Διάβαζα τον Αρκά της ημέρας (όπως κάθε μέρα). «Ο Αρκάς είναι πολύ προσεκτικός στα γλωσσικά κανονικά» λέω στη φίλη που είναι δίπλα μου, «αλλά αυτή τη φορά έκανε ένα λάθος στα δύσκολα. Άκου τι γράφει στον Θανασάκη: ΜΗΝ ΑΡΧΙΘΕΙΘ ΤΩΡΑ ΤΑ ΝΑΔΙΑ! ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΘΜΕΝΟ!»
Η φίλη με κοιτάζει απορημένη. Της εξηγώ. «Στα ψευδά του Θανασάκη, όπως το άηχο συριστικό σ γίνεται θ, το ηχηρό συριστικό ζ γίνεται δ. Γι’ αυτό τα “νάζια” γίνονται “νάδια”. Όμως το ξεχνάει αυτό αμέσως μετά και το “κανονισμένο” δεν το κάνει “κανονιδμένο”».
Η φίλη εξακολουθεί να με κοιτάζει απορημένη. «Μα αφού είναι kanonisméno, δεν είναι kanonizméno».
Και άρχισε ολόκληρη συζήτηση, όπου αποκαλύφθηκε ότι η φίλη έχει μάθει από τη μαμά της και προφέρει /sm/ τα «σμ», όπως το smile στα αγγλικά. «Smáil αλλά zmíli» της λέω. «Θες να πεις ότι το “κόζμος” που γράφουν στα μίντια δεν είναι λάθος;» «Είναι λάθος ορθογραφίας, όχι λάθος προφοράς. Δείχνει πώς ο λαϊκός κόζμος γράφει όπως μιλάει».
Της έδειξα και μια σειρά από παραδείγματα στα λεξικά που περιλαμβάνουν και προφορές (ΛΚΝ και ΜΗΝΕΓ). Και ανακαλύψαμε ότι εδώ και πολλά χρόνια προφέρει λάθος μερικές χιλιάδες λέξεις.
