Αν
| Μετάφραση Νίκου Καρβούνη
If you can keep your head when all about you | Αν να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου, όταν τριγύρω σου
Are losing theirs and blaming it on you, | όλοι τα ’χουν χαμένα και σʼ εσέ της ταραχής τους ρίχνουν την αιτία,
If you can trust yourself when all men doubt you,| αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον ίδιο τον εαυτό σου όταν ο κόσμος
But make allowance for their doubting too; | δε σε πιστεύει κι αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία.
If you can wait and not be tired by waiting,| Να περιμένεις αν μπορείς δίχως να χάνεις την υπομονή σου
Or being lied about, don’t deal in lies,| κι αν άλλοι σε συκοφαντούν να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα
Or being hated, don’t give way to hating,| κι αν σε μισούν, εσύ ποτέ σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις,
And yet don’t look too good, nor talk too wise:| μα να μην κάνεις τον καλό ή τον πολύ σοφό στα λόγια.
|
If you can dream—and not make dreams your master; | Αν να ονειρεύεσαι μπορείς και να μην είσαι δούλος των ονείρων,
If you can think—and not make thoughts your aim; | αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου,
If you can meet with Triumph and Disaster| αν νʼ αντικρίζεις σου βαστά το θρίαμβο και τη συμφορά παρόμοια
And treat those two impostors just the same; | κι όμοια να φέρνεσαι σʼ αυτούς τους δυο τυραννικούς απατεώνες.
If you can bear to hear the truth you’ve spoken| Αν σου βαστά η ψυχή νʼ ακούς όποιαν αλήθεια εσύ είχες ειπωμένη,
Twisted by knaves to make a trap for fools,| παραλλαγμένη απʼ τους κακούς, για να ’ναι για τους άμυαλους παγίδα,
Or watch the things you gave your life to, broken,| ή συντριμμένα να θωρείς όσα σου ’χουν ρουφήξει τη ζωή σου
And stoop and build ’em up with worn-out tools:| και πάλι να ξαναρχινάς να χτίζεις μʼ εργαλεία που ‘ναι φθαρμένα.
|
If you can make one heap of all your winnings| Αν όσα απόχτησες μπορείς σʼ ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις
And risk it on one turn of pitch-and-toss,| και δίχως φόβο, μονομιάς κορώνα ή γράμματα όλα να τα παίξεις
And lose, and start again at your beginnings| και να τα χάσεις και απʼ αρχής, ατράνταχτος, να ξεκινήσεις πάλι
And never breathe a word about your loss;| και να μη βγάλεις και μιλιά γιʼ αυτό τον ξαφνικό χαμό σου.
If you can force your heart and nerve and sinew| Αν νεύρα και καρδιά μπορείς και σπλάχνα και μυαλό όλα να τα σφίξεις
To serve your turn long after they are gone, | να σε δουλέψουν ξαναρχής κι ας είναι από πολύν καιρό σωσμένα
And so hold on when there is nothing in you| και να κρατιέσαι πάντα ορθός, όταν δεν σου ΄χει τίποτε απομείνει
Except the Will which says to them: ‘Hold on!’| παρά μονάχα η θέληση, κράζοντας σε όλα αυτά «βαστάτε».
|
If you can talk with crowds and keep your virtue, | Αν με τα πλήθη να μιλάς μπορείς και να κρατάς την αρετή σου,
Or walk with Kings—nor lose the common touch,| με βασιλιάδες να γυρνάς, δίχως απʼ τους μικρούς να ξεμακρύνεις.
If neither foes nor loving friends can hurt you,| Αν μήτε φίλοι, μήτʼ εχθροί μπορούνε πια ποτέ να σε πειράξουν,
If all men count with you, but none too much;| όλο τον κόσμο αν αγαπάς, μα και ποτέ παρά πολύ κανένα.
If you can fill the unforgiving minute| Αν του θυμού σου τις στιγμές, που φαίνεται αδυσώπητη η ψυχή σου,
With sixty seconds’ worth of distance run, | μπορείς νʼ αφήσεις να διαβούν την πρώτη ξαναβρίσκοντας γαλήνη,
Yours is the Earth and everything that’s in it, | δική σου θα ’ναι τότε η Γη, μʼ όλα και μʼ ό,τι πάνω της κι αν έχει
And—which is more—you’ll be a Man, my son!| και κάτι ακόμα πιο πολύ: Άντρας αληθινός θα ’σαι, παιδί μου.
