Το νήμα της ποίησης

nickel

Administrator
Staff member
Ορίστε και μια πρόχειρη γρήγορη μετάφραση, να βρίσκεται:

Όταν άκουγα το σοφό αστρονόμο
να αραδιάζει μπροστά μου σε στήλες αποδείξεις, αριθμούς·
όταν μου έδειχνε χάρτες και διαγράμματα, να προσθέσω, να διαιρέσω, να μετρήσω·
όταν καθόμουν κι άκουγα τον αστρονόμο, στην αίθουσα διαλέξεων όπου αυτός έλεγε κι οι άλλοι χειροκροτούσαν,

πόσο γρήγορα, ανεξήγητο, κουράστηκα και μπούχτισα
ώσπου σηκώθηκα και γλίστρησα έξω και γύρναγα μόνος
στον απόκοσμο νοτισμένο νυχτερινό αέρα και πότε πότε
σήκωνα τα μάτια και σε απόλυτη σιωπή κοίταζα τ’ άστρα.
 

LostVerse

Member
Ορίστε και μια πρόχειρη γρήγορη μετάφραση, να βρίσκεται:

Όταν άκουγα το σοφό αστρονόμο
να αραδιάζει μπροστά μου σε στήλες αποδείξεις, αριθμούς·
όταν μου έδειχνε χάρτες και διαγράμματα, να προσθέσω, να διαιρέσω, να μετρήσω·
όταν καθόμουν κι άκουγα τον αστρονόμο, στην αίθουσα διαλέξεων όπου αυτός έλεγε κι οι άλλοι χειροκροτούσαν,

πόσο γρήγορα, ανεξήγητο, κουράστηκα και μπούχτισα
ώσπου σηκώθηκα και γλίστρησα έξω και γύρναγα μόνος
στον απόκοσμο νοτισμένο νυχτερινό αέρα και πότε πότε
σήκωνα τα μάτια και σε απόλυτη σιωπή κοίταζα τ’ άστρα.
Να 'σαι καλά nickel. Μετά από 100 και πλέον χρόνια, το ποιηματάκι αυτό παραμένει επίκαιρο.

Μια παρατήρηση μόνο, κατά την ταπεινή μου άποψη, κάποιο άλλο έκδοχο του σοφός, το "περισπούδαστος" π.χ. νομίζω μεταδίδει πληρέστερα το ειρωνικό/καυστικό πνεύμα του ποιητή. :) :p

Και ένα ακόμα, από τα ομορφότερα (για μένα) ερωτικά, αυτή τη φορά από τον W. B. Yates:

He Wishes for the Cloths of Heaven | Τα ουράνια, τα μεταξωτά
|
Had I the heaven's embroidered cloths, | Τα ουράνια, τα μεταξωτά τα χιλιοπλουμισμένα,
Enwrought with golden and silver light, | Που 'ναι με μάλαμα και φως κι ασήμι δουλεμένα ,
The blue and the dim and the dark cloths | Τα γαλάζια, τα διάφανα και τα βαθιά βαμμένα ,
Of night and light and the half-light, | Με φως, νύχτα και μούχρωμα, δικά μου αν τα 'χα ωστόσο ,

I would spread the cloths under your feet: | Θα 'θελα κάτω απ' τα δυο σου πόδια να απλώσω .
But I, being poor, have only my dreams; | Μα είμαι φτωχός και δεν κατέχω τι άλλο απ' τα όνειρά μου .
I have spread my dreams under your feet; | Για να διαβαίνεις τ' άπλωσα στο πόδια σου κυρά μου ,
Tread softly because you tread on my dreams. | Πάτα ανάλαφρα, γιατί πατάς απάνω στα όνειρά μου .
Μετάφραση: Μελισσάνθη (φιλολογικὸ ψευδώνυμο της Ήβης Κούγια-Δασκαλάκη)

Και μια ακόμα εκδοχή:

He Wishes for the Cloths of Heaven | Του παραδείσου οι φορεσιές
|
Had I the heaven's embroidered cloths, | Του παραδείσου τα ρούχα αν είχα για μένα,
Enwrought with golden and silver light, | Τα τεχνήεντα, με χρυσάργυρο φως τα δουλεμένα,
The blue and the dim and the dark cloths | Τα γαλανά τ' αέρινα και τα ωχρά συνάμα,
Of night and light and the half-light, | Από φως και σκότος, μα κι από χάραμα,

I would spread the cloths under your feet: | στα δυο σου πόδια θ' άπλωνα καρδιά μου.
But I, being poor, have only my dreams; | Μα είμαι φτωχός, πλούτος μου τ' όνειρά μου.
I have spread my dreams under your feet; | Τ' όνειρά μου άπλωσα στα πόδια σου μπροστά,
Tread softly because you tread on my dreams. | Στ' όνειρά μου περπατάς, πάτα ανάλαφρα σ' αυτά.
Μετάφραση: μεταλάκι

Αφήγηση:

 

LostVerse

Member
Ένα εξαιρετικά απατηλά απλό ποιήμα, από τον Ουίλιαμ Κάρλος Ουίλιαμς. Ένα κατεξοχήν ποιήμα μορφής, όπου το νόημα δεν είναι κρυμένο στο περιεχόμενο αλλά στην δομή - δεν μπορεί να ερμηνευθεί κυριολεκτικά. Και πράγματι, δεν βγάζει νόημα αλλιώς.

