Και άλλη μια πιθανότητα: Αν η ταινία είναι στα ινδικά, κατά πάσα πιθανότητα ο υποτιτλιστής μεταφράζει από αγγλικό σενάριο, καθώς τα ινδικά δεν είναι δα και η πιο διαδεδομένη γλώσσα στην Ελλάδα. Αν το μεταφρασμένο στα αγγλικά σενάριο δεν περιλαμβάνει τους στίχους των τραγουδιών, πώς να μεταφράσει εξ ακοής από τα ινδικά ο φουκαριάρης ο υποτιτλιστής;
Ορίστε ένα δείγμα μετάφρασης στίχων (EL>EN), που βρήκα
και παρότι είναι φιλότιμη για ερασιτέχνη προσπάθεια, επιτυχημένη δεν θα την έλεγα αφού, εκτός από τις μεταφραστικές αστοχίες, αγνοεί παντελώς μέτρο και ρυθμό. Δεν είναι και το καλύτερο παράδειγμα γι' αυτό που συζητάμε, αλλά κάτι δείχνει:
Στίχοι/Poem by: Nikos Kavvadias
Μουσική/Music: Thanos Mikroutsikos from the album Southern Cross/Ο Σταυρός του Νότου
Translation into English by: zeena61
Willie, the black boiler man from Djibouti
Willie, the black boiler man from Djibouti,
Right after finishing his night shift,
Would come laughing to find me in my cabin
And would talk to me for hours about strange things.
He told me how they smoke hashish in Algiers
And how they snort white powder in Aden
And how they shout and talk to themselves afterwards
when their grogginess surrounded them with weird dreams.
He told me that one night, after snorting, he had seen
Himself riding horses on the waves of the sea,
And that mermaids with wings were coming after him.
"When we get to Aden", he told me, "you will try it too"
I would give him sweets and razor blades
And I would tell him that hashish is a killer
And then he would laugh out loud and
Lift me high off the ground with one hand.
Inside his huge body he had a soft heart;
One night in the bar "Redjinda" in Marseille
In protecting me from a Spaniard,
He took a blow on the head from an empty bottle.
One day we left him, dry from fever,
Burning up over there in the Far East.
O God of black people forgive the kind Will,
And give him, wherever he is, a little of the white powder.
Ο Γουίλλη ο μαύρος θερμαστής από το Τζιμπουτί
Ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής από το Τσιμπουτί
όταν από τη βάρδια του τη βραδινή σχολούσε
στην κάμαρά μου ερχότανε γελώντας να με βρει
κι ώρες πολλές για πράγματα περίεργα μου μιλούσε.
Μου 'λεγε πώς καπνίζουνε στο Αλγέρι το χασίς
και στο Άντεν πώς χορεύοντας πίνουν την άσπρη σκόνη
κι έπειτα πώς φωνάζουνε και πώς μονολογούν
όταν η ζάλη μ' όνειρα περίεργα τους κυκλώνει.
Μου 'λεγε ακόμα ότι είδε αυτός μια νύχτα που 'χε πιει
πως πάνω σ' άτια κάλπαζε στην πλάτη της θαλάσσης
και πίσωθε του ετρέχανε γοργόνες με φτερά
σαν πάμε στο Άντεν μου 'λεγε κι εσύ θα δοκιμάσεις.
Εγώ γλυκά του χάριζα και λάμες ξυραφιών
και του 'λεγα πως το χασίς τον άνθρωπο σκοτώνει
και τότε αυτός συνήθιζε γελώντας τρανταχτά
με το 'να χέρι του ψηλά πολύ να με σηκώνει.
Μες στο τεράστιο σώμα του είχε μια αθώα καρδιά
κάποια νυχτιά μέσα στο μπαρ Ρετζίντα
στη Μαρσίλια
για να φυλάξει εμένα από έναν Ισπανό
έφαγε αυτός μια αδειανή στην κεφαλή μποτίλια.
Μια μέρα τον αφήσαμε στεγνό απ' τον πυρετό
πέρα στην Άπω Ανατολή να φλέγεται να λιώνει
θεέ των μαύρων τον καλό συγχώρεσε Γουίλ
και δώσ' του εκεί που βρίσκεται λίγη απ' την άσπρη σκόνη.
