Ρεσιτάλ πιάνου Πάνου Καράν

[Alexandra]

Το Σάββατο 21 Νοεμβρίου, ώρα 8.30 μ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αίθουσα Δημ. Μητρόπουλος.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Bach-Liszt: Prelude & Fugue in A minor
Frédéric Chopin: Four Ballades
Claude Debussy: Étude "pour les cinq doigts"
Frédéric Chopin: Twelve Études Op. 10

Panos Karan
​

Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ. Αγορά εισιτηρίων τηλεφωνικά στο 210 7282333 και online.
Αν κάποιος κωλύεται να χρησιμοποιήσει πιστωτική κάρτα, ας μου πει για να αγοράσω εγώ το εισιτήριό του.

 

[pit]

Αλεξάνδρα μου, ήθελα πολύ να έρθω. Έχω πολλά χρόνια σχέση με τη μουσική (Μουσικό Σχολείο, Φιλαρμονική Λευκάδας...) και δε θα το έχανα, αλλά θα είμαι εκτός Αθηνών εκείνο το Σαββατοκύριακο.

Καλή σας επιτυχία!

Να τον χαίρεσαι!

 

[nickel]

Εγώ θα είμαι στην ίδια σειρά (και στους μη καπνίζοντες), έτσι;

 

[daeman]

Εγώ θα εκδράμω στο κλεινό νάστυ τότε και θα είμαι παρών. :)
Όπως θα 'λεγε και η Ρίτα: Θα πάω λοιπόν μέγαρο, ν' ακούσω έναν παίδαρο!

 

[mariposa]

Συγχαρητήρια στο παιδί, Αλεξάνδρα!
Δεν μπορούμε να βγάλουμε εισιτήριο στο εκδοτήριο;

 

[Alexandra]

Βεβαίως και μπορείτε. Όποιος βολεύεται να περάσει απ' το Μέγαρο.

 

[Bill]

Και εγώ στέλνω συγχαρητήρια από μακριά, Αλεξάνδρα!

 

[SBE]

Και για όσους το σκέφτονται ακόμα, να πω να πάτε. Σήμερα παρακολούθησα το ρεσιτάλ του Πανου με το ίδιο πρόγραμα εδω στο Λονδίνο και ήταν πολύ καλός, πηγαίνετε, θα σας αρέσει

 

[Alexandra]

Ευχαριστώ, SBE, για την αυθόρμητη διαφήμιση. (Όχι, δεν την έβαλα εγώ να τα πει αυτά.)

Ελπίζω να δω μερικούς από σας εκεί.

 

[Dr Moshe]

Θερμά συγχαρητήρια, αγαπητή Αλεξάνδρα.

Θα είμαστε οπωσδήποτε παρόντες με τη σύζυγό μου. Εξάλλου, για να παραφράσω τον μεγάλο Πάουλ Χίντεμιτ, υπάρχουν δύο πράγματα μεγάλης αξίας, αν και συχνά παραγνωρισμένα: η καλή μουσική και η καθαρή συνείδηση. :)

 

[nickel]

Μετά το ρεσιτάλ θα ακολουθήσει ποτό (τουλάχιστον). Δεν ξέρουμε πού. Στο οποίο, πάντως, θα συμμετάσχουν και άτομα που δεν θα είναι στο Μέγαρο. Επικοινωνήστε με εμένα, την Αλεξάνδρα, την Crystal, τον Daeman, αν και αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τι ώρα θα τελειώσουμε. Αλεξάνδρα;

 

[nickel]

Συμφωνήθηκε να συναντηθούμε, μεταξύ 22:45 (ET of Recital End) και 23:00, στο μπαρ του Πάρκου Ελευθερίας.


http://www.toparko.gr/
Μόλις βγει κάποιος από το μετρό Μέγαρο Μουσικής, μπροστά του είναι ένα στενό ανηφορικό δρομάκι. Όταν ανηφορίσεις το δρομάκι φτάνεις σ' ένα αλσύλλιο, μέσα στο οποίο υπάρχει ένα μπαρ κι ένα εστιατόριο (χωριστά).

 

[Elsa]

Αλεξάνδρα, συγχαρητήρια και καλή επιτυχία στον Πάνο!
Καλή διασκέδαση σε σας για μετά! :)

 

[Ambrose]

Και από εμένα συγχαρητήρια. Κι αν ανεβάσετε κανά βιντεάκι στου youtube, πείτε το για όσους δεν μπορέσαμε να ακούσουμε από κοντά. Ό,τι καλύτερο εύχομαι.

 

[nickel]

Ό,τι καλύτερο ήταν τελικά. Και πιστεύω ότι το ευχαριστήθηκαν όλοι όσοι βρέθηκαν εκεί (ήταν σχεδόν γεμάτη η αίθουσα). Η εκτέλεση άρτια, τόσο σε σχέση με τους εξωτερικούς παράγοντες (ακουστική χώρου —εντάξει, ήμουν και σε καλή θέση— ποιότητα ήχου) αλλά κυρίως με την τεχνική, το πάθος και την ευαισθησία του καλλιτέχνη. Και για άλλη μια φορά να πω ότι τίποτα δεν με εντυπωσιάζει όσο η άρτια εκτέλεση ενός μουσικού κομματιού χωρίς παρτιτούρα.