The Red Wheelbarrow

so much depends

upon


a red wheel

barrow

glazed with rain
water


beside the white

chickens.



Πιστεύετε ότι το παραπάνω γίνεται να μεταφραστεί με κάποιο τρόπο; Εγώ αδυνατώ να καταλήξω σε κάποια φόρμουλα. Ίσως θα ήταν καλύτερα να μεταφραζόταν η κάθε λέξη ξεχωριστά -δεν είναι και πολλές- ώστε ο αναγνώστης να μπορέσει να καταλάβει το πρωτότυπο.
 
Τέσσερα κουπλέ με τέσσερις λέξεις το καθένα. Η πρώτη ανάγνωση μας δείχνει ότι μοιάζει για ένα απλό και, κάποιοι έλεγαν, απλοϊκό ποίημα. Όντως μοιάζει βγαλμένο από εικόνα παιδικού παραμυθιού. Το κόκκινο καροτσάκι σε μια φάρμα δίπλα στα κοτόπουλα που τρώνε σπόρους στην αυλή. Είναι έτσι όμως;

Μάλλον όχι. Και αυτή για μένα ήταν η γοητεία του Ουίλιαμς και της μοντερνιστικής ποίησης. So much depend on the idea lying underneath... Η σκηνή είναι χωρισμένη σε τρία μέρη (καρότσι, βροχή, κοτόπουλα) τα οποία όμως συνδέονται μεταξύ τους και αυτή είναι η προσδοκία του ποιητή. Να κάνει τον αναγνώστη να σκεφτεί τη μεγαλύτερη εικόνα και τον συσχετισμό αυτό. Ο τροχός συνδέεται με το καρότσι, η βροχή με τη γη, η γη με τα κοτόπουλα που τους παρέχει την τροφή και τα κοτόπουλα με τον άνθρωπο, για τον οποίο γίνονται τροφή.

Επομένως, στη δεύτερη ανάγνωσή του το μικρό αυτό ποίημα γίνεται η εικόνα μιας μηχανής για την οποία όλα τα μέρη της είναι σημαντικά. Εν τέλει, είναι ένας ύμνος στον μοντέρνο κόσμο των αρχών του 20ου αιώνα.
 
Μεταλλαγμένα μυαλά

Μεταλλαγμένα μυαλά
εκκωφαντικές σιωπές
το τηλέφωνο
οι ένοχοι στο οστεοφυλάκιο
χαμηλωμένα βλέμματα
κουρδισμένα απόβλητα
το χρονόμετρο το χρονόμετρο
δυο λεπτά για να ζήσουμε
αναισθησιογόνες κραυγές
παράλογα κυβικά
τρύπες του όζοντος
γύπες του όζοντος
γόπες ευτυχίας
φανατισμένοι ειρηνιστές
σάπιες αντιλήψεις
και η αγάπη του άνθρακα

τρέξε τρέξε σε κυνηγά
η ψυχή σου
κι ένα αστέρι πέφτει πέφτει
έπεσε
μα είναι μακρύς ο δρόμος
φυλές ξεφτίλας
απόψεις από σκορδόψωμο
ψιχάλες αντίληψης
απόκληροι του έρωτα
πτήση για την κόλαση
εκεί βαθιά στον ουρανό
καβουρδισμένες ταυτότητες
πλήθος από αυταπάτες
θάνατος της ζωής
προ του θανάτου
και το παιδί κλαίει για
το χαμένο του τόπι

ανάσα
μάτια ανοικτά που τίποτα
δε βλέπουν
μάτια κλειστά πολύ κλειστά
ακοή
φύλλα χλοής σε μαύρο χρώμα
το παράπονο του ανέμου
πικροθάλασσα δακρύων
αίσθηση
ερωτικό άγγιγμα
παράδεισος από ψέματα

πτώση
και η φωτιά καίει
στης μοναξιάς την εστία
προσοχή προσοχή
ο αγώνας αρχίζει
το μέλλον είναι εδώ
και το σκοτάδι
αδιαπέραστο

πίστη
γονάτισε ευλαβικά και
προσκύνα το κάτουρο
ανακούφιση
ημέρα της σωτηρίας
δικαιοσύνη
αδικία
και το δάκρυ αναβλύζει
από αστείρευτη πηγή
στείρων οφθαλμαπατών

φώναξε
το μαχαίρι το μαχαίρι
βαθιά στην πληγή
που δεν υπάρχει
άφθονο αίμα μολυσμένο
από κούφια πιστεύω

ένα δύο τρία ...
βήματα καταστροφής
μιζέρια
μπλαβίς ήλιος
κιαρόσκουρη σελήνη
σκοτειναστεριά
άνοιξαν οι κρούνοι
του αθέλητου θέλω

σκύψε
η άλλη ζωή είναι εδώ
εσύ είσαι αλλού
ψευδαισθήσεις ελευθερίας
ανθρωπόμορφα τέρατα
κανίβαλοι
αστραπές σκοτίζουν το φως
βροντές ράβουν τη γη
κεραυνοί ζωντανεύουν τον πλανήτη
χιόνι από στάχτη

κοίτα
κάποτε ήταν η γη
πάει το τρένο
μην κλαις που πήρες λάθος
δώρο απλά δεν
ήξερες να παίξεις

