Η Κύπρος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια το εργαστήριο του πλανήτη για νέες τάσεις στην ονοματοδοσία. Τα παραδοσιακά ονόματα, όπως “Αντρέας” ή “Μαρία”, δεν έχουν πλέον καμία θέση στην εποχή του «δημιουργικού βαφτισμού». Τι εννοούμε με αυτό; Μιλάμε για τον καινούργιο, μαγικό κόσμο των συνθέτων ονομάτων, που προέρχονται από δύο αρχαία ελληνικά ονόματα, με μισό από το καθένα.
Πάρτε για παράδειγμα τον μικρό «Αχιλλεμήδη». Οι γονείς του δεν μπορούσαν να αποφασίσουν αν προτιμούν τον ηρωικό Αχιλλέα ή τον σοφό Δημήδη. Κι έτσι, ο καημένος ο μικρός μεγαλώνει με ένα όνομα που μοιάζει περισσότερο με μύθο της χημείας παρά με όνομα ανθρώπου. Όταν τον ρωτάνε στο σχολείο, “Πώς σε λένε;”, το μόνο που μπορεί να πει είναι: “Είναι περίπλοκο…”
Και τι να πούμε για την μικρή «Αφροδωράντη»; Οι γονείς της ήθελαν το μισό της να είναι γοητευτικό σαν την Αφροδίτη και το άλλο μισό να έχει τη σοφία της Λωράντης. Το αποτέλεσμα; Ένα όνομα που φαίνεται να ακούγεται σαν ποίημα της Γ’ Δημοτικού που δεν τελείωσε ποτέ.
Ο «Περικλέαρχος» και η «Ευκλειδάνθη» θα μπορούσαν να είναι ήρωες σε κάποια παιδική παράσταση, αλλά είναι απλώς παιδιά που προσπαθούν να επιβιώσουν στον κόσμο των ενηλίκων με αυτά τα μεγαλοπρεπή ονόματα. Οι γονείς, φυσικά, έχουν μια έτοιμη απάντηση όταν τους ρωτούν γιατί έδωσαν τέτοια ονόματα: “Θέλαμε να είναι μοναδικά”.
Όμως, η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει άλλη άποψη για όλο αυτό το φαινόμενο. Οι ιερείς έχουν αρχίσει να αντιδρούν, δηλώνοντας πως αυτή η μόδα των “μισών και μισών” ονομάτων ξεφεύγει από την παράδοση και τη χριστιανική ταυτότητα. “Τα ονόματα των αγίων είναι πολύτιμα και φέρουν ευλογία”, δηλώνει ο Πατήρ Νικόλαος. “Δεν είναι σωστό να μπερδεύουμε τον Αχιλλέα με τον Δημήδη ή την Αφροδίτη με την Λωράντη. Αυτά τα ονόματα δεν έχουν καμία σύνδεση με την πνευματική μας κληρονομιά”.
Οι γονείς, βέβαια, επιμένουν στη “μοναδικότητα”, ενώ οι ιερείς τονίζουν την ανάγκη για σεβασμό στην παράδοση και τη σημασία των βαφτιστικών ονομάτων. Κι έτσι, η Κύπρος του 21ου αιώνα γίνεται το πεδίο μάχης ανάμεσα στην ανάγκη των γονιών να είναι “πρωτότυποι” και την εκκλησιαστική παράδοση που αναζητά σταθερότητα και νόημα. Μοναδικό ή όχι, το μόνο σίγουρο είναι ότι τα παιδιά θα συνεχίσουν να αναρωτιούνται πώς θα τα αποκαλούν στο σχολείο χωρίς να προκαλούν γέλια. Μερικά από τα πιο “δημιουργικά” ονόματα που έχουν εμφανιστεί είναι:
- Ηρακλείδωνας (Ηρακλής + Ποσειδώνας)
- Αριστομάριος (Αριστοτέλης + Μάριος)
- Ζηνωλέων(Ζήνων + Λέων)
- Απόλλωξάνθη (Απόλλων + Ξανθίππη)
- Πανδράμαχος (Πανδώρα + Εύμαχος)
- Κλειώφόρος (Κλειώ + Νικηφόρος)
- Πλάτρίκιος (Πλάτων + Πατρίκιος)
- Αλκιβίανθη (Αλκιβιάδης + Ξανθίππη)
- Ορφέαννα (Ορφέας + Ιωάννα)
Από εδώ: Συνθέτοντας Ονόματα: Η Κυπριακή Μόδα που Έχει Ξεφύγει (xeroteana.com)
Last edited:
