Flew Speaks Out: Professor Anthony Flew reviews the God Delusion

On 1st November 2007, Professor Antony Flew’s new book There is a God: How the World's Most Notorious Atheist Changed his Mind was published by HarperOne. Professor Flew has been called ‘the world's most influential philosophical atheist’, as well as ‘one of the most renowned atheists of the 20th Century’ (see Peter S. Williams’ bethinking.org article “A change of mind for Antony Flew”). In his book, Professor Flew recounts how he has come to believe in a Creator God as a result of the scientific evidence and philosophical argument.

Not surprisingly, his book caused quite a stir – as can be seen from the miscellaneous customer reviews on Amazon.co.uk. Some of those comments (and those elsewhere) implied that Flew was used by his co-author, Roy Varghese, and did not in fact know what was in the book. This is a serious charge to which Professor Flew responded and which he reiterated in a recent letter (dated 4th June 2008) to a friend of UCCF who has shown it to us. Professor Flew writes:

I have rebutted these criticisms in the following statement: “My name is on the book and it represents exactly my opinions. I would not have a book issued in my name that I do not 100 per cent agree with. I needed someone to do the actual writing because I’m 84 and that was Roy Varghese’s role. The idea that someone manipulated me because I’m old is exactly wrong. I may be old but it is hard to manipulate me. That is my book and it represents my thinking.”

Professor Flew has recently written his forthright views on Richard Dawkins’ book The God Delusion. His article, reproduced below, shows Professor Flew’s key reasons for his belief in a Divine Intelligence. He also makes it clear in There is a God (page 213) that it is possible for an omnipotent being to choose to reveal himself to human beings, or to act in the world in other ways. Professor Flew’s article is offered here as testimony to the developing thinking of someone who is prepared to consider the evidence and follow its implications wherever it leads.

Professor Antony Flew writes:

The God Delusion by the atheist writer Richard Dawkins, is remarkable in the first place for having achieved some sort of record by selling over a million copies. But what is much more remarkable than that economic achievement is that the contents – or rather lack of contents – of this book show Dawkins himself to have become what he and his fellow secularists typically believe to be an impossibility: namely, a secularist bigot. (Helpfully, my copy of The Oxford Dictionary defines a bigot as ‘an obstinate or intolerant adherent of a point of view’).

The fault of Dawkins as an academic (which he still was during the period in which he composed this book although he has since announced his intention to retire) was his scandalous and apparently deliberate refusal to present the doctrine which he appears to think he has refuted in its strongest form. Thus we find in his index five references to Einstein. They are to the mask of Einstein and Einstein on morality; on a personal God; on the purpose of life (the human situation and on how man is here for the sake of other men and above all for those on whose well-being our own happiness depends); and finally on Einstein’s religious views. But (I find it hard to write with restraint about this obscurantist refusal on the part of Dawkins) he makes no mention of Einstein’s most relevant report: namely, that the integrated complexity of the world of physics has led him to believe that there must be a Divine Intelligence behind it. (I myself think it obvious that if this argument is applicable to the world of physics then it must be hugely more powerful if it is applied to the immeasurably more complicated world of biology.)

Of course many physicists with the highest of reputations do not agree with Einstein in this matter. But an academic attacking some ideological position which s/he believes to be mistaken must of course attack that position in its strongest form. This Dawkins does not do in the case of Einstein and his failure is the crucial index of his insincerity of academic purpose and therefore warrants me in charging him with having become, what he has probably believed to be an impossibility, a secularist bigot.

© Antony Flew 2008

H συνέχεια εδώ.
 

nickel

Administrator
Staff member
Η παρουσίαση του βιβλίου στη New York Times καταλήγει:
Flew’s testament ends with a hint that his journey is not yet over. He has not, he says, made any contact with the infinite Mind: “But who knows what could happen next? Someday I might hear a Voice that says, ‘Can you hear me now?’” It is unclear whether Flew has lost the desire to reason effectively or whether he no longer cares what is published in his name. Either way, it seems that this lost sheep remains rather lost.
Δεν είναι η μεγαλύτερη κακία που γράφτηκε για το βιβλίο.
 
Δεν είναι η μεγαλύτερη κακία που γράφτηκε για το βιβλίο.

Η αλήθεια είναι ότι όρμηξαν να τον φάνε. Αμφισβήτησαν μέχρι και την ψυχική του υγεία, λέγοντας ότι το βιβλίο του γράφτηκε (ή μάλλον υπαγορεύτηκε από τον γραμματέα του). Το πρώτο πράγμα βέβαια που μού έρχεται εμένα στο μυαλό όταν ακούω τέτοια είναι η φράση που αποδίδεται στον Άινσταϊν: "Highly developed spirits often encounter resistance from mediocre minds."

