Μόνο το "παρών" δίνουμε. Το παρόν αποκλείεται να το δώσουμε...

[nickel]

.. γιατί μέχρι να το δώσουμε, πάει, έφυγε, έγινε παρελθόν.

Σαν τα καλά τα στρατιωτάκια ή τους καλούς τους μαθητές που λένε «παρών», προσερχόμαστε σε εκδηλώσεις και δίνουμε το «παρών».


(Με την ευκαιρία της είδησης στο Mega, για τους μεγαλόσχημους που έδωσαν το *παρόν στη βραδιά χωρίς τσιγάρο. Αλλά και για να δούμε πώς έχει ξεπουληθεί το παρόν μας από 16.400 «έδωσαν το *παρόν» — περισσότερα οπωσδήποτε από τα «έδωσαν το παρών».)

 

[EpsilonSigma]

Κι όμως, τα ποσοτικά στοιχεία από τον Ιστό έχουν ως εξής:
— «δίνω το παρών» [σε κάθε δυνατό τύπο του ρήματος]: 65.017
— «δίνω το παρόν» [σε κάθε δυνατό τύπο του ρήματος]: 40.051
Λόγος «δίνω το παρών»/«δίνω το παρόν»: 1,62

 

[nickel]

Σε ευχαριστώ πολύ που έκανες τον κόπο. Είναι μια παρηγοριά...

 

[EpsilonSigma]

Καλά, δεν είναι και σπουδαίο το 1,62, αλλά σε απόλυτες τιμές κάτι γίνεται…

 

[kostis57]

Συναφώς:
- Πωλείται το παρόν οικόπεδο
- Με το παρόν έγγραφο (ή δια της παρούσης) σας γνωρίζουμε ότι...
Δεν είναι εννοιολογικά τραβηγμένα;

 

[Palavra]

Δεν είναι εννοιολογικά τραβηγμένα;

Από ποια άποψη;

 

[EpsilonSigma]

Δεν είναι εννοιολογικώς τραβηγμένα, γιατί το «παρόν» χρησιμεύει ως δείκτης του εδώ-και-τώρα της παραγωγής ή της πρόσληψης του λόγου. Το «παρόν οικόπεδο» είναι αυτό που βλέπουν οι συνομιλητές κατά την εκφορά του λόγου, το «παρόν έγγραφο» είναι αυτό το οποίο εκείνην ακριβώς την ώρα συντάσσει κάποιος ή αυτό ακριβώς που κρατά στα χέρια του κάποιος (το «ανά χείρας»), η «παρούσα» είναι η στιγμή της γλωσσικής διαμοιβής στην οποία συμμετέχουμε.

Υπ' αυτό το πρίσμα, το «δίνω το παρόν» μπορεί κάλλιστα να νομίσεις ότι αναφέρεται στο έντυπο το οποίο κρατάς την ώρα που διαβάζεις την φράση αυτή…

Wow! Far fetched…

 

[nickel]

Πάντως, μεταφραστικά δάνεια είναι, από κάποια παλιά γαλλικά (ces presentes), τα αγγλικά these presents και τα όμοια. Ή κάνω λάθος;

 

[EpsilonSigma]

Ε, ναι, από πού δανειστήκαμε το μεγαλύτερο τμήμα της γραφειοκρατικής φρασεολογίας και τυπικούρας; Από την Γαλλική…

 

[Palavra]

Στα αγγλικά όντως το these presents (to all to whom these presents shall come, π.χ.) χρησιμοποιείται ευρύτατα, λέγεται εξίσου και το the present agreement, document, proxy και δε συμμαζεύεται. Έχω συνηθίσει τόσο τη συγκεκριμένη μετάφραση (με το παρόν, με την παρούσα κτλ) που δε μου χτυπάει πια καθόλου.