μια φορά και ένα καιρό
και άλλα παραμύθια
που έγιναν εφιάλτες
το μεγάλο ΑΧ

μετά
εγένετω φως εκ φωτός
αλλά έσβησε ο πυρσός

πίσω
στο χρόνο πίσω
στο τότε που ήταν αλλιώς
αλλιώς

σκάσε
κάπνισε παρηγοριά
πιες λησμόνια
φάε τα σκατά
τα δικά σου σκατά
και δόξασε τον Κύριο

αμήν

αλλά όλα τώρα αρχίζουν
τώρα που είναι αργά
έκπληκτα βλέμματα
υπόνοια θλίψης

κατάλαβες
δεν κατάλαβες
πύρινη κόλαση δροσιάς
μιλάει στα χαμένα

ατιμία
ήχοι νεκρού τυμπάνου
πολεμιστές του σκότους
μαύρο αίμα
το πνεύμα της λίμνης
πέθανε νωρίς
έμεινε άνεργος ο χάρος
γεννιούνται όλοι νεκροί

ξωτικά
διασχίζουν τα άλλοτε δάση
για να συναντήσουν
τους άλλοτε ονειροδοσμένους
αλλοπαρμένους ανθρώπους
πεθαίνουν κι αυτά

θόρυβος
δε χάσαμε τίποτα
δεν είχαμε τίποτα

είμαστε ελεύθεροι
ελεύθεροι στο κλουβί μας

σιγή
άχρωμη καρδιά
στις όχθες της αχερουσίας
κυνηγάει μες στην ερημιά
νόημα ύπαρξης

απογοήτευση
οι ποιητές πήραν επίδομα ανεργίας
άσχετο
η συνέχεια
κάποτε ήταν ένα δάσος
κάποτε υπήρχανε ζώα
κάποτε κυλούσαν ποτάμια
κάποτε υπήρχανε ψάρια
κάποτε
νοσταλγώ
το χαμένο χαμόγελο
τα φλογισμένα μάτια
τις καυτές ανάσες
τα ανάλαφρα χάδια
τα παθιασμένα φιλιά
τα λάθη μου
μετά βγήκαν τα φίδια
πήραν ψυχές
έδωσαν χρήμα
κι ασφάλειες ζωής
στους νεκρούς

φχαριστώ δε θα πάρω
πήρα
πήρα και πήγα και
πέταξα τα δώρα τους
στο λάκο με τις υποσχέσεις

έλεος

τα τζιτζίκια δε λένε
πια το τραγούδι τους
τα πουλιά δε μας
χαρίζουν μελωδίες
κι ο πετεινός ξυπνάει
πια το βράδυ

ανατροπή

ό,τι δεν είναι γίνεται
και ό,τι ήταν όχι
αναπόφευκτη έλξη
προς τη φθορά
τάξη
νόμος
πειθαρχία
στ' αλήθεια
αταξία
ανομία
απειθαρχία
κι ακόμη

διαφθορά
διαπλοκή
διακαής πόθος μου είναι
να ζήσω

κοτσάνα
ήταν κάποτε η μέρα
και άλλες αναμνήσεις
πόνος
ένα κοριτσάκι παίζει
με μια κούκλα δίχως χέρια
η φωτιά καίει τα
εναπομείναντα αποκαϊδια

ο λοχαγός εκτελεί το
φαντάρο που θέλησε να
λιποτακτήσει προς
τη συνείδησή του

οίκτο
κυρίες και κύριοι
ζούμε μια ιστορική στιγμή
το θάνατο της ιστορίας
ο καθένας είναι ό,τι λέει
ο καθένας λέει ό,τι θέλει
ο καθένας θέλει ό,τι δεν έχει
ο καθένας

ο κανένας
επιστροφή στη φύση
το νέο σύνθημα
πάμε θερμοκήπιο

αμάν
το καφέ αμάν
προσφέρει καφέδες σε χάπι
προσεχώς και σε προφυλακτικό

πλήξη
κατάργησαν τους πολέμους
οι νεκροί δεν πεθαίνουν

επανάληψη
για δες πως λάμπει ο ήλιος
σ' αυτή την παλιά φωτογραφία

κλεμμένη στιγμή
θάμβος
ήταν ένα μικρό καράβι κι
άλλα ανθρωποφαγικά τραγούδια

το χρέος το χρέος
προς τη μαμά πατρίδα
και τον μπαμπαχρήμα
οδηγώ οδηγώ μες στο δάσος
όταν ο μπάτσος δεν είν' εδώ
μπάτσε μπάτσε είσ' εδώ

η κοκκινοσκουφιτσά έγινε
κοκκινοφωτίτσα
κόκκινη κλωστή δεμένη σε
διαφήμιση τυλιγμένη

έκτακτη επικαιρότητα
μείνετε μαζί μας για
να δείτε
πόσοι πέθαναν
πόσοι ακρωτηριάστηκαν
πόσα δάση κάηκαν
πόσες λίμνες ξεράθηκαν
πόσα ποτάμια στέρεψαν

πόσα πουλία και ζώα εξαφανίστηκαν
καλά να περνάτε
κίνδυνος
θα χαθεί το έθνος
γραφείο απολεσθέντων η μύγα
για δες καιρό που διάλεξε
ο χάρος να με πάρει
τώρα που τρώνε τα κλαριά
και πίνουν το χορτάρι

ανωρθώγραφως
τωτίς
ποτίς
χασής
γκρίζαραν τα όνειρα
τα πρόσωπα ντύθηκαν τη θλίψη
η μουσική έγινε άηχη

