Aiptasia

[AoratiMelani]

Κάποια ιδέα για εξελληνισμό της θαλάσσιας ανεμώνης Aiptasia;
From Ancient Greek ἀεί (aeí, “always”) and πετάω (petáō, “spread wings”), coined by Philip Henry Gosse in reference to the constantly extended tentacles of the anemones.
Να πούμε "Αειπτασία" στέκει;

 

[nickel]

Εγώ θα έλεγα να μην μπερδευτείς με επανανάλυση που ίσως θα κατέληγε σε Αειπτησία και να μείνεις σε μια απλή μεταγραφή σε Αιπτασία.

 

[m_a_a_]

Κ' είχα σκεφτεί πριν από κάποιο καιρό ν' ανοίξω ένα νήμα, ρωτώντας το φόρουμ αν έχετε υπόψη σας -εκτός της ψυχεδέλειας* (και του «φανερόθυμου»)- κι άλλες ξένες λέξεις «ελληνοπρεπούς» ετυμολογίας, που 'ναι δηλαδή ελληνική μόνο στα χαρτιά, πατώντας κατά τ' άλλα σε ανύπαρκτο κλιτικό παράδειγμα...

(Γιατί κάτι τέτοιο δεν έχουμε κ' εδώ;)

* Όσο για την ψυχεδέλεια:

The term was first coined as a noun in 1956 by psychiatrist Humphry Osmond as an alternative descriptor for hallucinogenic drugs in the context of psychedelic psychotherapy.[3] It is irregularly[4] derived from the Greek words ψυχή psychḗ 'soul, mind' and δηλείν dēleín 'to manifest', with the meaning "mind manifesting," the implication being that psychedelics can develop unused potentials of the human mind.[5] The term was loathed by American ethnobotanist Richard Schultes but championed by American psychologist Timothy Leary.[6]

Seeking a name for the experience induced by LSD, Osmond contacted Aldous Huxley, a personal acquaintance and advocate for the therapeutic use of the substance. Huxley coined the term "phanerothyme," from the Greek terms for "manifest" (φανερός) and "spirit" (θύμος). In a letter to Osmond, he wrote:

To make this mundane world sublime,
Take half a gram of phanerothyme

To which Osmond responded:

To fathom Hell or soar angelic,
Just take a pinch of psychedelic[7]

It was on this term that Osmond eventually settled, because it was "clear, euphonious and uncontaminated by other associations."

Παρεμπιπτόντως, αυτά περί πετάω/-ώ και -πτησίας, μου θύμισαν μια καθηγήτρια στο Λύκειο που έρχεται φουριόζα και μας ρωτάει τινος ρήματος αόριστος είναι το επέταξον, «και μη μου πείτε κι εσείς του πετάω/-ώ, όπως μου 'πανε οι άλλοι...»

Spoiler: Οπότε σηκώνω όλο χαρά το χέρι κι απαντώ:

Του «ίπταμαι»!

 

[nickel]

καθηγήτρια στο Λύκειο που έρχεται φουριόζα και μας ρωτάει τινος ρήματος αόριστος είναι το επέταξον, «και μη μου πείτε κι εσείς του πετάω/-ώ, όπως μου 'πανε οι άλλοι...»

Ενδιαφέρον. Με τη βοήθεια λεξικών, να κάνω κι εγώ σπόιλερ:

Spoiler: επέταξον;

Δεν υπάρχει επέταξον. Το ρήματα ίπταμαι είναι μεταγενέστερος τύπος του πέτομαι, που δίνει αόριστο επτόμην. Τα επέταξα / επέταξε είναι αόριστος του επιτάσσω.

 

[m_a_a_]

Μια ιστορία πήγα να πω, κι αυτήν στραβά την είπα.
Η καθηγήτρια όντως το επιτάσσω ήθελε ν' ακούσει, και μάλλον τίνος ρήματος αόριστος είναι το επέταξα/επέταξε ρώτησε, αφού το δικό μου δεν υπάρχει, αλλά εγώ είπα να την πικάρω με τρόπο που τότε αντιλαμβανόμουν ως ευρηματικό...

 

[AoratiMelani]

Εγώ θα έλεγα να μην μπερδευτείς με επανανάλυση που ίσως θα κατέληγε σε Αειπτησία και να μείνεις σε μια απλή μεταγραφή σε Αιπτασία.

Αυτό θα κάνω, άλλωστε αυτό τουλάχιστον δίνει ευρήματα στον γούγλη.

 

[cougr]

Είναι αρκετοί αυτοί που την αποκαλούν με το αδόκιμο αλλά όχι ασυνήθιστο "Απταίσια".

 

[AoratiMelani]

Ναι, το είδα. Αλλά αυτό είναι απλώς ένα σαρδάμ τύπου "κορκόδειλος".