partblah1990
New member
Πότε χρησιμοποιούμε το και πότε το κι εκτός από τη γνωστή περίπτωση η λέξη που ακολουθεί να αρχίζει από φωνήεν?
και ή κι
- Thread starter partblah1990
- Start date
Δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχει κανόνας, αλλά εγώ δεν χρησιμοποιώ ποτέ "κι" αν ακολουθεί λέξη από i. Σε παλιότερα κείμενα βρίσκουμε και το κάπα με απόστροφο (κ' ήθελα). Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι δεν υπάρχει κανόνας που να επιβάλλει το "κι" αντί του "και", όπως δεν υπάρχει κανόνας που να επιβάλλει την έκθλιψη (αν και νομίζω ότι στο σχολείο μάς έλεγαν να την αποφεύγουμε σε επίσημο λόγο).
Για το και ή κι, στη γραμματική του Τριανταφυλλίδη γράφει:
ενώ η σχολική γραμματική του Γυμνασίου γράφει στη σελίδα 105:
Στην πράξη και για το και ή κι και για την έκθλιψη, εγώ τουλάχιστον εφαρμόζω δύο κριτήρια:
- το γενικότερο ύφος, το είδος και τον ρυθμό του κειμένου, δηλαδή σε χαλαρό γραπτό (που πλησιάζει τον προφορικό λόγο ή θέλω να δώσει αυτή την εντύπωση) ή σε γρήγορο διάλογο που αποδίδει καθημερινό ή βιαστικό λόγο, και το κι γράφω και εκθλίψεις και αποκοπές κάνω, όπου μου ταιριάζει και το θεωρώ φυσικό.
- πότε μου ταιριάζει; Γράφω κι όταν θέλω να αποφύγω τη χασμωδία (π.χ.: και έλα, και εσύ, για αυτό) εκτός αν θέλω να τονίσω το και (και ήρθαν και έρχονται ακόμα). Αυτό που λέει ο Ελληγεννής αποπάνω για το κι πριν από τον ήχο ι, γενικά το τηρώ, εκτός αν σε διάλογο επικρατεί βιασύνη (κι ήρθε κι είπε τα δικά του στα γρήγορα κι ύστερα έγινε μπουχός, σίφουνας σου λέω!).
Για την έκθλιψη ιδίως, δες και σ' εκείνο το νήμα, που τα λένε καλύτερα και από μένα και από τις γραμματικές.
Να πω μόνο πως σ' αυτά κατέληξα στην πράξη, διαβάζοντας και δουλεύοντας τη γλώσσα, όχι μελετώντας την,
και ότι και οι πιο όμορφοι κανόνες, αν δεν έχουν έρεισμα στον ζωντανό λόγο, όμορφα καίγονται.
ενώ η σχολική γραμματική του Γυμνασίου γράφει στη σελίδα 105:
Στην πράξη και για το και ή κι και για την έκθλιψη, εγώ τουλάχιστον εφαρμόζω δύο κριτήρια:
- το γενικότερο ύφος, το είδος και τον ρυθμό του κειμένου, δηλαδή σε χαλαρό γραπτό (που πλησιάζει τον προφορικό λόγο ή θέλω να δώσει αυτή την εντύπωση) ή σε γρήγορο διάλογο που αποδίδει καθημερινό ή βιαστικό λόγο, και το κι γράφω και εκθλίψεις και αποκοπές κάνω, όπου μου ταιριάζει και το θεωρώ φυσικό.
- πότε μου ταιριάζει; Γράφω κι όταν θέλω να αποφύγω τη χασμωδία (π.χ.: και έλα, και εσύ, για αυτό) εκτός αν θέλω να τονίσω το και (και ήρθαν και έρχονται ακόμα). Αυτό που λέει ο Ελληγεννής αποπάνω για το κι πριν από τον ήχο ι, γενικά το τηρώ, εκτός αν σε διάλογο επικρατεί βιασύνη (κι ήρθε κι είπε τα δικά του στα γρήγορα κι ύστερα έγινε μπουχός, σίφουνας σου λέω!).
Για την έκθλιψη ιδίως, δες και σ' εκείνο το νήμα, που τα λένε καλύτερα και από μένα και από τις γραμματικές.
Να πω μόνο πως σ' αυτά κατέληξα στην πράξη, διαβάζοντας και δουλεύοντας τη γλώσσα, όχι μελετώντας την,
και ότι και οι πιο όμορφοι κανόνες, αν δεν έχουν έρεισμα στον ζωντανό λόγο, όμορφα καίγονται.
Βεβαίως και θα παρέμβαινα. Θεωρώ ότι πλέον υπάρχει μόνο και και κι. Το κ’ ανήκει σε άλλες εποχές. Ίσως θα το άφηνα σε ένα σύγχρονο λογοτεχνικό βιβλίο, αλλά μόνο εφόσον ο συγγραφέας το χρησιμοποιούσε με συνέπεια. Αν δεν το χρησιμοποιούσε με συνέπεια, θα το άλλαζα πάλι σε κι. Ίσως το ίδιο θα έκανα και σε παλαιότερο βιβλίο όπου δεν θα το χρησιμοποιούσε ο συγγραφέας με συνέπεια. Τι, θα άφηνα το κ’ να δείχνει διαφορετικές περιόδους ή διαθέσεις στο έργο του;
Όπως είπε ο Νίκελ, το κ' ανήκει σε άλλες εποχές. Ένα φανζίν που σέβεται τον εαυτό του προχωράει μπροστά, δεν κοιτάει πίσω.
Οι μόνοι που χρησιμοποιούν στις μέρες μας το κ' είναι ο Ρένος Αποστολίδης και οι δυο γιοι του. Πες το στον συντάκτη, αν θέλει να πάρει χούγια από αυτούς...
Οι μόνοι που χρησιμοποιούν στις μέρες μας το κ' είναι ο Ρένος Αποστολίδης και οι δυο γιοι του. Πες το στον συντάκτη, αν θέλει να πάρει χούγια από αυτούς...