Πράγματι η προσπάθεια εξεύρευσης πολιτικώς ορθού όρου αποδεικνύεται πολύ δύκολη στην πράξη. Πάντως, σε όλες τις περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με λύσεις που επιβάλλονται άνωθεν (συνήθως σε επίπεδο EE), συχνά κατόπιν παραινέσεων ή αιτημάτων των ενδιαφερομένων οργανώσεων. Παρεμπ., να πω ότι σχεδόν πάντα (τουλάχιστον στην κοινοτική νομοθεσία) όλα τα στοιχεία του όρου είναι στον πληθυντικό δηλ. "άτομα με αναπηρίες".
Ιστορικά, ο όρος "άτομα με ειδικές ανάγκες" είναι προγενέστερος του "άτομα με αναπηρίες". Η ποσοτική υπεροχή του όρου "άτομα με ειδικές ανάγκες" όσον αφορά τα διαδικτυακά ευρήματα στην ελληνική γλώσσα, εξηγείται από το ότι χρησιμοποιήθηκε σε νομοθετικά και κανονιστικά κείμενα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ' ό,τι ο νεότερος όρος (η αλλαγή τοποθετείται χρονικά στις αρχές της δεκαετίας μας, ουσιαστικά το 2002-2003). Εξάλλου, οι νομοθετικές και κανονιστικές πράξεις αυτές συνεχίζουν σε πολλές περιπτώσεις να βρίσκονται σε ισχύ άνευ τροποποιήσεως της χρησιμοποιούμενης ορολογίας: επομένως, συνεχίζουν να δίνουν και ευρήματα του προγενέστερου όρου.
Είναι επιτυχής απόδοση η "αναπηρία" για το "disability". Μου φαίνεται ότι για αυτό το ζήτημα μπορεί να συζητούμε για αιώνες χωρίς να καταλήξουμε σε συμφωνία: πράγματι ο αγγλικός όρος φαίνεται να τονίζει την έλλειψη δεξιοτήτων που λείπουν από τα ΑμεΑ και τις οποίες έχουν τα αρτιμελή άτομα, κι όχι την αναπηρία. Από την άλλη, νομίζω ότι η όποια εμειρία μας με τον όρο "ειδικές ανάγκες'" (που δομικά δεν είναι αρνητικά φορτισμένος) αποδεικνύει ότι ένας πολιτικά ορθός όρος δεν αρκεί για να αλλάξει τις προβληματικές αντιλήψεις μιας κοινωνίας. Έπειτα, αν οι Άγγλοι επέλεξαν το disability και όχι το handicap, τα ίδια νομοθετήματα της ΕΕ που στο αγγλικό κείμενο έχουν το disability, στο γαλλικό βάζουν handicap! Αυτές, οι διαφοροποιήσεις (για ένα πρόσφατο παράδειγμα, μπορεί κανείς να δει το κείμενο του παραρτήματος ΙΙ της οδηγίας 2009/45/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 6ης Μαΐου 2009, για τους κανόνες και τα πρότυπα ασφαλείας για τα επιβατηγά πλοία) αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει ομοφωνία ως προς τη γλωσσικά βέλτιστη προσέγγιση, για αυτό και νομίζω ότι η ελληνική απόδοση "αναπηρία" δεν είναι κατ' ανάγκη ατυχής (ούτε βεβαίως και κατ' ανάγκη επιτυχής).
Σε κάθε περίπτωση, πολύ σημαντικότερο από τον όρο που θα επιλεγεί, είναι το αν η νομοθεσία και οι πολίτες μπορούν να βοηθήσουν για την ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών ζωής των ΑμεΑ. Ως προς αυτό, όλοι γνωρίζουμε ότι, δυστυχώς, η χώρα μας υστερεί δραματικά σε όλα τα επίπεδα.