Η μαντλέν του Προυστ

[eleanor]

Ευχαριστώ πολύ!

 

[nickel]

Σκληρή αβεβαιότητα, κάθε φορά που η σκέψη νιώθει πως την ξεπερνά ο ίδιος ο εαυτός της· όταν αυτός, ο ερευνητής, είναι ταυτόχρονα κι όλη η σκοτεινή χώρα που πρέπει να ερευνήσει κι όπου όλα του τα εφόδια δεν τον βοηθούν σε τίποτα.

 

[daeman]

Σκληρή αβεβαιότητα, κάθε φορά που η σκέψη νιώθει πως την ξεπερνά ο ίδιος ο εαυτός της· όταν αυτός, ο ερευνητής, είναι ταυτόχρονα κι όλη η σκοτεινή χώρα που πρέπει να ερευνήσει κι όπου όλα του τα εφόδια δεν τον βοηθούν σε τίποτα.

σελίδα 48, μτφ. Παύλου Ζάννα

 

[m_a_a_]

What an abyss of uncertainty, whenever the mind feels overtaken by itself; when it, the seeker, is at the same time the dark region through which it must go seeking

Σκληρή αβεβαιότητα, κάθε φορά που η σκέψη νιώθει πως την ξεπερνά ο ίδιος ο εαυτός της· όταν αυτός, ο ερευνητής, είναι ταυτόχρονα κι όλη η σκοτεινή χώρα που πρέπει να ερευνήσει

Ο Προυστ για κάποιον λόγο είναι ακόμα στο bucket list μου, οπότε ίσως είναι αδαής η ερώτησή μου: γιατί «αυτός», και όχι «αυτή», από τη στιγμή που το the mind αποδόθηκε ως «η σκέψη»; Στο γαλλικό πρωτότυπο πόσο διάφανη είναι η συμφωνία μεταξύ ουσιαστικού και αντωνυμίας άραγε;

 

[daeman]

Μάλλον το «αυτός» αναφέρεται στο «εαυτός της» που προηγείται, το ίδιο και το «ερευνητής» που έπεται.
Έτσι το διαβάζω, δηλαδή, οπότε δεν με ξενίζει.

 

[m_a_a_]

Μάλλον το «αυτός» αναφέρεται στο «εαυτός της» που προηγείται, όπως και το «ερευνητής» που έπεται.

Πείραμα:

Σκληρή αβεβαιότητα, κάθε φορά που το μυαλό νιώθει πως το ξεπερνά ο ίδιος ο εαυτός του· όταν αυτός, ο ερευνητής, είναι ταυτόχρονα κι όλη η σκοτεινή χώρα που πρέπει να ερευνήσει…

Σκληρή αβεβαιότητα, κάθε φορά που το μυαλό νιώθει πως το ξεπερνά ο ίδιος ο εαυτός του· όταν αυτό, ο ερευνητής, είναι ταυτόχρονα κι όλη η σκοτεινή χώρα που πρέπει να ερευνήσει…

Το δεύτερο δεν είναι πιο ευκρινές;