βάλτος
βγαίνουμε για βόλτα
στους υπονόμους με
τους λογιστές
υπολογιστές
ανθυπολογιστές

ληστές του κάρμα
τι κι αν όλα είναι ένα ψέμα
φτάνει που είμαστε ευτυχισμένοι
ευθυ-χεσμένοι

λέξεις
κλεμμένες από άλλες εποχές
ριγμένες τυχαία στο
όχι του χρόνου
άδεια σελίδα
έρημος από χιόνι
σε σεληνιακό τοπίο
τα άγρια μωρά άγρια καίγονται

μαμάάάάάάάά
η ηδονή έγινε οδύνη
η οδύνη πρέπει
το πρέπει θηλιά
η θηλιά στο λαιμό
που μας πνίγει και
μας παίρνει την
κάθε δανεικιά ανάσα
βαθιά αναπνοή

κιχ κιχ νέφος
αφουγκράσου
ένας ψίθυρος
κάποτ' εδώ ήταν η ζωή
τώρα το πείραμά της

κλωνοποιηθείτε
ανοιγώ τις φτερούγες μου
πηδάω απ' το παράθυρο
και πετάω
από το μηδέν προς το μηδέν
σύγκρουση

σύγκριση
με δυο λόγια άλλα λόγια
αλκοόλ
αφήνομαι στην αγκαλιά σου
γλυκιά αποχή απ' το όχι μου
δήμιος του δεσμοφύλακα
της ελεύθερης σκέψης μου

το κλειδί
για να ανοίξουμε τις θύρες
της αντίληψης
για να μακελέψουμε
την ασφάλειά τους
για να κλέψουμε
τα χρώματα του ουρανού
που 'ναι από χρόνια στο μπαούλο τους
για να ανοίξουμε τις
σκουριασμένες καρδιές

...τέσσερα πέντε έξι
στη σειρά
όλα με το ίδιο πρόσωπο
τα ίδια ρούχα
τα ίδια εξαθλιωμένα βλέμματα
γίνε κι εσύ κάποιος άλλος

μπεεεεεεεεεεεε
ντόλι ντόλι τον καημό μου

τρέχω
πέφτω
σηκώνομαι
αντέχω
αδράχνω
τη μέρα
μα φεύγει
σα σφαίρα
κυρτό κάτοπτρο
κυρτές φάτσες
κυρτές ράτσες
κυράτσες

άσχετο δύο
σπασμένο γυαλί
η λογική μας
μας πάει στης
αβύσσου το αύριο

ζήτω ζητώ
για να ζήσω
αλλά
η στιγμή χάθηκε μαζί
με τη γυμνή γυναίκα
που έφαγε ένα μήλο
επειδή τα αχλάδια
ήταν άγουρα

ο παράδεισος χάθηκε
για ένα φρούτο εποχής
καθώς
ο άνθρωπος τολμούσε
να είναι ελεύθερος
στη μάσα
τώρα εξασκημένες μασέλες
τρώνε τα πάντα

όνειρα
συνειδήσεις
χαμό-γελά
τρούφες
και άλλα γλυκά
οι πανφάγοι γύρισαν
κι όλοι
τους γλύφουν τους κώλους
μπας και γιατρευτούν
οι αιμορρόιδες
και κείνοι τους χαρίζουν
γενναιόδωρα πορδές
σε βρόμικο κόσμο
βρόμικα ζούμε

σταθείτε
συνεχίστε
παιχνίδια της σκέψης
παιχνίδια αγγέλων
παιχνίδια πολέμου

σήψη
στο βατερλώ του κορμιού μου
αποσύνθεση
ο καλύτερος κόσμος
φαγητό για όλους
στέγη για όλους
μόρφωση για όλους
ευτυχία για όλους

είν' εδώ
ξύπνησα
τι εφιάλτης κι αυτός
καίω
τα χαρτιά της μοίρας
ένα ένα
αφήνω το αύριο στους ειδικούς
διπλωματοθείτε
ποτέ μη λέτε τι σκέφτεστε
ποτέ μην κάνετε αυτά που θέλετε
ποτέ μη θέλετε ό,τι δεν πρέπει
ποτέ μην είστε εσείς
η πεμπτουσία της ευδαιμονίας

άγνοια
ο γέρος που κάθεται
στη γωνιά του δρόμου
ζητιανεύοντας αγάπη
αθλιότης
μας χαλά την εικόνα
σκοτώστε το ζωγράφο
φονιάδες των λαών
καλλιτέχνες
πανέμορφες θάλασσες
καθαροί ουρανοί
κρυστάλλινα ποτάμια
θεσπέσιες λίμνες
και άλλα ανέκδοτα

ο δρόμος περνά απ' το μυαλό
ένα καλώδιο χάσκει ασύνδετο
στον τεχνικό στον τεχνικό
καλωδιωθείτε
η απώλεια μνήμης και ενέργειας
τιμωρείται
με διαγραφή από
το σωματείο
η καλή αγέλη
άρχοντά μου και θεέ
συγχώρεσέ με
πάρε κατσαβίδι
ουφ γλίτωσα
ακούω τα κοτσύφια
να τραγουδούν έξω
απ' το παράθυρό μου
σε ζωντανή ηχογράφηση
απ' τον περασμένο αιώνα

ειρωνία
κάνουμε ό,τι μισούμε
φρίκη
κάηκε το ψάρι που
φιλούσα σαν ανάμνηση
στο ψυγείο της
κρυογενετικής

