Ψάχνοντας κάτι δικά μου, έπεσα πάνω σε
αυτό, που αντιβάλλει την πνευματικότητα με τη θρησκεία:
Η πνευματική νοημοσύνη δεν έχει συνεπώς απαραίτητα σχέση με τη θρησκεία. Δεν μας εκπλήσσει το εύρημα ότι πολλοί ανθρωπιστές και άθεοι έχουν υψηλή πνευματική νοημοσύνη και πολλοί θρησκευόμενοι χαμηλή.
Εφόσον βλέπω ότι η συζήτηση έχει ξεφύγει ήδη αρκετά από την αναζήτηση της καταλληλότερης απόδοσης, βρήκα κι εγώ την ευκαιρία να κάνω την πρώτη μου παρέμβαση.
Συμφωνώ με το παράθεμα της antongoun. Η εξήγηση για το συγκεκριμένο γεγονός είναι αρκετά απλή. Αν και δεν έχω πρόθεση να κρίνω την πνευματική νοημοσύνη οποιουδήποτε, ο λόγος για τον οποίο οι «θρησκευόμενοι» ενδέχεται συχνότερα να παρουσιάζουν «χαμηλότερη πνευματική νοημοσύνη» από τους «άθεους» είναι πως, όταν η εκάστοτε κυρίαρχη ιδεολογία επιβάλλει ή προωθεί την υιοθέτηση μίας (συγκεκριμένης) θρησκείας, καθιστώντας την ταύτιση με την εν λόγω θρησκευτική πίστη οιονεί αυτονόητη για τα άτομα επί των οποίων (η ιδεολογία αυτή) επιδρά, τότε οποιοσδήποτε αυτοχαρακτηρίζεται «άθεος» έχει κατά πάσα πιθανότητα ήδη εμπλακεί σε κάποιου είδους πνευματική αναζήτηση προκειμένου να καταλήξει σε αυτήν του την τοποθέτηση, δηλαδή τη ρήξη με τις κατεστημένες απόψεις, κάτι που δεν αποτελεί προϋπόθεση για τους πιστούς.
Το ίδιο μπορούμε να παρατηρήσουμε και σε άλλα πεδία: συνήθως, οι άνθρωποι που υιοθετούν μειοψηφικές απόψεις, ιδεολογίες, κ.λπ., είναι άνθρωποι που, ανεξαρτήτως εάν οι απόψεις τους αυτές μάς φαίνονται σωστές ή όχι, έχουν καταλήξει εκεί κατόπιν κάποιας αναζήτησης. Έτσι, για παράδειγμα, και στην πολιτική, είναι πολύ πιθανό να συναντήσουμε έναν υποστηρικτή ακραίων απόψεων, ο οποίος να μπορεί να παραπέμψει και σε πέντε-δέκα βιβλία/θεωρητικούς, ή να είναι περισσότερο ενημερωμένος σχετικά με ζητήματα της επικαιρότητας, από κάποιον ο οποίος στηρίζει πιο «mainstream» κόμματα: αφαιρώντας κάθε περιεχόμενο από τις ιδεολογίες των ατόμων που εξετάζουμε, μπορούμε να πούμε ότι ο «ακραίος» μας είναι περισσότερο «πολιτικό ζώο» από τον «μετριοπαθή», στον βαθμό που ασχολείται περισσότερο με την πολιτική, γενικά. Αντίστοιχα, ένας «άθεος» μπορεί να χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη «πνευματικότητα», απ' ό,τι ένας «παθητικά θρησκευόμενος».
Για να προσθέσω μία αναλογία από τη Φυσική, η αμφισβήτηση, όπως οποιαδήποτε άλλη μορφή αντίστασης, συνεπάγεται της άσκηση κάποιας δύναμης, με αποτέλεσμα να παρατηρείται μία διακύμανση, μία αύξηση της «έντασης», εκεί όπου το μοτίβο θέλει την πλειοψηφία να αποδέχεται παθητικά κάποιες απόψεις.
Επίσης, συνήθως οι μειοψηφικές ομάδες απαιτούν μεγαλύτερο βαθμό συμμετοχής από τα μέλη τους, απ' ό,τι οι πλειοψηφικές.
Κατά τα άλλα, νομίζω πως, ανεξαρτήτως της μετάφρασης του όρου, το νόημα του SBNR έχει να κάνει με την αναζήτηση, σε αντιδιαστολή με την υιοθέτηση ενός παγιωμένου ιδεολογικού συστήματος (όπως είναι εξ ορισμού οι θρησκείες).