sarant
¥
Το φαινόμενο το συναντάω συχνά στις εφημερίδες και ειδικά στην αθλητικογραφία, αλλά καμιά φορά και σε μετάφραση. Τώρα όμως που διαβάζω τις "Αναμνήσεις ενός επαναστάτη" του Βικτόρ Σερζ (εκδ. Σκρίπτα, σε μια μετάφραση που είδα να την παινεύουν για εξαιρετική αλλά εγώ τη βρίσκω γεμάτη λάθη) το φαινόμενο αυτό παρουσιάζεται σε συχνότητα εξοργιστική. Εξόν κι αν είμαι εγώ παρωχημένος και έχει πια καθιερωθεί να γράφουμε έτσι.
Το έχω ονομάσει παρενθετική ακλισία, αν και ίσως είναι "οιονεί παρενθετική".
Τι είναι; Ένα παράδειγμα μιλάει πιο καλά.
Ο Ραιμόν μάλλον "πουλήθηκε" από μια κάποια Λουίζ Κεϋζέρ, σύζυγο του Εζέν Ντιεντονέ, ένα άλλο μέλος της συμμορίας (σ. 703)
Προσοχή, η κυρία Κ. δεν είναι μέλος της συμμορίας' μέλος της συμμορίας είναι ο Ντιεντονέ. Στα δικά μου ελληνικά, θα ήταν: μια κάποια ΛΚ, σύζυγο του Ντιεντονέ, ενός άλλου μέλους της συμμορίας.
Στο ίδιο βιβλίο, πιο κάτω, λέει για κάποιον που έκλαιγε στο κελί του και βάζει υποσημείωση ότι αυτός που έκλαιγε:
Σύμφωνα με τον συγγραφέα Α. Πουλάιγ, φίλος του Σερζ, ήταν ο Ντιεντονέ.
Στα ελληνικά: ..φίλο του Σερζ... (σελ. 704)
Ενα ωραίο: Ο πρωτότοκος γιος του φίλου μου Γιόνοφ, κουνιάδος του Ζινόβιεφ, μέλος της Εκτελεστικής του Σοβιέτ, διευθυντής-ιδρυτής της Κρατικης Βιβλιοθήκης, πέθανε από την πείνα μπροστά στα μάτια μας. (σελ. 127)
Αυτος που πέθανε, δεν ήταν κουνιάδος του Ζ. και όλα τα άλλα αξιώματα. Ήταν γιος του Γιόνοφ, κουνιάδου του Ζ. κτλ.
Και για τέλος:
Για τη διαδρομή και τη μοίρα του Γκ.Ε.Ραντομύλσκι, δηλαδή τον Ζινόβιεφ, βλ. το τάδε σύγγραμμα (σελ. 712). Φυσικά το "τον" είναι "του", διότι Ραντομύλσκι είναι το πραγματικό όνομα του Ζινοβιεφ.
Μήπως παραείμαι αυστηρός και είναι πια αποδεκτή η ακλισιά;
Το έχω ονομάσει παρενθετική ακλισία, αν και ίσως είναι "οιονεί παρενθετική".
Τι είναι; Ένα παράδειγμα μιλάει πιο καλά.
Ο Ραιμόν μάλλον "πουλήθηκε" από μια κάποια Λουίζ Κεϋζέρ, σύζυγο του Εζέν Ντιεντονέ, ένα άλλο μέλος της συμμορίας (σ. 703)
Προσοχή, η κυρία Κ. δεν είναι μέλος της συμμορίας' μέλος της συμμορίας είναι ο Ντιεντονέ. Στα δικά μου ελληνικά, θα ήταν: μια κάποια ΛΚ, σύζυγο του Ντιεντονέ, ενός άλλου μέλους της συμμορίας.
Στο ίδιο βιβλίο, πιο κάτω, λέει για κάποιον που έκλαιγε στο κελί του και βάζει υποσημείωση ότι αυτός που έκλαιγε:
Σύμφωνα με τον συγγραφέα Α. Πουλάιγ, φίλος του Σερζ, ήταν ο Ντιεντονέ.
Στα ελληνικά: ..φίλο του Σερζ... (σελ. 704)
Ενα ωραίο: Ο πρωτότοκος γιος του φίλου μου Γιόνοφ, κουνιάδος του Ζινόβιεφ, μέλος της Εκτελεστικής του Σοβιέτ, διευθυντής-ιδρυτής της Κρατικης Βιβλιοθήκης, πέθανε από την πείνα μπροστά στα μάτια μας. (σελ. 127)
Αυτος που πέθανε, δεν ήταν κουνιάδος του Ζ. και όλα τα άλλα αξιώματα. Ήταν γιος του Γιόνοφ, κουνιάδου του Ζ. κτλ.
Και για τέλος:
Για τη διαδρομή και τη μοίρα του Γκ.Ε.Ραντομύλσκι, δηλαδή τον Ζινόβιεφ, βλ. το τάδε σύγγραμμα (σελ. 712). Φυσικά το "τον" είναι "του", διότι Ραντομύλσκι είναι το πραγματικό όνομα του Ζινοβιεφ.
Μήπως παραείμαι αυστηρός και είναι πια αποδεκτή η ακλισιά;