Παρότι στη Γραμματική της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (σελ. 26) ξεχνάνε την περίπτωση που το ενωτικό χρησιμοποιείται σε σύνθετες λέξεις, το ενωτικό δεν έχει καταργηθεί σ’ αυτή την περίπτωση, έστω κι αν θεωρείται λάθος να χρησιμοποιείται σε λέξεις όπως *αντι-εξουσιαστές, *αντι-βιοτικό. Σύμφωνα με τον Οδηγό της Νεοελληνικής Γλώσσας, αλλά και από την πείρα μας, ξέρουμε ότι θα δούμε συχνά το ενωτικό σε νέες ή περιστασιακές συνθέσεις (π.χ. αντι-λαζοπουλικός) ή «εκεί όπου η σύνθεση θα εμπόδιζε την αναγνώριση των συνθετικών στοιχείων (π.χ. παν-ρωσικός, παν-πολιτειακός, πάν-χαζος, πάν-χοντρος)». [Δεν ξέρω αν έχουμε κάποιο σύνθετο με «ν-π» χωρίς ενωτικό, αλλά τα πανρωσικός, πάνχαζος, πάνχοντρος κυκλοφορούν άφοβα πλέον.]
ΛΝΕΓ και Ορθογραφικό έχουν αντιιός (χωρίς ενωτικό). Το αντιός είναι νόμιμο, αλλά, εκτός από γραφικό, δεν συνηθίζεται (βλέπε αντιισταμινικά, αντιιδρωτικό, αντιιατρικός). Από το αντιιός θα προκύψει αντιιικός με τρία γιώτα — δεν μπορεί να γίνει έκπτωση σ’ αυτή τη διαδρομή εκτός αν την επιβάλει αργότερα η χρήση. Για να μην εμποδίζεται «η αναγνώριση των συνθετικών στοιχείων» νομιμοποιούνται όσοι γράφουν αντι-ιικό (άλλωστε έτσι διαβάζεται). Ωστόσο, με πάμπολλα έγκυρα ευρήματα για το νομιμότατο αντιιικό χωρίς ενωτικό, πιστεύω ότι όποιος το χρησιμοποιεί μπορεί και να το αιτιολογήσει. Αλλά και όποιος προτιμά να χρησιμοποιεί άλλη εκδοχή, προφανώς πιστεύει ότι μπορεί να αιτιολογήσει τη δική του.