 

[daeman]

Κι εδώ που πρώτα δίνουμε το παρών (όταν συνδεόμαστε) και στη συνέχεια δίνουμε το παρόν (τον παρόντα χρόνο μας) το παρελθόν (τις πρότερες εμπειρίες και γνώσεις μας) και διαμορφώνουμε από κοινού το μέλλον μας (έστω κι αυτό το φευγαλέο εγγύς μέλλον);
Το παρόν που ακαριαία γίνεται παρελθόν και το μέλλον που ακαριαία γίνεται παρόν. Τα πάντα όλα μας, δηλαδή!;)
Δύσκολη έννοια ο χρόνος, η τέταρτη διάσταση· κατά πολλούς σύγχρονους θεωρητικούς φυσικούς δεν υπάρχει καν, και πού να πιάσουμε και τις ανώτερες διαστάσεις...
Λάτρης της εφ με παιχνιδιάρικη φιλοσοφική διάθεση, μετά τον τρίτο

:)

 

[Tsialas]

Δεν είναι εννοιολογικώς τραβηγμένα, γιατί το «παρόν» χρησιμεύει ως δείκτης του εδώ-και-τώρα της παραγωγής ή της πρόσληψης του λόγου. Το «παρόν οικόπεδο» είναι αυτό που βλέπουν οι συνομιλητές κατά την εκφορά του λόγου, το «παρόν έγγραφο» είναι αυτό το οποίο εκείνην ακριβώς την ώρα συντάσσει κάποιος ή αυτό ακριβώς που κρατά στα χέρια του κάποιος (το «ανά χείρας»), η «παρούσα» είναι η στιγμή της γλωσσικής διαμοιβής στην οποία συμμετέχουμε. Υπ' αυτό το πρίσμα, το «δίνω το παρόν» μπορεί κάλλιστα να νομίσεις ότι αναφέρεται στο έντυπο το οποίο κρατάς την ώρα που διαβάζεις την φράση αυτή… Wow! Far fetched…

Παρόν κυριολεκτικά σημαίνει "αυτό που είναι δίπλα, πλησίον", από το πάρειμι (παρά + ειμί), "είμαι δίπλα", δηλαδή είμαι εδώ.

Επομένως η κύρια σημασία είναι τοπική και όχι χρονική.

Οι παρόντες είναι αυτοί που βρίσκονται δίπλα μας, κοντά μας.

Το παρόν έγγραφο είναι αυτό που βρίσκεται μπροστά μας.

Αν κρίνω από το λήμμα στο LSJ, θα τολμούσα να υποθέσω ότι μεταφορικά απέκτησε χρονική σημασία = παρών χρόνος, παρούσα ημέρα. Ωστόσο, ως προς το τελευταίο ίσως ο DrMoshe γνωρίζει την ιστορία του όρου καλύτερα.

 

[kostis57]

Οι παρόντες είναι αυτοί που βρίσκονται δίπλα μας, κοντά μας.

Δηλαδή παρών = παριστάμενος

 

[Zazula]

Παρόν κυριολεκτικά σημαίνει "αυτό που είναι δίπλα, πλησίον", από το πάρειμι (παρά + ειμί), "είμαι δίπλα", δηλαδή είμαι εδώ. Επομένως η κύρια σημασία είναι τοπική και όχι χρονική. Οι παρόντες είναι αυτοί που βρίσκονται δίπλα μας, κοντά μας.

Δηλαδή παρών = παριστάμενος

Κι ακόμη πάρειμι = παράκειμαι, παρευρίσκομαι. :) Όλα από τη σημασία την τοπική («είμαι δίπλα») ξεκινάνε.

 

[Ambrose]

Συναφώς:
- Πωλείται το παρόν οικόπεδο
- Με το παρόν έγγραφο (ή δια της παρούσης) σας γνωρίζουμε ότι...
Δεν είναι εννοιολογικά τραβηγμένα;

Εννοιολογικά δεν ξέρω αν είναι τραβηγμένα, αλλά κουραστικά είναι σίγουρα. Τι εξυπηρετούν πλέον δεν ξέρω...

 

[Zazula]

Γραμματικό λάθος («Ο *παρόν κανονισμός ισχύει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης») σε επίσημο έγγραφο της ΥΠΑ: Κανονισμός για τη μείωση της απειλής προσκρούσεων πτηνών και ζώων σε αεροσκάφη πολιτικής αεροπορίας. Και χιλιάδες άλλα ο *παρόν κανονισμός... Κι ακόμη περισσότερα ο *παρόν...