τικ τακ τικ τακ
παρακαλώ ελάτε αργότερα
είμαι στο φορτιστή
πήρα τηλέφωνο στο φυτώριο
και παράγγειλα παιδί
δεν έχουν πολλές ποικιλίες
η μαμά έβαλε πέντε
διαφορετικά πιάτα με
χάπια στο τραπέζι για
το μεσημεριανό φαγητό
η γάτα είναι ακόμη στην πρίζα
μετά από το χθεσινό ατύχημα
τράκαρε με μια ιδέα
στον υπολογιστή
την καημενούλα

αρκετά
όχι δεν είναι αρκετά
τα πρόβατα να ακολουθήσουν
τον οδηγό με τη σημαιούλα
μπλέξαμε τα μπούτια μας

αλλαγή πορείας
τρέχουμε μέ' σ' ένα λαβύρινθο
όπου όλα μοιάζουν να είναι τα ίδια
καιόλαενώνονταισεένακαιάντεναβγεις
βλέπουμε ένα φωτάκι

το ακολουθάμε
μας οδηγά σ' ένα άλλο φωτάκι
το οποίο ακολουθά
τους τελευταίους από μας
γύρω γύρω όλοι και
στη μέση η πανώλη
μοιάζει μάταιη τούτη η
περιπλάνηση στις ψευδαισθήσεις

αφού
όλοι ξέρουμε ότι
είμαστε κάπου αλλού
ο λέω
πέφτει η σιωπή
σπάει το κεφάλι της
στην οροφή
σκουλήκια
αρχίζουν να ξεπροβάλλουν
απ' τα κεφάλια μας
δεν τρομάζουμε
τα κουβαλάμε αιώνες τώρα
σκουλήκια της μη γνώσης
πρέπει να βγούμε
κινάω μπροστά
δεκάδες φωτοκόπια όντα
από πίσω μου

μα ο λαβύρινθος είναι
απέραντος
ο λαβύρινθος είναι
στο μυαλό μας
ο λαβύρινθος είναι
το μυαλό μας
η μόνη διέξοδος να
το αφήσουμε ελεύθερο

μιλάω και πάλι
με ακούνε
με σκυμένο το κεφάλι
κάτι λάμπει
για μια μονάχα στιγμή
στα μάτια τους
μα σβήνει αμέσως
σημάδια ζωής

κάθομαι
στη στάση του λωτού
που απ' ό,τι διάβασα
παλιά ήταν λουλούδι
κλείνω τα μάτια
διώχνω τους ήχους
προσπαθώ να ξεχάσω
τις σκέψεις του σήμερα
να δω τον κόσμο
με την εσωτερική όραση
ένα φως αρχίζει να
αχνοφέγγει στο σκοτάδι
της μνήμης

ξαφνικά
φωνές ποδοβολητά
μας βρήκαν
κατάλαβαν τι προσπαθούμε
να κάνουμε
είναι αργά για να συνεχίσουμε
σηκωνόμαστε πάνω

καθώς φθάνουν οι
μπάτσοι του νου
είμαστε υπάκοοι
είμαστε υπήκοοι

μπεεεεεεεεε

και η ζωή συνεχίζεται
αφύπνιση
δεν μπόρεσα να δω
επειδή δεν ήξερα
τι ήθελα να δω

τρόμος
ξύπνησα και με είδα
να κοιμάμαι
αυτόφωτοι τοίχοι
με κλείνουν μέσα τους
σπασμοί
θέλω ν' αφήσω στεντόρεια
βαρβαρική κραυγή
θέλω να ζήσω

ματαιότης ματαιοτήτων
τα πάντα ματαιότης
ένα κερί ένα κερί
μια ελπίδα
που σβήνει με ένα φύσημα

δώστε μου
μια ιδέα
κάτι για να πιστεύω

όχι
δώστε μου μαχαίρι
να με βγάλω
απ' τη μιζέρια μου
ή καλύτερα βγάλτε με
απ' την πρίζα

...εφτά, οκτώ, εννιά
ώρες μέρες χρόνια
περιμένω να βρω
σωτηρία
υπάρχω για τους αριθμούς
υπάρχω στους αριθμούς
υπάρχω άραγε

νόβα νόβα σούπερ νόβα
μανιτάρια από θειάφι
φύτρωσαν παντού
δε φοβάμαι τίποτα
είμαι ο φόβος

κοίτα

το παιδί με τα δύο κεφάλια
τα μαύρα βουνά
την κόκκινη θάλασσα
το πύρινο ποτάμι
το μόνιμα γκρίζο ουρανό
τι άλλο να με τρομάξει

αφού

όλα είναι τρόμος
όλα είναι θάνατος

κι εγώ

ένα απλό πιόνι
στη μεγάλη σκακιέρα
του σύμπαντος
όπου οι άλλοι κάνουν παιχνίδι

...δέκα δευτερόλεπτα πριν το τέλος

σας χαιρε-





ΛΑΚΗΣ ΦΟΥΡΟΥΚΛΑΣ
 

Zazula

Administrator
Staff member
Λήθη (Λορέντζος Μαβίλης)

Λήθη

Καλότυχοι οἱ νεκροὶ ποὺ λησμονᾶνε
τὴν πίκρια τῆς ζωῆς. Ὅντας βυθίσει
ὁ ἥλιος καὶ τὸ σούρουπο ἀκλουθήσει,
μὴν τοὺς κλαῖς, ὁ καημός σου ὅσος καὶ νἆναι.

