Είδα κάπου το αγγλικό preantepenultimate —που το πέρασα για αστείο στην αρχή αλλά έχει, φαίνεται, τις χρήσεις του— και αναρωτήθηκα αν έχουμε κάτι αντίστοιχο στα ελληνικά. Ακόμα και το αντιπροτελευταίος δεν το γνώριζα μέχρι πρόσφατα, και εμφανίζει λίγα ευρήματα σε μιαν απλή αναζήτηση· στο σπίτι μας απλώς λέμε «προπροτελευταίος» και προσθέτουμε προ- όσο χρειάζεται, κάτι που κατά την εμπειρία μου κάνουν οι περισσότεροι που δεν λένε «τρίτος [ή παραπάνω] από το τέλος».
Πριν τον τελευταίο, και τον προτελευταίο, και τον αντιπροτελευταίο... Ποιος;
- Thread starter Duke_of_Waltham
- Start date
(Κι εκεί προπρόπερσι λέγαμε —με έμφαση στην πρώτη συλλαβή! Ξέρω, οικογένεια λογίων.)
Ωραία, υπάρχει όμως τίποτα πριν το αντιπροτελευταίος; Αμφιβάλλω, όμως δεν ξέρεις ποτέ.
Ωραία, υπάρχει όμως τίποτα πριν το αντιπροτελευταίος; Αμφιβάλλω, όμως δεν ξέρεις ποτέ.
Από ένα σημείο κι έπειτα, δεν είναι πρακτικό να φτιάχνουμε τεράστιες λέξεις επειδή κάποιος έφτιαξε μια αντίστοιχη σε κάποια άλλη γλώσσα. Δηλαδή αν είναι να κάθεται να μετράει ο αναγνώστης πόσες προθέσεις χώρεσαν σ' αυτήν τη λέξη για να βρει πόσες θέσεις πριν τον τελευταίο είναι ο *********προτελευταίος, δεν θα ήταν πιο απλό να γράψουμε "ο τέταρτος πιο πρόσφατος"; Αφήστε που, μετά τον 4ο, οι προθέσεις αρχίζουν να μοιάζουν σαν να επιλέχθηκαν αυθαίρετα και να μπήκαν σε τυχαία σειρά. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να το πω μονολεκτικά, θα προτιμούσα τον προπροπροτελευταίο.
Μια εύκολη και πρακτική λύση σε αυτές τις περιπτώσεις θα μπορούσε να είναι η αρίθμηση:
Τελευταίος
Προτελευταίος
Δυο φορές προτελευταίος (όχι, δεν θα προτείνω το δις προτελευταίος αν και θα έκανε οικονομία)
Τρεις φορές προτελευταίος (τρις προτελευταίος αν επιλέξατε το δις προηγουμένως) κ.ο.κ.
Χμ, μοιάζει στη λογική με τη σειρά
Μύριο
Εκατομμύριο
Δισεκατομμύριο
Τρισεκατομμύριο
αλλά μόνο μοιάζει, οκ;
