Αλλά, το Τόκιο μού κάθεται στο στομάχι, οπότε θα δείτε "Τόκυο" στα γραπτά μου, γράφω όμως "Σίδνεϊ".
Επομένως ξεπετιέται από το γνωστό ασκό και το ακόλουθο ερώτημα: ο μεταφραστής κι ο επιμελητής πρέπει να ασκούν με τις επιλογές τους και πολιτική (διότι περί αυτού πρόκειται όταν δεν μεταφράζουν απλώς αλλά παίρνουν θέση) ή όχι;Παντελώς άσχετο αλλά δεν κρατιέμαι: Μιανμάρ ή Μυανμάρ είναι το όνομα που επέβαλε η χούντα της χώρας αυτής το 1989. Ως τότε, ήταν γνωστή ως Μπούρμα - ή Βιρμανία σε μας. Προσωπικά, επιλεγω συνειδητά να χρησιμοποιώ το Μπούρμα ή το Βιρμανία, ακόμα και όταν πρόκειται για μετάφραση - αλλά δεν μεταφράζω για πελάτες πλέον... Κλείνει η παρένθεση.
πολύ θα ήθελα να ήξερα πώς μεταφράζουν από τα αγγλικά π.χ. το Macedonia - φυσικά όταν αναφέρεται στη γνωστή χώρα βορείως των συνόρων. Και το ρωτώ αυτό γιατί δεν το έχω δει ΠΟΥΘΕΝΑ ΜΑ ΠΟΥΘΕΝΑ (σε ξένα sites οποιουδήποτε αντικειμένου) ως FYROM.
Βρήκα σε βιβλίο γεωγραφίας τη γραφή Κένια. Έχει και κάπου 73700 ευρήματα, λέει το Google, αν και ακόμη παραμένει μικρή μειοψηφία. Το πρόβλημά μου μπορείς να φανταστείς ποιο ήταν: Δεν υπάρχει αδιάσειστη επιχειρηματολογία υπέρ της γραφής Κένυα. Άρα γιατί όχι Κένια; Οπότε σαν να μου φαίνεται πως ένα style guide θα πρέπει να έχει ολάκερο παράρτημα με το τι πρέπει να χρησιμοποιείται κατά περίπτωση, για να μην γίνει μύλος...Το κυριότερο είναι ότι κανένα σύστημα δεν χαρακτηρίζεται από απόλυτη συνέπεια και λογική, οπότε μπορούμε κι εμείς να είμαστε ασυνεπείς στις επιλογές μας. (Την Κένυα, Κένυα ή Κένια;)
Ελπίζω να μην μπει και η Κένια στα «κατά περίπτωση». Αποφασίζεται μια όσο γίνεται πιο απλή προσέγγιση για τις μεταγραφές, διδάσκεται στα σχολειά, επιβάλλεται στα σχολικά βιβλία, προωθείται στους προοδευτικούς γραφιάδες στα ΜΜΕ, και σε λίγα χρόνια όσοι μένουμε να γράφουμε με αυτά που θυμόμαστε θα είμαστε απλώς γραφικοί και απροσάρμοστοι. Αυτό άλλωστε δεν συμβαίνει μόνο στη γλώσσα....με το τι πρέπει να χρησιμοποιείται κατά περίπτωση, για να μην γίνει μύλος...