Για τη φωνητική καθοδήγηση είχα πρωτοακούσει πριν από αρκετά χρόνια, από φίλο επιχειρηματία που οι δουλειές τον αναγκάζουν να ταξιδεύει συχνά στο Λονδίνο και να σκυλοβαριέται στο ξενοδοχείο μόνος του τα βράδια (δεν πίνει, δεν τρέχει στα καζίνα, δεν ξενο~). Μια φορά μιλήσαμε στο τηλέφωνο αμέσως μετά από ένα τέτοιο ταξίδι και μου λέει: «Α, αυτή τη φορά δε βαρέθηκα καθόλου. Εκεί που νοικιάζω αυτοκίνητο, με ρώτησαν αν θέλω [δεν θυμάμαι πώς το είπε]. Ήθελα. Οπότε τα βράδια έπαιρνα το αυτοκίνητο και έκανα τσάρκες ό,που με έβγαζε ο δρόμος και έσπαγα πλάκα με την τύπισσα που μου έλεγε “Σε δύο δρόμους θα στρίψετε αριστερά”, “Στον προηγούμενο δρόμο έπρεπε να στρίψετε” κ.ο.κ.».
Υπάρχει entertainment value. Παρόμοια σκηνή επαναλήφθηκε πριν από μερικές μέρες όταν ένας ταξιτζής που με κατέβαζε από Δροσιά προς Μαρούσι αποφάσισε να μου κάνει επίδειξη το σύστημα με φωνητική καθοδήγηση που είχε βάλει. Αντί, ωστόσο, να βάλει δρόμο στο Μαρούσι για προορισμό, έβαλε δρόμο από εκεί που με είχε πάρει. Άρχισε λοιπόν η ευγενική γυναικεία φωνή να λέει πού να στρίψουμε για να πάμε προς τα πίσω. Και κάθε κάθετο που περνούσαμε έπρεπε να αναθεωρήσει τις υποδείξεις της καθώς εμείς ακάθεκτοι κατευθυνόμασταν προς την αντίθετη μεριά. Οπότε σκέφτηκα (το τεχνοφρικιό) ότι θα πρέπει σε μελλοντική έκδοση να μπει και επιλογή (εκ)φραστικού επιπέδου — στην πέμπτη στροφή που θα έχεις αγνοήσει τας υποδείξεις, να σου ρίχνει και το ~σταυρίδι που σου πρέπει.
Ναι, με αναλυτικές οδηγίες είναι το στράτα-στρατούλα σύστημα και απενεργοποιείται η φωνή, αλλά, κακά τα ψέματα, η φωνητική καθοδήγηση είναι όλα τα λεφτά (μέχρι να τη βαρεθείς).