Πάντως, το απόσπασμα που παρέθεσες δεν απαντάει στα όσα λέει ο αξιότιμος κύριος καθηγητής για το έργο του Ντώκινς.

Και τελικά αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι οι κριτικοί αντί να κοιτάξουν τι λέει το κάθε κείμενο (την αξία του ως ιδέα δηλαδή, και την ποιότητα της σκέψης του), κοιτάζουν τα εύσημα αυτού που το έγραψε. Κρίμα! Λες και τα ράσα κάνουν τον παπά.


Αυτά προς το παρόν, πάω να ετοιμάσω την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα βιβλιογραφία-πολεμική κατά του Ντώκινς (αξίζει τον κόπο άραγε; ) Να δω και τι έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά από αυτά...
 

nickel

Administrator
Staff member
Υπάρχει μπόλικη και πολύπλευρη κριτική για το βιβλίο του Ντόκινς, αλλά δεν πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να τα παραθέσεις. Ήδη έχει γίνει συζήτηση σε άλλο νήμα. Και για το βιβλίο του Flew έχουν γραφτεί σοβαρότερα πράγματα από την κριτική της NYT (αν και προσωπικά δεν θα το θεωρούσα απαραίτητο να τα βάζεις με την αλλαξοπιστία ενός ογδοντάχρονου). Με τι να ασχοληθεί κανείς. Με το επιχείρημα για τον Αϊνστάιν;

But (I find it hard to write with restraint about this obscurantist refusal on the part of Dawkins) he makes no mention of Einstein’s most relevant report: namely, that the integrated complexity of the world of physics has led him to believe that there must be a Divine Intelligence behind it.

Θα ήθελα να δω την πηγή αυτής της πληροφορίας για τον Αϊνστάιν. Αλλά, έτσι κι αλλιώς, το συγκεκριμένο επιχείρημα («there must be a divine intelligence») είναι —πόσες φορές πρέπει να το πει κανείς;— έωλο. Το να βλέπεις τα πράγματα να γίνονται πιο έξυπνα μέσα από μια διαδικασία «αυτό δουλεύει—αυτό δεν δουλεύει» είναι κατανοητό. Το να λες ότι τα πράγματα τα έφτιαξε κάποιος σοφός χωρίς να εξηγείς πού βρέθηκε ο σοφός — ε, αυτό το επιχείρημα, αν δεν το έχεις απορρίψει από το δημοτικό, δεν πρόκειται ποτέ να πας παραπέρα.
 
Οι θρησκευτικές ιδέες του Einstein εδώ.

Τώρα, το επιχείρημα του Ντώκινς "πού βρέθηκε ο σοφός ή ποιος τον έφτιαξε;" θα έκανε ένα θεολόγο ή ένα φιλόσοφο να χαμογελάσει.
 

Zazula

Administrator
Staff member
Χθες είδα μια συνέντευξη του Διονύση Σιμόπουλου στην τηλεόραση. Είπε απερίφραστα ότι «το να ζητά κάποιος από την επιστήμη να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού, αποτελεί την ύψιστη ύβρι».
 
Τώρα, το επιχείρημα του Ντώκινς "πού βρέθηκε ο σοφός ή ποιος τον έφτιαξε;" θα έκανε ένα θεολόγο ή ένα φιλόσοφο να χαμογελάσει.

O ye of little faith - ένα χαμόγελο θα σας θάψει!

Q: What was God doing before He created the Universe?
A: Forever procrastinating.
 
Χθες είδα μια συνέντευξη του Διονύση Σιμόπουλου στην τηλεόραση. Είπε απερίφραστα ότι «το να ζητά κάποιος από την επιστήμη να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού, αποτελεί την ύψιστη ύβρι».

Αυτό λέω κι εγώ σε όσους μού λένε ότι οι επιστήμονες δεν πιστεύουν στο Θεό. Ότι οι επιστήμονες δεν είναι σε θέση ούτε να πουν ότι υπάρχει, ούτε να πουν ότι δεν υπάρχει.

@Sapere: καμία σχέση με faith.
 

nickel

Administrator
Staff member
Ένας λόγος, πάντως, που εγώ λάτρεψα τον Ντόκινς είναι που πολέμησε αυτό το sitting on the fence, το «α σεβάλ», του αγνωστικισμού. Αν και είναι καλός ο αγνωστικισμός, όταν στη δύση της ζωής σου αποφασίσεις να τα γυρίσεις — αρκεί να γύρεις από τη μια μεριά του φράχτη. (Που μου θυμίζει και το ανέκδοτο με τον γέρο που όλο έγερνε και όλο έτρεχαν να τον στήσουν όρθιο...)
 
