείες πουλάνε πακέτα στους επιβάτες που περιλαμβάνουν μερικές μέρες στη χώρα στην αρχή ή στο τέλος της κρουαζιέρας. Όποιος ισχυρίζεται ότι οι επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων δεν παίζουν κανέναν ρόλο στην τοπική οικονομία γιατί πάνε κατευθείαν αεροδρόμιο-καράβι-αεροδρόμιο, δεν έχει ιδέα πώς λειτουργεί το σύστημα. Επίσης στα μαγαζιά δεν αγοράζουν μόνο "κανένα φτηνιάρικο αναμνηστικό", όπως ισχυρίζεται ο Ριζοσπάστης, αλλά αγοράζουν και κοσμήματα και έργα τέχνης και αντίγραφα αρχαιοτήτων στα μαγαζιά των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων. Οι καλύτεροι πελάτες των κοσμηματοπωλείων της περιοχής Πλάκας είναι οι τουρίστες, σωστά; Αλλά κι αν ένα μαγαζί έχει φτηνό εμπόρευμα, ποιος Ριζοσπάστης και ποιος συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ μπορεί να επιβάλει στον καταστηματάρχη να χάσει μερικές χιλιάδες πελάτες κάθε χρόνο; Αλλά και για το ίδιο το λιμάνι είναι πηγή εσόδων τα κρουαζιερόπλοια. Δεν πληρώνουν τέλη ελλιμενισμού οι εταιρείες, δεν δίνουν δουλειά στα ρυμουλκά, στους υπαλλήλους του σταθμού υποδοχής; Δεν ωφελούν την εθνική οικονομία αυτά τα χρήματα;
Πότε, λοιπόν, το δικαίωμα στην απεργία ενός κλάδου εργαζομένων σταματάει να είναι δικαίωμα, και γίνεται δικτατορία που στραγγαλίζει το δικαίωμα στην εργασία άλλων εργαζομένων, με αποκλεισμό εθνικών οδών, κτιρίων και λιμανιών; Πολύ φοβάμαι ότι απάντηση λογική δεν θα πάρουμε ποτέ. Το "νόμος είναι το δίκιο του εργαζόμενου" έχει ξεχειλωθεί τόσο πολύ που σημαίνει πλέον "νόμος είναι το δικαίωμα ενός εργαζόμενου να πλήττει έναν άλλον εργαζόμενο περισσότερο απ' ό,τι πλήττει την εργοδοσία".
Μόνο για χρυσό ξέρω, κι αυτόν δεν θέλουμε να τον βγάλουμε για περιβαλλοντικούς λόγους.