Να λείπει το βύσσινο

[Theseus]

Η σημασία της φράσης αυτής είναι «ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω», μα από πού είναι η προέλευση; Προφανώς είναι θρυλική η επόμενη ιστορία:

Παροιμιώδης φράση άρνησης είναι το γνωστό «να λείπει το βύσσινο», που λέμε όταν θέλουμε να δηλώσουμε ότι δεν επιθυμούμε κάτι που μας προτείνουν.

Σύμφωνα με τον Τάκη Νατσούλη, η φράση αυτή και η εναλλακτική «να μένει το βύσσινο», γεννήθηκε γύρω στα 1905-1908.

Ο μύθος λέει ότι κάποτε, κάποιος ψηφοφόρος ενός βουλευτή παρήγγειλε στο σερβιτόρο του καφενείου, που συναντήθηκαν, ένα γλυκό βύσσινο, για να τον κεράσει κι έτσι να πετύχει ρουσφετάκι του.

Ο βουλευτής όμως, σκληρό καρύδι, δε φαινόταν να θέλει να τον βοηθήσει. Αγανακτισμένος τότε ο ψηφοφόρος, που έβλεπε πως άδικα θα τον κερνούσε, φώναξε δυνατά στο σερβιτόρο: «Να μένει το βύσσινο!».'

Ίσως μπορεί μου πει κάποιος συμφορίστης σαν, ας πούμε, ο Σάραντ.

 

[sarant]

Η σημασία της φράσης αυτής είναι «ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω», μα από πού είναι η προέλευση; Προφανώς είναι θρυλική η επόμενη ιστορία:

Παροιμιώδης φράση άρνησης είναι το γνωστό «να λείπει το βύσσινο», που λέμε όταν θέλουμε να δηλώσουμε ότι δεν επιθυμούμε κάτι που μας προτείνουν.

Σύμφωνα με τον Τάκη Νατσούλη, η φράση αυτή και η εναλλακτική «να μένει το βύσσινο», γεννήθηκε γύρω στα 1905-1908.

Ο μύθος λέει ότι κάποτε, κάποιος ψηφοφόρος ενός βουλευτή παρήγγειλε στο σερβιτόρο του καφενείου, που συναντήθηκαν, ένα γλυκό βύσσινο, για να τον κεράσει κι έτσι να πετύχει ρουσφετάκι του.

Ο βουλευτής όμως, σκληρό καρύδι, δε φαινόταν να θέλει να τον βοηθήσει. Αγανακτισμένος τότε ο ψηφοφόρος, που έβλεπε πως άδικα θα τον κερνούσε, φώναξε δυνατά στο σερβιτόρο: «Να μένει το βύσσινο!».'

Ίσως μπορεί μου πει κάποιος συμφορίστης σαν, ας πούμε, ο Σάραντ.

Δεν έχω χρονολογήσει τη φράση.
Κι εγώ αναφέρω το ανέκδοτο. Γράφω:

Πολύ διαδεδομένη είναι η παροιμιακή φράση «να λείπει το βύσσινο» ή «να μένει το βύσσινο», που τη λέει κάποιος όταν αρνείται πρόταση ή προσφορά που του έγινε, επειδή συνοδεύεται από υποχρεώσεις που δεν θέλει να δεχθεί ή επειδή τη βρίσκει ασύμφορη ή επικίνδυνη. Σύμφωνα με το ανέκδοτο, η φράση γεννήθηκε όταν ένας ψηφοφόρος παράγγειλε γλυκό βύσσινο στο καφενείο για τον κομματάρχη του, ζητώντας του παράλληλα ένα ρουσφέτι. Ο κομματάρχης, που δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να το ικανοποιήσει, είπε τη φράση αυτή στον σερβιτόρο. Ή ίσως την είπε ο ψηφοφόρος όταν είδε πως το ρουσφέτι ναυάγησε. Πικρό βύσσινο.

 

[Theseus]

Θεγξ, Σάραντ, για το λινκ προς το άρθρο σου. Ήξερα ότι πρέπει να έχεις γράψει κάτι κάπου αλλά δεν μπορούσα να το βρω.