Εγώ πάλι το θεωρώ εξαιρετικά επικίνδυνο όταν άνθρωποι με το κύρος της επιστημονικότητας που έχει ο Ντώκινς, βγαίνουν και κάνουν δηλώσεις τύπου The God Delusion και μάλιστα χωρίς να έχουν παιδέψει το μυαλό τους στα στοιχειώδη της θεολογίας ή της φιλοσοφίας (όπως φαίνεται από την ερώτηση "ποιος δημιούργησε το θεό"; ) Είναι ένα πράγμα να πεις "εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει Θεός" και άλλο να πεις "Η επιστήμη δεν δέχεται την ύπαρξη του Θεού".
 
Αυτό λέω κι εγώ σε όσους μού λένε ότι οι επιστήμονες δεν πιστεύουν στο Θεό. Ότι οι επιστήμονες δεν είναι σε θέση ούτε να πουν ότι υπάρχει, ούτε να πουν ότι δεν υπάρχει.

Μπορώ να σκεφτώ και μερικά άλλα πράγματα που κανείς δεν είναι σε θέση να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν. Και λοιπόν;
Συμφωνούμε τουλάχιστον ότι τα δόγματα της οποιασδήποτε θρησκείας είναι παντελώς αυθαίρετα και αναπόδεικτα;

Είναι ένα πράγμα να πεις "εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει Θεός" και άλλο να πεις "Η επιστήμη δεν δέχεται την ύπαρξη του Θεού".

Είσαι σίγουρος ότι έχεις διαβάσει το βιβλίο του Ντόκινς; Μήπως τον μπερδεύεις με τον Στένγκερ;
 

SBE

¥
Εδώ θα συμφωνήσω με τον Αμβρόσιο. Κανένας επιστήμονας δεν μπορεί να μιλήσει σαν εκπρόσωπος της επιστήμης που είναι αόριστη έννοια. Και εξίσου ενοχλητικό είναι να κοροϊδεύεις κάποιον που λέει ότι υπάρχει Θεός, όπως ο Φλου (που δεν τον ήξερα).
Όπως παιδαριώδες μου φαίνεται το ότι θέλει κανείς να κραδαίνει τον Ντώκινς στο ένα χέρι και να διαλαλεί την μη-ύπαρξη Θεού. Γιατί χρειάζεται επιστημονική απόδειξη για κάτι που στο κάτω κάτω είναι προσωπικό ζήτημα και θα έπρεπε να είναι σεβαστή κάθε προτίμηση του άλλου. Γιατί χρειάζεται κάποια αυθεντία να μας πει μην στενοχωριέσαι, έχεις δίκιο που είσαι άθεος/ θρησκευόμενος/ αγνωστικιστής;
 
Γιατί χρειάζεται επιστημονική απόδειξη για κάτι που στο κάτω κάτω είναι προσωπικό ζήτημα και θα έπρεπε να είναι σεβαστή κάθε προτίμηση του άλλου.

Συμφωνώ ότι δεν θα άξιζε τόση φασαρία αν ήταν πράγματι προσωπικό ζήτημα.
 

SBE

¥
Σάπερε, συγχέεις την θρησκευτική πίστη με τη θρησκεία.
Και πιο συγκεκριμένα με την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας.
Ο Ντόκινς ή ο Φλου δεν βλέπω να ασχολούνται με την οργανωμένη λατρεία, επομένως συγκρίνουμε ανόμοια.
 
Μπορώ να σκεφτώ και μερικά άλλα πράγματα που κανείς δεν είναι σε θέση να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν. Και λοιπόν;
Συμφωνούμε τουλάχιστον ότι τα δόγματα της οποιασδήποτε θρησκείας είναι παντελώς αυθαίρετα και αναπόδεικτα;

Αυθαίρετα όχι. Είναι συστήματα σκέψης με εξαιρετική συνοχή και συνέπεια. Εκτός κι αν θεωρήσουμε και τη σύγχρονη επιστήμη που βασίζεται σε αξιώματα, αυθαίρετη. Αναπόδεικτα από ποια άποψη; Η μυστικιστική εμπειρία είναι πάντα υποκειμενική και εσωτερική. Εκτός κι αν περιμένουμε τον Θεό να κατέβει στην πλατεία Συντάγματος για να τον μετρήσουμε.

Είσαι σίγουρος ότι έχεις διαβάσει το βιβλίο του Ντόκινς; Μήπως τον μπερδεύεις με τον Στένγκερ;

Ναι, Στένγκερ έχω διαβάσει, όχι Ντώκινς, πώς την πάτησα έτσι... :eek: :eek: :eek:

Συμφωνώ ότι δεν θα άξιζε τόση φασαρία αν ήταν πράγματι προσωπικό ζήτημα.