Τέτοιαν ὥρα οἱ ψυχὲς διψοῦν καὶ πᾶνε
στῆς λησμονιᾶς τὴν κρουσταλλένια βρύση·
μὰ βοῦρκος τὸ νεράκι θὰ μαυρίσει,
ἂ στάξει γι᾿ αὐτὲς δάκρυ ὅθε ἀγαπᾶνε.

Κι ἂν πιοῦν θολὸ νερὸ ξαναθυμοῦνται.
Διαβαίνοντας λιβάδια ἀπὸ ἀσφοδύλι,
πόνους παλιούς, ποὺ μέσα τους κοιμοῦνται.

Ἂ δὲ μπορεῖς παρὰ νὰ κλαῖς τὸ δείλι,
τοὺς ζωντανοὺς τὰ μάτια σου ἂς θρηνήσουν:
Θέλουν μὰ δὲ βολεῖ νὰ λησμονήσουν.
 
TO MY TRANSLATOR
by L.F. ROSEN (The Netherlands)

For Craig Raine

Here and there a button’s gone,
a collar, a seam’s fit to burst,
the shears have missed the flesh by a whisker
and I miss too the black bordering
of the commas and stops after words
picked purposely by me.

Although his hands trembled with excitement
when he stuck his needles in my sentences,
he was not piqued by my questions.
Loose ends stay loose, in any other language too.

I awoke in strange clothes.
But they look good,
though my own kit, I thought,
did too and seemed
to fit a slightly bloodier-
minded sort.
 

Earion

Moderator
Staff member
Σε διπλανό νήμα ο αγαπητός μας Δόκτωρ Εφτάδιπλος μας καλεί να προβληματιστούμε σχετικά με τους όρους τεμνόφιλος και τεμνόφοβος, και ο συνειρμός με οδηγεί στο γνωστό τεμνόφοβο ποίημα του Καβάφη Εν μεγάλη ελληνική αποικία το 200 π.Χ. Κι επειδή αναρωτήθηκα πώς ν' αποδίδεται άραγε στις μεταφράσεις ο κρισιμότερος στίχος του ποιήματος

να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική,​

κατέβασα κάμποσες μεταφράσεις και είπα να τις βάλω όλες σε παράταξη. Δείτε κι εσείς:


now let us see what still remains, after / such surgical ingenuity.
Rae Dalven (Harcourt Brace, 1961).

it’s a wonder anything’s left at all / after such surgical efficiency.
Edmund Keeley, Philip Sherrard (Hogarth Press, 1975)

let us then see what is left in the end / after so much surgical dexterity.
Ευάγγελος Σαχπέρογλου (ιδιωτική έκδοση 2003).

and we’re left to make sense of just what remains, / in the wake of such surgical efficiency.
Στρατής Χαβιαράς (Center for Hellenic Studies, 2007).

we are left behind to inventory what is left, / after such drastic surgery has been performed.
Avi Sharon (Penguin, 2008).

let’s see if anything’s left, after / such a great display of surgical skill.
Daniel Mendelsohn (Knopf, 2009).
 
Μεταφραστικά της ποίησης από το Γάλλο μεταφραστή νεοελληνικής ποίησης Michel Volkovitch, στο μπλογκ του. Πηγαίντε π.χ. στα δύο Carnet du Traducteur.
 
Ένα ενδιαφέρον άρθρο της Μάρθας Βασιλειάδη του Πανεπιστημίου της Γενεύης για τον Samuel Baud-Bovy ως μεταφραστή του Καβάφη (δεκαετία του '30), με σύγκριση των διαφόρων γαλλικών αποδόσεων του τελευταίου στίχου από το Περιμένοντας τους βαρβάρους ("Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις").
 

Zazula

Administrator
Staff member
Διάβασα εδώ το ακόλουθο και μου άρεσε:
The Moving Finger writes; and, having writ,
Moves on: nor all thy Piety nor Wit
Shall lure it back to cancel half a Line,
Nor all thy Tears wash out a Word of it.
Για τη φράση the writing on the wall βλ. the writing is on the wall και μανή, θεκέλ, φάρες.

Με την ευκαιρία, μήπως γνωρίζετε αν υπάρχει τίποτα παγιωμένο και για τη φράση the moving finger writes (i.e., whatever one does in one's life is one's own responsibility and cannot be changed); Αν πούμε «το κινούμενο δάχτυλο γράφει» (δηλ. αν αναφέρουμε τον τίτλο) θα γίνουμε κατανοητοί; Μάλλον όχι, λέω εγώ, οπότε καλύτερα να το αποδώσουμε με κάτι δικό μας — μόνο που το «ό,τι γράφει δεν ξεγράφει» σχετίζεται με το αναπόφευκτο του πεπρωμένου, ενώ το «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς» αφορά περισσότερο τη σχέση ενεργειών-αποτελέσματος. Μάλλον εσείς θα σκεφτείτε κάτι καλύτερο. :)

Nickel says: Αν το σκεφτούμε, θα το γράψουμε εδώ: http://www.lexilogia.gr/forum/showthread.php?t=6737
 
Last edited by a moderator:

ilena

Banned

ἄστερες ,ὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν ἂψ
ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος ὄπποτα
πλήθοισα μάλιστα λάμπηι γᾶν ~
ἀργυρία.

