Κοίτα να δεις, ρε παιδί μου, τι έχασα για να ταξιδεύω! Και έγινε και παραπομπή στις θεατρικές μου επιδόσεις.
Λοιπόν, κυρίες μου, πρώτον, όταν μιλάμε για θεατρίνες, τραγουδίστριες, μοντέλες και λοιπές παρόμοιες υπάρξεις, τις κρίνουμε πάντα σοβαντισμένες, φτιαγμένες και φοτοσοπημένες, διότι έτσι ακριβώς τις απολαμβάνουμε. Όταν με το καλό γίνουμε μεγάλοι και τρανοί και αρχίσουμε να τις συναναστρεφόμαστε, ε, τότε ας αρχίσει το "την έχεις δει άβαφη; μπλιάχ!" Έως τότε, ηρεμία-ψυχραιμία. Δεν τις συγκρίνουμε με εσάς. Τις συγκρίνουμε μεταξύ τους.
Δεύτερον, καταγγέλλω ότι το δίλημμα Κίρα ή Σκάρλετ είναι παραπλανητικό, αποπροσανατολιστικό και εντάσσεται στα ζιζάνια που σπέρνουν οι κομμουνισταί και οι εχθροί του έθνους. Κίρα ΚΑΙ Σκάρλετ.
Τρίτον, (σε στενή συνάφεια με το πρώτο): πολλές φορές οι κυρίες του σελιλόιντ κρίνονται με βάση συγκεκριμένες εμφανίσεις τους, και με βάση αυτές αποθηκεύονται στη μνήμη μας. Έτσι, όταν λέω π.χ. ότι μου αρέσει η Σκάρλετ, εννοώ τη Σκάρλετ να κυλιέται στον αγρό με εκείνο το ωραίο παλικάρι σε κείνη την ταινία του Γούντι. Όταν λέω ότι μου αρέσει η Κίρα εννοώ, ότι ... μου αρέσει γενικώς (λάθος παράδειγμα, ντάμιτ). Όταν λέω (εδώ αναμένονται πλήθος γυναικεία επιφωνήματα αηδίας) ότι μου αρέσει η Μέλανι Γκρίφιθ, εννοώ τη Μέλανι Γκρίφιθ (ή όποια στην ευχή την ντουμπλάριζε) στο "Διχασμένο Κορμί" ή το "Something Wild". Και πάει λέγοντας.
Επίσης, όταν λέω ότι δεν μου αρέσει η Αντζελίνα Τζολί δεν εννοώ ότι αν μου την έδιναν δεν θα την έπαιρνα (αυτό είναι απάντησε σε άρρενες φίλους).
Κυρίες μου, παρακαλώ μην απειλείστε από τις φαντασιώσεις μας. Οκ;