Ευχαριστούμε, Πάνο.


(Βεβαίως, στη συνέχεια της βραδιάς είχαμε και τα δικά μας... ρεσιτάλ και άλλες άρτιες εκτελέσεις, πολύ πίτσι-πίτσι και κανένα πιτσικάτο.)

 

[drsiebenmal]

Μπορεί να μοιάζει φτηνό διαφημιστικό σλόγκαν, αλλά η αλήθεια είναι ότι αν δεν υπήρχε η Λεξιλογία, μπορεί να μην είχα καν πάρει είδηση το γεγονός.

Έτσι, δεν θα είχα ακούσει και δεν θα είχα γνωρίσει χτες έναν εξαιρετικό νέο δεξιοτέχνη πιανίστα και δεν θα είχα περάσει ένα ξεχωριστό βράδυ.

Σπουδαίος καλλιτέχνης! Και πάλι συγχαρητήρια! :)

 

[Zazula]

Όσοι δεν μπορέσαμε να είμαστε εκεί (), ελπίζουμε σε νέα εμφάνιση (:)).

 

[Alexandra]

Πάνος Καράν, ένας πιανίστας που κατακτά το κοινό του

Από την Καθημερινή της 25ης Νοεμβρίου:

Νίκος Bατόπουλος

ΡΕΣΙΤΑΛ. Τι είναι αυτό που κάνει έναν σολίστα να κρατάει το κοινό κοντά του; Aσφαλώς η δεξιοτεχνία του, αλλά πέραν αυτής η προσωπικότητα του μουσικού, που διακρίνεται στη γλώσσα του σώματος, στην οπτική επικοινωνία, στη σεμνότητα και στη σοβαρότητα, είναι αυτή που δίνει «όγκο» στην όποια δεξιοτεχνία. Το σκεφτόμουν καθώς παρακολουθούσα, το περασμένο Σάββατο, το ρεσιτάλ του 27χρονου πιανίστα Πάνου Καράν στην αίθουσα Δημήτρη Μητρόπουλου (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών), όπου ερμήνευσε ένα ιδιαίτερα απαιτητικό πρόγραμμα, σοφά δομημένο, στο οποίο το κύριο βάρος είχαν μπαλάντες του Σοπέν αλλά και οι Δώδεκα Σπουδές (έργο 10), με τις οποίες έκλεισε το ρεσιτάλ.

Μου έκανε εντύπωση η άνεση με την οποία ο πιανίστας έβγαλε ένα τόσο απαιτητικό πρόγραμμα, αλλά κυρίως η απόλυτη προσήλωση, αδιατάρακτη και ασάλευτη, αποτέλεσμα προφανώς βαθιάς μελέτης αλλά και ίδιον χαρακτήρα. Ντυμένος άψογα (και αυτό έχει σημασία, επίσης), ο Πάνος Καράν έδειξε ότι έχει στόφα σολίστα. Όταν είχε λάβει το μήνυμα της αίθουσας ότι το κοινό τον ακολουθούσε, λύθηκε ακόμη πιο πολύ και στο «μπις»* είχε την πολυτέλεια να έχει μια ζεστή και άμεση επικοινωνία.

Στο ιδιαίτερα επιμελημένο πρόγραμμα της συναυλίας, οι σημειώσεις για τα έργα του Σοπέν είναι του ίδιου του Πάνου Καράν, ιδιαίτερα διαφωτιστικές και επιβοηθητικές για την κατανόηση του προγράμματος. Και αυτό είναι ένα στοιχείο στα συν της βραδιάς, που μέσα στο ψυχαγωγικό μωσαϊκό της Αθήνας είχε μια πρόταση.

Ενας νέος Ελληνας καλλιτέχνης, με σπουδές και ήθος και με διεθνείς, ήδη, εμφανίσεις προσέφερε στο κοινό το προϊόν μιας βαθιάς μελέτης αλλά και μερικά από τα ωραιότερα έργα για πιάνο από τη φιλολογία του 19ου αιώνα.

Ορισμένες στιγμές, όπως στην Μπαλάντα αρ. 4 σε φα ελάσσονα, έργο 52 του Σοπέν, η συγκίνηση είχε επιτευχθεί. Ο χώρος δεν είχε σημασία. Ήταν η μουσική.

*Για "μπις" έπαιξε το Dance of the Sugar Plum Fairy από τον Καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκι, σε διασκευή για πιάνο Mikhail Pletnev.http://en.wikipedia.org/wiki/Mikhail_Pletnev

 

[daeman]

[...]
Ορισμένες στιγμές, όπως στην Μπαλάντα αρ. 4 σε φα ελάσσονα, έργο 52 του Σοπέν, η συγκίνηση είχε επιτευχθεί. Ο χώρος δεν είχε σημασία. Ήταν η μουσική. [...]

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο χάρηκα που είχα την τύχη να βρεθώ εκεί, για κείνες τις στιγμές που μας χάρισε αβίαστα κι απλόχερα ο Πάνος Καράν.

 

[Costas]

Από την Καθημερινή της 25ης Νοεμβρίου:

Νίκος Bατόπουλος
στο «μπις»* είχε την πολυτέλεια να έχει μια ζεστή και άμεση επικοινωνία.

Και το ρήμα είναι "μπισάρω";