===================================

κι ὅσ' ἄστρα γύρω βρίσκονται στὴν ἔκπα
γλη σελήνη παρευθὺς τὸ φωτεινὸ τους πρό
σωπο κρύβουν κάθε φορὰ ποὺ ἐκείνη ὁλόγιο
μη καταλάμπει τὴ γῆ τὴ σκοτεινὴ ἀνεβαί
νοντας ~ ἀσημοκαπνισμένη.
 
Αντί να φωνασκώ

Αντί να φωνασκώ και να συμφύρομαι
Με τους υπαίθριους ρήτορες και τους αγύρτες
-Μάντεις κακών και οραματιστές-
Όταν γκρεμίστηκε το σπίτι μου
Και σκάφτηκε βαθιά με τα υπάρχοντα
(Και δε μιλώ εδώ για χρήματα και τέτοια)
Πήρα τους δρόμους μοναχός σφυρίζοντας.
Ήτανε βέβαια μεγάλη η περιπέτεια
Όμως η πόλις φλέγονταν τόσο όμορφα
Ασύλληπτα πυροτεχνήματα ανεβαίνανε
Στον πράο ουρανό με διαφημίσεις
Αιφνίδιων θανάτων κι αλλαξοπιστήσεων.
Σε λίγο φτάσανε και τα μαντάτα πως
Κάηκαν όλα τα επίσημα αρχεία και βιβλιοθήκες
Οι βιτρίνες των νεωτερισμών και τα μουσεία
Όλες οι ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεων
Και θανάτων -έτσι που πια δεν ήξερε
Κανείς αν πέθανε ή αν ζούσε ακόμα-
Όλα τα δούναι και λαβείν των μεσιτών
Από τους οίκους ανοχής τα βιβλιάρια των κοριτσιών
Τα πιεστήρια και τα γραφεία των εφημερίδων.
Εξαίσια νύχτα τελεσίδικη και μόνη
Οριστική (όχι καθόλου όπως οι λύσεις
Στα περιπετειώδη φιλμ).
Τίποτα δεν πουλιόταν πια.
Έτσι λαφρύς και περιττός πήρα τους δρόμους
Βρήκα την Κλαίρη βγαίνοντας
Απ' τη Συναγωγή κι αγκαλιασμένοι
Κάτω απ' τις αψίδες των κραυγών
Περάσαμε στην άλλη όχθη με τις τσέπες
Χωρίς πια χώματα, φωτογραφίες και τα παρόμοια.

Μ. Αναγνωστάκης
 

ilena

Banned
εἰς Ἔρωτα

θέλω, θέλω φιλῆσαι.
Ἔπειθ΄ Ἔρως φιλεῖν με∙
ἐγὼ δ' ἔχων νόημα
ἄβουλον, οὐκ ἐπείσθην.
Ὁ δ' εὐθὺ τόξον ἄρας
καὶ χρυσέην φαρέτρην,
μάχῃ με προὐκαλεῖτο.
κᾀγὼ λαβὼν ἐπ' ὤμων
θώρηχ', ὄπως Ἀχιλλεύς,
καὶ δοῦρα, καὶ βοείην,
ἐμαρνάμην Ἔρωτι.
Ἒβαλλ', ἐγὼδ' ἔφευγον.
Ὠς δ' οὐκ ἔτ' εἶχ' ὀϊστούς,
ἤσχαλλεν, εἶθ' ἑαυτὸν
ἀφῆκεν εἰς βέλεμνον∙
μέσος δὲ καρδίης μευ
ἔδυνε, καί μ' ἔλυσε.
μάτην δ' ἔχω βοείην.
τὶ γὰρ βαλώμεθ' ἔξω,
μάχης ἔσω μ' ἐχούσης;




θέλω, θέλω ν' ἀγαπήσω.
ν' ἀγαπῶ μ' ἔπειθε ὁ Ἔρως∙
μὰ ἐγὼ ἔχοντας τὴν γνώμη
ἄβουλη, δὲν ἐπειθόμουν.
εὐθὺ τόξο αὐτὸς ὠς πῆρε
καὶ ὁλόχρυση φαρέτρα
προκαλοῦσε ἐμὲ για μάχη.
κὶ ἐγὼ βάζοντας στους ὤμους
θώρακα, ὠς ὁ Ἀχιλλέας,
δόρατα καὶ βοϊδασπίδα,
μὲ τὸν Ἔρωτα μαχόμουν.
μοῦ ΄ῥιχνε, μὰ ξέφευγα τὸν.
κὶ ὅταν πιὰ δὲν εἶχε βέλη
θύμωσε, καὶ τὸν ἑαυτὸ του
μοῦ 'ριξε λες κὶ ἦταν βέλος.
καὶ στὴ μέση τῆς καρδιᾶς μου
μπῆκε, διαλύοντάς με.
μάταια ἔχω τὴν ἀσπίδα∙
τὶ νὰ χτυπηθοῦμε ἀπ' ἔξω,
ποὺ 'χω μέσα μου τὴν μάχη.
 

