Για τον Ζηκίδη δεν ξέρω, ανεπίψογε (μα ποια έκδοση είναι αυτή;), αλλά η σημασία στον Δημητράκο χαρακτηρίζεται ως Α (στο επίτομο) και τα παραδείγματα στο πολύτομο κάνουν φανερό ότι πρόκειται για χρήση της αρχαίας ενώ αμέσως δίπλα έχουμε το αταίριαστο συνώνυμο «αηδής». Η σημασία με την οποία χρησιμοποιείται στα χρόνια που διαβάζω εγώ εφημερίδες και λογοτεχνία δεν είχε μπει στα παλιά λεξικά (π.χ. Πρωίας, Σταματάκο).
Στο απόσπασμα από το λήμμα έωλος του μεγάλου Δημητράκου έχει ίσως ενδιαφέρον το παράδειγμα «εώλοις σοφισματίοις» από το Περὶ ἀποχῆς ἐμψύχων του Πορφύριου. Σε μια αγγλική μετάφρασή του πάντως, διαβάζω «persuaded by stale and entirely outdated sophisms».
