Οι σειρές που βλέπω αυτό τον καιρό είναι κατά κύριο λόγο πρόσφατες, αλλά περισσότερο απολαμβάνω μια λίγο πιο παλιά, το Justified. Περίμενα να μη μου αρέσει, καθώς φέρνει σε σύγχρονο γουέστερν, αλλά με κέρδισε από το πρώτο επεισόδιο. Καλογραμμένοι διάλογοι (που όπως λένε όσοι ξέρουν, ακολουθούν πιστά το ύφος του Έλμορ Λέναρντ), έξυπνες πλοκές, τοπικό χρώμα και πολύ χιούμορ, με περίπλοκους κεντρικούς χαρακτήρες και μια ανεξάντλητη συλλογή από ιδιόρρυθμους και συχνά κουτοπόνηρους εγκληματίες. Ο Τίμοθι Όλιφαντ μαγνητίζει στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ από το υπόλοιπο καστ ξεχωρίζω τον εξαιρετικό Ουόλτον Γκόγκινς και (στον δεύτερο κύκλο) τη σπουδαία Μάργκο Μάρτιντειλ.
Είναι από τις σειρές που ξεκίνησα να βλέπω στην τηλεόραση (με εντυπωσίασε το Mega που την πρόβαλε μες στο καλοκαίρι του 2013, αντί για επαναλήψεις), αλλά δεν μπόρεσα να δω τον πέμπτο (και προτελευταίο) κύκλο όταν προβλήθηκε την επόμενη χρονιά. Φέτος την ξεκίνησα από την αρχή, ευτυχώς μη γνωρίζοντας ακόμα πώς τελειώνει.