Σχετικό νήμα μας: Οι μετοχές (όχι του Χρηματιστηρίου).

 

[Asimenia]

'παρών' & 'το παρόν'
το αρχαίο ρήμα πάρειμι (παρευρίσκομαι) σημαίνει είμαι παρών.
Οι μετοχή του πάρειμι είναι: ο παρών , η παρούσα, το παρόν.
άρα: είμαι παρών / παρούσα
σωστό είναι να λέμε: έδωσα το παρόν (το 'το' είναι άρθρο ουδέτερου γένους άρα και το 'παρόν' γράφεται με όμικρον)

Κατα τη γνώμη μου είναι επίσης σωστό να λέμε: έδωσα το 'παρών' και εδώ θέλει εισαγωγικά διότι πρέπει να ξεχωρίζει απο τη λέξη 'το παρόν', το οποίο είναι ουδέτερου γένους.

Όταν παρευρίσκονται οι άνδρες στο δικαστήριο ή στο στρατό λένε 'είμαι παρών', δίνουν δηλαδή ή εννοούν τη λέξη 'παρών'. το άρθρο 'το' που μπαίνει μπροστά απο το 'παρών' και μας μπερδεύει εκφράζει πιο πολύ μια ολόκληρη κατάσταση.

Εμείς οι γυναίκες βέβαια θα πρέπει να λέμε και εμείς έδωσα το 'παρών' και όχι έδωσα την παρούσα
γιατί αρσενικού γένους λέξεις εκφράζουν κάτι το γενικό και αναφέρονται και στα δύο γένη, όπως 'άνθρωπος' 'φίλοι' .

 

[nickel]

Καλώς ήρθες στα μέρη μας!

'σωστό είναι να λέμε: έδωσα το παρόν

Κατά τη γνώμη μου είναι επίσης σωστό να λέμε: έδωσα το 'παρών' και εδώ θέλει εισαγωγικά

Απαραίτητη διευκρίνιση: «έδωσα το παρόν», μόνο όταν εννοείται ένα ουδέτερο ουσιαστικό (το παρόν έγγραφο, συνήθως).
Το «έδωσα το "παρών"» είναι, όπως λες, πιο ακριβές με τα εισαγωγικά (έτσι, για παράδειγμα, στο ΛΝΕΓ), αλλά δεν είναι απαραίτητα τα εισαγωγικά. Υποτίθεται ότι η διαφορετική ορθογραφία αποσαφηνίζει τα πράγματα. Το σχετικό λήμμα στο ΛΚΝ:
(ως ουσ.) (το) παρών, η παρουσία: Δίνω (το) ~, παρουσιάζομαι κάπου. Υποχρεώθηκε να δίνει ~ στην αστυνομία τρεις φορές την ημέρα.

 

[daeman]

Αντιγράφω αυτούσια (χωρίς την παραμικρή αλλαγή) μια πρόταση από την Πρόσκληση Τακτικής Γενικής Συνέλευσης του περιφερειακού τμήματος Θεσσαλίας της Ένωσης Ελλήνων Χημικών:

Η Δ.Ε. εύχεται σε όλους σας καλή χρονιά ,με υγεία και προκοπή και σας καλεί να δηλώσετε το παρόν σε μια κοινή προσπάθεια για την αποτελεσματική λειτουργία της Ένωσης [...]

Η αυτόματη, ασυναίσθητη αντίδρασή μου ήταν να ξανακοιτάξω τον τίτλο του εγγράφου, μήπως το "παρόν" (έγγραφο) ήταν κάποια δήλωση (μετανοίας που έπρεπε να καταθέσω.
Ευτυχώς όμως, ήθελαν μόνο να δηλώσω παρών στη συνέλευση.

 

[UsualSuspect]

Με τη σκέψη ότι "ο παρών, η παρούσα, το παρόν" είναι μετοχή ενεστώτα πώς σχολιάζετε τη φράση "ήμουν παρών..." ; Το ΛΚΝ γράφει: "Το κόμμα μας ήταν παρόν". Νομίζω πως τα εισαγωγικά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι υποχρεωτικά: ήμουν "παρών" και Το κόμμα μας ήταν "παρόν".