Μα φυσικά και είναι προσωπικό ζήτημα. Ο κάθε ένας έχει μυαλό για να σκεφτεί και να κρίνει. Και είναι υπεύθυνος γι΄αυτά που κουβαλάει στο κεφάλι του.
 
Και μια ερώτηση προς όλους όσους κατά καιρούς με έχουν ρωτήσει αν πράγματι έχω διαβάσει Ντώκινς (δηλ. παρακαλώ όχι τόσο υποτίμηση): εσείς έχετε διαβάσει Θεολογία; Έχετε διαβάσει την Καινή Διαθήκη ή έστω ένα από τα ευαγγέλια; Έχετε διαβάσει τις Βουδιστικές Σούτρας, το Μπαγκαβάτ Γκιτά, το Κοράνι ή ο,τιδήποτε από τα παραπάνω τέλος πάντων;

Και καλά αν η θεολογία, πέφτει λίγο βαριά. Έστω φιλοσοφία και συγκεκριμένα μεταφυσική. Έχετε διαβάσει Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Ηράκλειτο, Πλωτίνο, Σπινόζα ή έστω κάτι από αυτούς;

O Ντώκινς άραγε έχει ασχοληθεί;
 
Someday I might hear a Voice that says, ‘Can you hear me now?’”

Εδώ απλά θέλω να δώσω λίγο συγκείμενο: στις διαφημίσεις της τηλεφωνικής εταιρείας Verizon έχουν (ή, για να ακριβολογούμε, είχαν) έναν τύπο ο οποίος υποτίθεται πως ήλεγχε τη σύνδεση, ρωτώντας όποιον ήταν στην άλλη γραμμή την ερώτηση που παρατίθεται στο άρθρο των NYT.

Σχετικά με τον Ντώκινς, κι επειδή μόλις τώρα τελειώνω το τελευταίο του βιβλίο, που είναι πολύ καλύτερο από το Γκαντ Ντιλούζιον, παραθέτω την πρώτη πρόταση από την κριτική του Ήγκλτον:

"Imagine someone holding forth on biology whose only knowledge of the subject is the Book of British Birds, and you have a rough idea of what it feels like to read Richard Dawkins on theology."
 
Αμβρόσιε, έχω δει σχιζοφρενείς που το παραλήρημά τους έχει ζηλευτή συνοχή και συνέπεια. Όσο για το επιχείρημά σου περί μυστικιστικών εμπειριών, νομίζω ότι θα έκανε ένα επιστήμονα/ρασιοναλιστή να χαμογελάσει.
Λες ότι "ο κάθε ένας έχει μυαλό για να σκεφτεί και να κρίνει". Γιατί τότε άλλοι σκέφτονται και κρίνουν ότι υπάρχει μια θεότητα 3 σε 1 ενώ άλλοι σκέφτονται και κρίνουν ότι ο Θεός είναι ένας και προφήτης του είναι ο Μωάμεθ; Γιατί υπάρχει γεωγραφική κατανομή των θρησκευτικών δοξασιών; Μήπως έχει να κάνει με childhood indoctrination;
Όσο για την "ερώτηση προς όλους όσους κατά καιρούς...", νομίζω ότι είναι σαφές ότι αναφερόμουν σε συγκεκριμένη παρερμηνεία της επιχειρηματολογίας του Ντόκινς - ο Fearless Leader παραδέχεται ότι η ανυπαρξία θεού δεν μπορεί να αποδειχτεί επιστημονικά.
 
Όσο για το επιχείρημά σου περί μυστικιστικών εμπειριών, νομίζω ότι θα έκανε ένα επιστήμονα/ρασιοναλιστή να χαμογελάσει.

Να σημειώσω καταρχήν ότι μάλλον το παρόν νήμα δεν το έχω διαβάσει πολύ προσεκτικά, καθώς δεν ξέρω πού αναφέρεται ο Ambrose στο μυστικισμό. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, σκέφτηκα ότι οι παρακάτω προτάσεις του (άθεου) καθηγητή Βιολογίας και Νευρολογίας στο Στάνφορντ Robert Sapolsky ίσως να είναι σχετικές με τη συζήτησή σας:

"By contrast, the potential for ecstasy is deeply intertwined with religiosity, where the mere possibility of belief and faith in the absence of proof is where it can be an ecstatic, moving truth. [...] But just because science can explain so many unknowns doesn’t mean that it can explain everything, or that it can vanquish the unknowable. That is why religious belief is not obsolete. The world would not be a better place without ecstasy, but it would be one if there wasn’t religion. But don’t expect science to fill the hole that would be left behind, or to convince you that there is none."

Πηγή
 
Top