ilena

Banned
εἰς μεσονύκτιον Ἔρωτα

μεσονυκτίοις ποθ' ὥραις,
στρέφεται ὅτ' Ἄρκτος ἤδη
κατὰ χεῖρα τὴν βοώτου,
μερόπων δὲ φῦλα πάντα
κέαται κόπῳ δαμέντα,
τότ' Ἔρως ἐπισταθείς μευ
θυρέων ἔκοπτ' ὀχῆας.
‘τίς’ ἔφην ‘θύρας ἀράσσει,
κατά μευ σχίσας ὀνείρους;’
Ὁ δ' Ἔρως ‘ἄνοιγε,’ φησί,
‘βρέφος εἰμί, μὴ φόβησαι×
βρέχομαι δὲ κᾀσέληνον
κατὰ νύκτα πεπλάνημαι.’
Ἐλέησα ταῦτ' ἀκούσας,
ἀνὰ δ' εὐθὺ λύχνον ἅψας
ἀνέῳξα, καὶ βρέφος μέν
ἐσορῶ, φέροντα τόξον,
πτέρυγάς τε καὶ φαρέτρην×.
παρὰ δ' ἱστίην καθίξας
παλάμαισι χεῖρας αὐτοῦ
ἀνέθαλπον, ἐκ δὲ χαίτης
ἀπέθλιβον ὑγρὸν ὕδωρ.
Ὁ δ' ἐπεὶ κρύος μεθῆκε,
‘φέρε’, φησὶ, ‘πειράσωμεν
τόδε τόξον, εἴ τί μοι νῦν
βλάβεται βραχεῖσα νευρή.’
τανύει δέ, καί με τύπτει
μέσον ἧπαρ, ὥσπερ οἶστρος·×
ἀνὰ δ' ἅλλεται καχάζων×,
‘ξένε’ δ' εἶπε ‘συγχάρηθι×·×
κέρας ἀβλαβὲς μέν ἐστὶ×
σὺ δὲ καρδίαν πονήσεις.’




κάποιες μεσονύκτιες ὦρες,
ὅταν στρέφεται ἡ Ἄρκτος
εἰς τὸ χέρι τοῦ βοώτου,
κὶ ὅλα τῶν θνητῶν τὰ φῦλα
κουρασμένα ἀποκοιμοῦνται,
τότε ἐστάθη μπρος μου ὁ Ἔρως
καὶ τὶς θύρες ἐχτυποῦσε.'ποιός χτυπᾶ τὶς θύρες;' εἶπα
ποιός τὰ ὄνειρά μου παίρνει;''Ἂνοιξε' ὁ Ἔρως λέει,
'βρέφος εἶμαι·× μὴ φοβάσαι
βρέχομαι, καὶ μεσ' τη νύχτα
τὴν ἀσελήνη πλανιέμαι.'τ' ἄκουσα καὶ τὸν λυπάμαι
κὶ ἄναψα εὐθὺς τὸν λύχνο,
ἄνοιξα, καὶ ἕνα βρέφος
θωρῶ, τόξο νὰ κρατάει,
φτερὰ νὰ 'χει καὶ φαρέτρα.πλάι στο τζάκι τὸ καθίζω
στις παλάμες μου τὰ χέρια
τοῦ ζεσταίνω ἀπ' τὰ μαλλιὰ του
τὸ ὑγρὸ ὕδωρ τοῦ στείβω.
κὶ ὠς τὸ κρύο τὸ ἀφῆκε,εἶπε: 'έλα νὰ ἰδοῦμε
καὶ τὸ τόξο, ἂν ἡ χορδὴ του
βράχηκε κὶ ἔχει χαλάσει.'τὴν τανύει καὶ μὲ χτυπάει
μεσ' τὸ ἧπαρ, ὡσὰν οἶστρος
καὶ καγχάζοντας πηδάει·× κὶ εἶπε: 'ξένε συγχαρίκια
ἀβλαβὲς εἶναι τὸ τόξο,
κὶ ἡ καρδιά σου θὰ πονέσει.'​
 

daeman

Administrator
Staff member
Η σελήνη

Τόση και τόση μοναξιά σε τούτο το χρυσάφι.
Η σελήνη της νύχτας δεν είναι η σελήνη
που είδε ο Αδάμ. Οι μεγάλοι αιώνες
της ανθρώπινης αγρύπνιας την έχουν πλημμυρίσει
με πανάρχαιο θρήνο. Κοίτα την: Ο καθρέφτης σου είναι.


Από τον τόμο "Χόρχε Λουίς Μπόρχες - Ποιήματα",
μτφρ.-εισ.-σχ.: Δημήτρης Καλοκύρης

Έφτασε χτες το βράδυ αργά - την κατάλληλη στιγμή - στο ηλεταχυδρομείο μου από το ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση e-poema, στο οποίο μπορείτε να γραφτείτε συνδρομητές δωρεάν, για ένα ποίημα τη βδομάδα.
 

Earion

Moderator
Staff member
Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ

Τι φοβερή ομοιότητα
Η έλαφος
Κι ο ελέφας.

Στην ίδια συνομοταξία ήχων.
Στην ίδια ομοταξία συλλαβών.

Σώμα φτιαγμένο από λάμδα κι από φι
Ουρά το σίγμα, ο λαιμός τους έψιλον
Τα πόδια τους κολώνες από άλφα.

Όμως, για κοίτα:
Ξαφνικά πετάει κέρατα
Το φαλακρό κρανίο
Του όμικρον.

Και τ’ άλλο έψιλον
Γυρνάει
Σε προβοσκίδα

του Αντώνη Φωστιέρη

από το Athens Review of Books, τεύχος 12 (Νοέμβριος 2010)

ποίημα απευθυνόμενο κατεξοχήν σε γραμματόφιλους, λεξιλόγους, λεξιλάγνους, και ευαίσθητους λεξιθήρες...
 
Top