sarant
¥
Το μονοτονικό έλυσε πολλά προβλήματα, αλλά δημιούργησε και μερικά. Το πρόβλημα των εγκλιτικών λύνεται, αλλά δεν έχω βρει ικανοποιητική λύση για τα συμπλέγματα λέξεων με απόστροφο (κάπως θα λέγονται αυτά) τα οποία συμπροφέρονται (τούδωσε, μούπε, νάρθει). Για κάποιο λόγο, ίσως επειδή είμαστε τρισχιλιετείς, δεν θέλουμε να τα γράφουμε με μια λέξη, δώσμουτο, ενώ οι Ιταλοί που είναι μειράκια δεν ορρωδούν να γράψουν dámelo.
Και ενώ δεν μ' ενοχλεί να βλέπω πολλά ατόνιστα μονοσύλλαβα, αλλού μου δημιουργείται πρόβλημα, πού στην ευχή θα τονιστεί η λέξη.
Αν είναι νάρθει θε ναρθεί. Καμιά αμφισημία.
Αν ειναι να 'ρθει θε να 'ρθει. Πού ο τόνος;
Και ενώ δεν μ' ενοχλεί να βλέπω πολλά ατόνιστα μονοσύλλαβα, αλλού μου δημιουργείται πρόβλημα, πού στην ευχή θα τονιστεί η λέξη.
Αν είναι νάρθει θε ναρθεί. Καμιά αμφισημία.
Αν ειναι να 'ρθει θε να 'ρθει. Πού ο τόνος;